FanFic.nl

De Kunst van Expressie [Prison Break]

9: De maffiabaas

48 uur lang bleven alle cellen gesloten als straf voor de rel die uitbrak. Geen frisse lucht, geen wandelingen of oefeningen. T-Bag was zo link op Michael geworden dat Max hem zo af en toe kon horen zingen. Het was een kwellend, plagerig gezang waarin hij duidelijk maakte dat hij Michael zou slachten als een varken. Seth was bereid om nog meer op zijn hoede te zijn dan eerst zodra de 48 uur durende opsluiting voorbij was.

---

Het was een schijnbaar kalme dag. Michael Scofield was niet aanwezig op het veld. Het woord ging rond dat hij een scherp instrument op zijn voet had laten vallen, maar Max hoefde er niet aan te twijfelen dat een van de gevangenen het hem had aangedaan. Het was een vermoeiende zaak. Het geweld hield maar niet op.

Max wandelde langs het hek, toen hij plotseling benaderd werd door John Abruzzi. Met lichte verbazing keek Max op, het gebeurde immers nooit dat iemand van zo'n hoge status als Abruzzi hem aansprak.

"Max Tricer."

Max keek naar de maffiabaas en tot zijn opluchting was hij alleen gekomen. Dit was misschien wel de eerste keer dat Max hem zag rondlopen zonder zijn schoothondjes en bodyguards.

"John Abruzzi. Waar kan ik je mee helpen?"

John glimlachte en plaatste zijn hand op Max' schouder. "Ik heb je laatst zien rondlopen met die uh, Scofield. Zijn jullie vrienden?"

"We mogen elkaar," zei Max, zijn schouders ophalend.

"Hij heeft je toevallig niets verteld over de locatie van Fibonacci, of wel?" vroeg Abruzzi toen met een doordringende blik in zijn ogen.

"Michael Scofield is niet zo dom om dat aan mij te vertellen," reageerde Max droog. "Jij zou dat toch moeten weten."

"Hé, het was maar een vraagje, Max. Ik heb zo het gevoel dat Scofield alleen zijn vrienden helpt en zijn vijanden nimmer zal geven wat ze willen. Dus misschien is het beter als ik eens bij de vriendenclub kom."

"Waarom denk je dat ik je ga helpen?"

Abruzzi keek even het veld rond. "Weet je waarom Scofield momenteel niet aanwezig is?"

"Er waren scherpe instrumenten op zijn voet gevallen."

"Nee, ik heb zijn teentjes eraf geknipt. Maar hij wilde niet spreken."

Max slikte een keer. Abruzzi ging verder.

"Ik weet nu wat voor man Michael Scofield werkelijk is. En als ik hem nou een dienst bewijs, vertrouwt hij mij!"

"Dat ligt eraan wat voor 'dienst' je bedoelt."

"Eh, ja, dat is het probleem. Zodra Michael terugkomt uit de ziekenboeg, moet ik iets doen voordat hij mij voor eeuwig ontwijkt. Ik... wil... Fibonacci."

Max keek hem even aan. "En waarom heb je mij daarvoor nodig?"

"Ik weet dat je geeft om Scofield. Misschien niet genoeg om jezelf voor hem op te offeren, maar je zou hem wel willen helpen. Correct?"

"Correct."

Abruzzi glimlachte.

"Ik wil dat je Scofields vertrouwen wint. Door mijn, uh, ondoordachte acties betwijfel ik of hij het nog in zich heeft mij te vertrouwen. Jij, Tricer, hebt hem nog nooit kwaad gedaan."

Max deed zijn armen over elkaar. "Hij vertrouwt mij al," zei hij, terugdenkend aan Scofields enthousiasme over het artikel dat hij geschreven had. "Zit daar maar niet over in."

"Heh, jij bent een zelfverzekerd goedje, Tricer. Denk je dat jij ervoor kan zorgen dat Scofield mij ook zal vertrouwen? Door uhm, een goed gesprek met hem te voeren? Dan beloof ik dat ik zijn tenen er nooit meer af knip." Hij stak twee vingers in de lucht als teken van zweren. "Nooit meer."

Max zuchtte en wreef door zijn ogen.

"Dat gaat niet zo gemakkelijk, John. Je wilde hem een dienst bewijzen, toch? Nou, ik heb wel een idee."

John deed zijn armen over elkaar. "Zo mag ik het horen, Max. Ga door."

"Zodra Michael terug is uit de ziekenboeg, zal Theodore Bagwell toeslaan," zei Max. "En dat weet jij ook. Mijn advies? Zorg dat die psychopaat niet bij hem in de buurt komt en ik geloof dat Michael je dan best dankbaar zal zijn."

Abruzzi kreeg een glimlach op zijn gezicht en hij keek uit over het veld. Op de tribune bij het hek zag hij T-Bag zitten zonder Maytag. Vrolijk aaide Abruzzi Max over zijn hoofd.

"Je bent geweldig, Max. Ik zal die gestoorde gek in de gaten houden en wanneer de tijd rijp is... dan bewijs ik mijn dienst en krijg ik Fibonacci."

Hij wilde weglopen, maar realiseerde zich dat hij nog iets te zeggen had en draaide zich weer om.

"Oh ja, en eh, als Theodore iets van plan is, laat het me dan vooral weten. Ik heb veel ogen en veel oren, maar ik kan altijd nog een paar extra gebruiken."

"Ik bemoei me liever niet met jouw zaken, John. En al helemaal niet met die van T-Bag."

"Oh, maar Max," zei Abruzzi grijnzend, "dat doe je toch al."

En zonder nog iets te zeggen liep hij verder over het veld, Max in zijn gedachten verdiept achterlatend.

Reacties: