Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » It's the night where miracles happen » Proloog
It's the night where miracles happen
Proloog
De Dursleys hebben hem nooit thuis laten voelen. Nooit heeft hij het idee gehad dat hij deel was van hun familie. Zodra hij oud genoeg was om zijn eigen geld te verdienen (meneer Dursley was van mening dat dit op veertienjarige leeftijd was) werd hij geregeld het huis uitgeschopt om op zoek te gaan naar zijn eigen baantje. Op die manier kwam hij terecht bij Hogwarts, het enige zaakje dat bereid was om de veertienjarige knul aan te nemen. Het begon met simpel veegwerk en het vervangen van bloemen en kleedjes, maar zelfs bij deze werkzaamheden voelde Harry zich oké. De familie Weasley, de eigenaren van Hogwarts, voelde voor hem aan als een warm bad. Ze brachten gezelligheid en familiegevoel naar het zaakje en geregeld werd Harry uitgenodigd om mee te eten. Naarmate hij ouder werd en meer te doen kreeg, verbeterde ook zijn vriendschap met Ron, de jongste zoon van het stel Weasley. Hij beschouwde ze als een tweede familie, zo vaak was hij er te vinden. Toen de Dursleys hem op zijn zestiende uit huis schopte (ze hadden genoeg van hem, waren de woorden van mevrouw Dursley) waren de Weasleys er als de kippen bij om hem op te nemen in hun eigen familie. Hoewel het appartement boven Hogwarts net groot genoeg was voor de ondertussen zes-koppen tellende familie, vonden ze toch nog een plekje voor Harry.
Nu Harry achttien is, en vers van de middelbare school, is Hogwarts meer dan ooit echt zijn thuis. Hij werkt er fulltime, kent alle vaste krachten, alle vaste klanten en kent alle dranken en kleine versnaperingen uit zijn hoofd. Ook het appartement boven de winkel is als een echt thuis voor hem. Al twee jaar lang deelt hij samen met Ron een kamer die niet groter is dan een groot uitgevallen kledingkast. Toch zou hij het voor geen geld willen ruilen voor zijn kamer onder de trap in het huis van de Dursleys. De warmte die de familie Weasley hem toe draagt, geeft hem het idee echt deel uit te maken van het gezin. Dit was bij de Dursleys wel anders. Toch is hij vastbesloten op eigen kracht naar de universiteit te gaan (dat de Weasleys voor zijn laatste jaren op de middelbare school hebben betaald vindt hij al erg genoeg) en met behulp van zijn baantje in Hogwarts probeert hij dit te bereiken.
Harry houdt van zijn baan in het koffiewinkeltje. Hij houdt van de geur van de bonen en hij houdt van de geur van de verse theebladen. Hij houdt van de geur van de versgebakken koekjes en muffins en taartjes en hij houdt van zijn beste vriend Ron die sinds het begin van de zomervakantie samen met hem de fulltime shiften draait. Hij houdt van alles in Hogwarts, behalve een ding. Draco Malfoy, vaste klant en ontzettende eikel.
Reacties:
I am Kay, Kay is me. Ik vind de Engelse termen ook een beetje jammer, zeker omdat de Nederlandse vertalingen echt heel goed zijn, maar je schrijft fijn en de laatste zin is zó'n goede manier om je hoofdstuk te eindigen! Ik houd niet eens van Drarry, maar dit begint heel nice.
Ik kan echt superhard niet tegen Engelse termen in een Nederlandstalig verhaal.
Maar het is Drarry en coffee shop au en enemy to lovers dus ik ben er al vrij zeker van dat dit voor mij is. Dus dan zal ik dat de schrijfster maar vergeven en met heel veel plezier verderlezen.
NGGGGGG yes yes yes Drarryyyy <3 Ik stoor me niet aan de Engelse namen, FYI, vooral omdat stiekem als ik voor mezelf schrijf ik ook altijd de Engelse namen gebruik. I am excited :3