FanFic.nl

Vijand of vriend

Vijand of vriend 2/2

2.
De volgende ochtend ijsbeerde Harry door de leerlingenkamer. Hij had een eerstejaarsmeisje kunnen overhalen te kijken hoe het met Hermelien ging. Tot zijn verbazing stond hij enkele minuten later al oog in oog met zijn beste vriendin. Haar gezicht was wat opgezet en haar hals zat onder de rode vlekken. Een schuldgevoel nestelde zich in zijn maag en maakte hem goed misselijk. Hij had een van haar grootste geheimen aan alle Griffoendors verklapt – intussen zou heel Zweinstein er wel van weten. Geen wonder dat ze de hele nacht had gehuild.
‘Hermelien,’ zei hij, ‘het spijt me.’
De heks vouwde haar armen over elkaar en keek naar de grond.
‘Waarvoor?’ vroeg ze.
‘Dat ik je geheim aan iedereen heb verteld,’ antwoordde Harry bedremmeld.
Hij had het gevoel dat hij weer terug was op de basisschool en aan de juf moest vertellen wat hij dit keer had aangericht. Hermelien keek weer op.
‘Het kan me niet schelen dat de hele school ervan weet,’ zei ze kalm.
Harry keek haar vragend aan.
‘Ik snap het nie–’
‘Draco’s vader weet het nu.’
Harry beet op de binnenkant van zijn wang. Lucius Malfidus was een nare man en dat wist Hermelien net zo goed als hij. En misschien wist Draco het zelfs ook wel. Harry begon spijt te krijgen van wat hij gisteren allemaal had gedacht en van wat hij en Ron op hun slaapkamer nog over hun vriendin hadden gezegd.
‘Hermelien,’ zei Harry zacht, ‘het spijt me echt heel erg. Ik bedoel – ik zal nooit begrijpen wat je met Malfidus moet, maar dit was echt niet de bedoeling.’
Hij keek naar haar. Ze was weer aan het huilen. Harry kon haar geen ongelijk geven. Zonder er goed over na te denken stapte hij dichter naar haar toe, strekte zijn armen naar haar uit en hield haar ten slotte vast. Hermelien legde haar handen op zijn rug en huilde in Harry’s trui. Zo bleven ze staan tot de andere Griffoendors de leerlingenkamer in begonnen te stromen.

Harry werkte de laatste hap van een croissantje weg en nam een slok sap. Hoewel de situatie geen invloed had op zijn eetlust, voelde zijn maag wel bijzonder onrustig aan. Hij keek naar Hermelien, die tegenover hem zat. Ze had wat eten op haar bord gelegd, maar keek er alleen maar naar en schoof het af en toe heen en weer met haar vork. Ron was intussen aan de andere kant van Griffoendors tafel in de Grote Zaal bij Marcel gaan zitten.
‘Heb je al iets van Mal– Draco gehoord?’ vroeg hij voorzichtig, toen het erop leek dat Hermelien haar ontbijt echt opgegeven had.
Langzaam schudde ze haar hoofd.
‘Ik wil ook eigenlijk niet weten wat hij te zeggen heeft,’ zei ze zacht. ‘Zijn vader betekent nooit goed nieuws.’
‘Wil je hem ontlopen?’ vroeg Harry.
Hermelien liet een waterig glimlachje ontsnappen en knikte.
‘Graag.’
‘Mag Ron ook mee?’
Hermelien rolde met haar ogen.
‘Ja, hij mag mee,’ verzuchtte ze, ‘maar alleen als hij zijn excuses aanbiedt!’
‘Op bezoek bij Hagrid?’ vroeg Harry bij wijze van bevestiging.

Harry en Hermelien zagen Ron al voordat hij hen zag. Ze stonden net buiten het kasteel op hem te wachten. Toen Ron ten slotte voor hun neus stond, aarzelde hij even, maar deed toen toch zijn mond open.
‘Het spijt me,’ zei hij zacht.
Hermelien beet op haar lip en keek naar hem.
‘Excuses aanvaard,’ zei ze.
Ron glimlachte nerveus en wendde zijn blik af.
‘Wat?’ vroeg Hermelien hem.
Ron haalde zijn schouders op en lachte voorzichtig terwijl hij wat rond bleef kijken. Harry begon te lachen. Hermelien keek haar vrienden verward aan.
‘Wat is er nou?’ vroeg ze.
‘Weet je nog dat je Malfidus op z’n bek sloeg?’ vroeg Harry met een grijns. ‘Dat was hier.’
Hermelien verkocht beide jongens een stomp en ging hen toen voor op het zandpad naar Hagrids huis. Harry en Ron veegden de lachtranen uit hun ogen, renden een stukje en haalden Hermelien ten slotte in. Ieder kozen ze een zijde, zodat Hermelien in het midden van het drietal belandde. Ron stak zijn handen in zijn zakken en schopte steentjes voor zijn voeten weg terwijl hij liep. Harry bleef naar Hagrids huis kijken, waar inmiddels rook uit de schoorsteen kwam.
‘Maar eh,’ mompelde Ron, ‘mogen we je wel dingen vragen over eh – jeweetwel.’
Hermelien rolde met haar ogen en legde haar hoofd kort in haar nek.
‘Ja, Ron,’ zei ze, ‘je mag me dingen vragen over Draco. Wat wil je weten?’
Ron keek haar kort aan.
‘Wel,’ begon hij met een grijns, ‘ik wil eigenlijk maar één ding weten.’
Harry lachte. Hermelien trok een wenkbrauw op.
‘Kan Malfidus goed zoenen?’

Reacties: