FanFic.nl

Spelen

Hoofdstuk 8

Ze glunderde helemaal terwijl ze zichzelf in de spiegel bekeek. Ruby droeg de mooiste jurk die ze ooit had gezien. Hij was rood en strak. Ze zag er zo goed als volwassen uit. Glead zette om het af te maken een bescheiden tiara op haar hoofd, waarin een robijnen steen schitterde. Ze kon haar geluk niet op. De glimlach stond op haar gezicht gebrand en zelfs Gleads humeur kon hem niet meer weg halen. Ze draaide enthousiast een rondje.
“Hij is geweldig!” bedankte ze haar stylist voor de eerste keer. Glead begon te blozen, althans dat dacht Ruby. Onder de lagen make-up die hij op had was het moeilijk te bepalen of dat nog te zien zou zijn.
Ze stond ongeduldig te wachten. Caesar Flickerman, de host van de hele avond, maakte nogal een show van zijn interview. Het was zijn eerste spelen en voor een nieuweling deed hij het absoluut niet slecht. Ze vond hem er enkel wat jong uitzien. Misschien was dat zijn echt leeftijd, maar het zou haar niks verbazen als het een trucje van het Capitool was.
De twee tributen voor haar duurden veel te lang. Dit was haar moment. Ze had zich niet alleen jarenlang voorbereid om de spelen te winnen, maar ook om het publiek in te palmen. Ze gingen allemaal van haar houden. Ze zou honderden sponsoren krijgen. Niet dat het echt nodig was, maar het kwam vast weleens van pas. Bovendien was het handig voor wanneer ze terugkwam uit de arena. En ze vond het gewoon leuk.
Caesar kondigde haar aan. Ruby glimlachte op haar best en liep het podium op. Ze waaide enthousiast naar het publiek terwijl ze naast de presentator kwam staan. Hij was nog jonger nu ze naast hem stond. Zijn haar was net zo rood als Ruby’s jurk en hij had zijn outfit daarop aangepast. Dit resulteerde erop dat Ruby en Caesar heel goed bij elkaar pasten.
“Kijk ons nou! We dragen dezelfde kleuren!” zei hij enthousiast in de microfoon. Hij kwam bijna niet boven het gejuich van het publiek uit.
“Misschien moet ik even met m’n stylist spreken,” antwoordde Ruby grappend terwijl ze een speelse blik naar achteren wierp.
“Ik geloof niet dat dat nodig is. Je draagt de kleur veel beter dan ik.” Caesar deed een stap naar achteren zodat het publiek haar jurk zonder afleiding kon aanschouwen.
“Ow. Dankjewel Caesar,” zei ze overdreven geëmotioneerd. Hij leek het niet erg te vinden dat ze dezelfde kleuren aanhadden, maar Ruby was toch even bang dat het haar interview zou verpesten.
“Ruby,” begon Caesar om de zaal stil te krijgen. Het publiek snapte de hint en werd gelijk stil. “Vertel ons eens, hoe voelde het toen je uitgekozen werd?” was zijn eerste vraag. Ruby glimlachte. Dit was haar kans om haar district te bedanken.
“Het was eerst heel onwerkelijk. Ik realiseerde me niet dat mijn district mij had gekozen om district 2 te vertegenwoordigen.” Dat was gelogen. Op het moment dat ze haar naam had gehoord bij de boete was ze zich er heel goed van bewust dat de mensen haar hadden gekozen.
“Ik heb altijd al mee willen doen met de spelen weet u. Dus het voelde als een droom. Ik ben nog nooit zo dankbaar geweest. Het is een eer om district 2 te mogen vertegenwoordigen,” eindigde ze. Ze speelde zelfs een beetje emotioneel. Dit viel erg goed bij het publiek. Ze toonden medeleven voor haar.
“Ik weet zeker dat je het geweldig gaat doen. We hebben immers je score gezien op de trainingssessie.” Ruby glimlachte weer en knikte. “Zou je ons misschien een kleine tip kunnen geven over waarom die score zo hoog was?” Het publiek juichte haar toe. Ze liet haar blik over de zaal gaan en vervolgens weer terug naar Caesar.
“Helaas niet. Maar ik beloof jullie dat jullie er genoeg van te zien krijgen in de arena.” Meer gejuich. Het publiek hield van haar. De buzzer gaf aan dat haar interviewtijd erop zat.
“Daar zullen we je dan aan houden! Dames en heren Ruby Evony!” Luid applaus. Ze liep iets verder naar voren, zwaaide, gaf een aantal kushandjes en liep op dezelfde manier van het podium af.
Ze waren helemaal van haar.

Reacties: