FanFic.nl

It's the night where miracles happen

Hoofdstuk 3

Het loopt diep in november, de eerste tentamenweken komen en gaan, net zoals de studenten in Hogwarts, als er een onderbreking van de routine komt. Het is halfacht, een half uur nadat Draco de winkel binnen zou moeten zijn gekomen, en zijn koffie is koud. Harry maakt zich zorgen, maar weet niet waarom. Draco had er al moeten zijn, denkt Harry bezorgd, hij is er altijd. Harry kijkt Hogwarts rond. Het is stil, om eerlijk te zijn is er zelfs helemaal niemand. Zou ik naar hem op zoek moeten? vraagt Harry zich af. Hij weet het niet. Hij wordt verscheurd. Aan de ene kant wilt hij op zoek naar de jongen en is hij bezorgd over hem, want wat als er iets ernstigs is gebeurd? Aan de andere kant kan het hem geen reet schelen. Draco is altijd gemeen, snauwt altijd naar hem en is over het algemeen gewoon een klootzak. Wat er ook gebeurd is, hij heeft het waarschijnlijk verdiend. Bezorgd bijt Harry op een los velletje langs zijn nagel. Hij kijkt de winkel nog eens rond, zucht dan en gooit zijn schort op de balie.
‘Vervloek hem,’ mompelt hij zacht. Hij loopt richting de deur, draait zich nog eens vertwijfelt om. Moet hij wel echt gaan? Draco betekent niets voor hem. Harry zucht, gooit zijn handen in de lucht en stampt de deur uit.
Buiten is het koud en donker en misschien had Harry hier langer over na moeten denken voordat hij in zijn polo naar buiten stapte. Nu kan hij echter niet meer terug, wilt hij echter niet meer terug. De jongen kijkt naar links, dan rechts en besluit dan toch maar naar links te gaan. De straten zijn glibberig en wit van de vers gevallen sneeuw en Harry loopt langzaam. Hij heeft geen zin om op zijn achterwerk in de sneeuw te belanden. Daar is de broek van Hogwarts te dun voor. De jongen rilt kort en slaat zijn armen om zichzelf heen. Waarom was hij ook al weer naar buiten gegaan? Hij zucht en kan zijn eigen adem voor zich zien. Verdomd, het is echt koud. Harry besluit om tot het eind van de straat te lopen en dan weer terug te keren. Draco bekijkt het maar, voor Harry’s part rot hij weg in de sneeuw (liever niet) Harry loopt stug door en blijft dan op de hoek van de straat stilstaan. Hij kijkt naar links, geen Draco, hij kijkt naar rechts, geen Drac- Harry’s adem stokt in zijn keel. Net voorbij de hoek van de straat kan hij net de omlijning van een lichaam waarmaken. Het is donker, net buiten het bereik van een lantaarnpaal, maar Harry is er zeker van dat het een lichaam is. Harry kijkt vluchtig de straat rond, maar er is niemand. Iedereen zit waarschijnlijk thuis lekker warm voor de open haard of de verwarming. Harry twijfelt. Wat als het een zwerver is? Wat als het Draco is Harry zucht diep.
‘God, ik haat hem,’ fluistert hij. Hij weet niet meer of het waar is, steekt in plaats van te denken de straat over en sluipt langzaam dichterbij.
Het platinablonde haar laat niks te twijfelen over. Het is Draco. Harry schrikt, nadert het lichaam snel en zakt op zijn knieën. De sneeuw is ijzig koud, maar Harry besteed er geen aandacht aan. Draco’s borst gaat nog langzaam op en neer, dus hij is in ieder geval niet dood. Harry is daar maar al te blij om. Hij weet niet of hij het er goed vanaf brengt als hij de dood van Draco Malfoy aan de politie zou moeten melden. Harry bekijkt de jongen goed, ziet hoe zijn oog blauw aan het worden is en hoe er een klein straaltje bloed uit zijn neus loopt. Zijn lip is gespleten.
‘Oh Draco.’ Harry schudt zijn hoofd en staat weer op. Wat nu? Moet hij Draco mee terug nemen naar Hogwarts? Harry zucht en begint aan het lichaam te trekken. Langzaam maar zeker weet hij de bewusteloze Draco omhoog te sjorren, totdat hij uiteindelijk het gehele gewicht van Draco op zich heeft hangen. Harry puft, maar begint dan voetje voor voetje terug te schuifelen naar Hogwarts.

Hogwarts is nog steeds leeg als Harry de winkel weer binnenkomt en ook lijkt alles nog aanwezig te zijn. Mooi. Harry sleept Draco naar de tafel het dichtste bij de balie en laat hem dan voorzichtig in een van de stoelen zakken. Daarna rolt de jongen met zijn schouders en haalt even diep adem.
‘Je bent echt veel te zwaar,’ mompelt hij tegen Draco.
De jongen antwoordt niet, natuurlijk niet. Harry twijfelt over wat hij nu moet doen. Laat hij de jonger daar liggen? Moet hij het bloed van zijn gezicht wassen? Moet hij hem bij brengen? Zo ja, hoe zou hij dat dan moeten doen? Harry krabt even in zijn haar. Hij weet het niet. Voordat Harry actie kan ondernemen, komt Draco langzaam bij. Hij knippert zijn ogen open, kijkt verward de zaak rond en drukt een hand tegen zijn oog.
‘Wat? Waarom ben ik hier? Wat is er gebeurd? Waarom doet mijn oog zo verdomd pijn?’ De jongen laat dan zijn oog op Harry vallen. Hij knijpt zijn ogen samen.
‘Potter. Heb jij hier iets mee te maken?’
Harry schudt zijn hoofd en snelt richting de keuken, waar hij een ice-pack maakt en dan terugkeert naar Draco. Woordeloos steekt hij het naar de jongen uit, die er even naar kijkt en het dan aanpakt. Als hij het tegen zijn oog aandrukt zucht hij zacht.
‘Waarom ben ik hier?’ vraagt Draco opnieuw. Harry bijt op zijn nagels en kijkt vertwijfeld de zaak rond.
‘Ik was bezorgd om je.’
Draco trekt een wenkbrauw op.
‘Hoe bedoel je, je was bezorgd om me?’
‘Het was halfacht en je was er nog niet. Meestal ben je er om zeven,’ zegt Harry. Hij neemt plaats tegenover Draco en legt zijn handen in zijn schoot. Hij speelt onzeker met zijn vingers.
‘Oh,’ fluistert Draco zacht.
‘Toen ben ik je gaan zoeken en vond ik je op straat.’
De twee zijn stil en Draco drukt de ice-pack nog wat harder tegen zijn oog aan.
‘Wat is er gebeurd?’ vraagt Harry dan. Draco haalt zijn schouders op.
‘Weet ik niet meer. Mezelf kennende zal ik wel een grote mond tegen de verkeerde hebben gehad.’ Hij trekt een zuur gezicht en laat zich in de stoel achterover zakken.
Harry staat op en loopt richting de koffiemachines.
‘Wil je een koffie? Misschien voel je je dan wat beter.’
Draco knikt en Harry gaat aan het werk. Onderwijl werpt hij zo nu en dan een blik op Draco. De jongen lijkt te zijn gekrompen en Harry weet eigenlijk niet meer waarom hij hem zo haatte. Hij ziet er onschuldig uit, misschien zelfs wel een beetje lief. Harry raakt alleen maar meer verward.

Reacties: