FanFic.nl

Spelen

Hoofdstuk 4

Elk haartje moest van haar lichaam verwijderd worden. Haar voorbereidingsteam was al de hele dag bezig met haar, maar ze vond het niet erg. Het was fijn om te ween dat ze helemaal mooi werd gemaakt zonder dat ze er zelf iets voor hoefde te doen.
Pas toen ze helemaal klaar waren met het schoonmaken van haar lichaam gingen ze weg. Ruby bedankte ze nog voor ze de kamer uit liepen en tot haar vreugde leken ze dit te waarderen. Ze was netjes opgevoed en ondanks het gezeur dat ze de afgelopen uren van haar voorbereidingsteam moest aanhoren hechte ze daar waarde aan. Bovendien was het geen slechte strategie. Ze hoopte dat dit bedankje erop resulteerde dat haar voorbereidingsteam hun capitoolsvriendjes enthousiast vertelde over hoe goed opgevoed Ruby was. Dat leverde haar weer een aantal sponsors op.
Ze kende haar styliste. Glead deed al jaren de styling in district 2. Ruby was van mening te lang. Het kostuum wat hij de tributen het afgelopen jaar had aangetrokken schreeuwde wanhoop uit. De man werd te oud voor het werk en had geen verfrissende nieuwe ideeën meer. Daarnaast merkte ze al snel dat hij ook geen plezier meer had in het stylen van district 2. Hij praatte alleen met haar als hij wat te zeggen had en reageerde geïrriteerd. Ruby had gehoopt dat ze hem dit jaar vervangen hadden.
Glead had zichzelf naar Ruby’s verwachtingen niet overtroffen. Het kostuum dat ze droeg was simpel, maar niet afschuwelijk. Toen ze naar zichzelf keek in de spiegel was ze opgelucht. Het had niet zo vreselijk uitgepakt als ze gedacht had.
Met metselwerk als thema, was het kleurenschema waar haar stylist uit gekozen had vooral grijs. De jurk die ze droeg was simpel. Hij viel los over haar lichaam heen en ze kon er ietwat doorheen kijken. Als accessoire had Glead een stenen kroon op haar hoofd gezet. Ze glimlachte zwakjes en loog dat ze het mooi vond. Grijs was niet haar favoriete kleur.
Zelfs Ace zag er nog beter uit dan haar. Hij droeg een broek van dezelfde stof als haar jurk met een ontbloot bovenlichaam. Er liep een leren riep met de werkgereedschappen van de metselaars van zijn schouder naar zijn middel. Ruby zei niks tegen hem en liep door naar de wagen.
Ze voelde zich al vernederd genoeg, maar toen haar oog viel op de kostuums van het district voor haar werd ze misselijk van jaloezie. District 1 maakte luxeproducten voor het Capitool en hun tributen mochten daarom altijd iets moois aan tijdens de openingsceremonie. Toen de twee als eerste naar buiten reden en Ruby het publiek luid hoorde juichen moest ze haar best doen om niet te boos te kijken.
Ace en Ruby deden wat district 2 altijd deed tijdens de ceremonie. Ze zwaaiden, bliezen handkusjes en vingen zo nu en dan een roos. Ruby vond het geweldig om het publiek zo enthousiast te zien. Ze was alle andere tributen vergeten. De tributen van district 1 met hun mooie kledingstukken leken ineens niet meer belangrijk en alles wat Ruby wilde doen is het publiek inpalmen. Ze hielden van haar. Ruby was zekerder dan ooit dat ze dit zou wilde houden.
De rit naar het presidentsgebouw was te kort. Ze wilde nog meer handkussen uitdelen en nog meer rozen vangen. Maar het volkslied begon te spelen en de aandacht werd van de tributen af geleid. President Snow kwam elegant als altijd het balkon oplopen. Ruby had dezelfde toespraak als de voorgaande jaren verwacht, maar voor deze gelegenheid dat de president er zelf één geschreven. Hij had het over hoe speciaal de 25e spelen was en hoe vereerd de tributen zich moesten voelen. Ruby nam de toespraak als een gelegenheid om eens haar medetributen te bestuderen.
Ze had ze allemaal al eens gezien in de boetecomplicatie die ze aan het begin van de dag had bekeken, maar veel van de tributen zagen er veel sterker en charmanter uit in de kostuums die ze aanhadden. Ruby rechtte haar rug en focuste zich weer op de toespraak van de president.
Het volkslied speelde, alle tributen maakten een grote ronde zodat ook iedereen die zich binnen het gebouw van de president bevonden hen goed kon zien en verdwenen uit het zicht. Ruby stapte dolsgelukkig van de kar af.
“Ze vonden het geweldig!” Ace was net zo enthousiast als Ruby. Hij vond alle aandacht ongetwijfeld net zo leuk als zij. Hij moest teleurgesteld worden, de capitoolsmensen zouden aar als favoriet hebben deze spelen. Ze zou er alles aan doen om ook hen te overtuigen dat ze de spelen ging winnen dit jaar.

Reacties: