FanFic.nl

healing in the past,

wrong topic

Opgewonden namen de twee plaats op het bed. Beide bleven ze lachen als idioten, maar het kon hen niets schelen. Ze waren gewoon te gelukkig dat ze eindelijk iemand gevonden hadden om hun smart mee te delen.
'Dus jij komt uit het jaar 1945? Dus heb jij de tweede wereldoorlog meegemaakt? Je weet wel, met Hitler en de Nazi 's?'
'Tweede wereldoorlog? Is dat de titel dat de geschiedenis gegeven heeft aan die vreselijke tijd? Claire leek hier even over na te denken, en leek het toen te begrijpen. 'Natuurlijk, je had eerst de grote oorlog van 14-18. En ja, ik heb die oorlog ten volle meegemaakt. Ik diende namelijk aan het front als verpleegster.'
Nu was het Cat die begrijpelijk begon te lachen.
'Vandaar jouw 'magische' geneeskracht. je hebt de laatste vier jaar meer van dit soort wonden moeten genezen.'
'Wat je zegt. Na uren granaatscherven uit iemand zijn maag te hebben gepeuterd was dit bijna ontspannend. En ik heb ook een grote interesse in botanie. Vooral in de kruiden met een geneeskrachtige werking. Kennis die me de laatste maanden meer dan eens van pas is gekomen. Maar jij hebt ook een verassend grote kennis over hoe je met gewonden moet omgaan? Heb je soms ook geneeskunde gestudeerd?'
'Ik? Geneeskunde? Daar heb ik echt het geduld niet voor. Nee ik ben opgeleid als soldaat, en...'
Verbijsterd stak Claire haar hand uit.
'Wacht eens even. Jij bent een soldaat? Als in vechten op het front? Sinds wanneer is dat toegelaten?'
Even was Cat van haar stuk gebracht door deze ouderwetse opvatting. Maar toen dacht ze er aan dat Claire- ondanks het feit dat ze het zelfde hebben meegemaakt- nog altijd een jaar of 70 achterstond als het op vrouwenemancipatie stond.
'Je kunt zeggen, dat na al die oorlogen, waar vrouwen hun mannetje wel moesten staan omdat manlief aan het front aan het vechten was. Ze wel begrepen hadden dat ze net zo sterk kunnen zijn als het zogezegde sterkere geslacht. En ze waren niet zomaar meer van plan om weer braaf aan de haard te gaan zitten.'
Ze wachtte gespannen af, om haar reactie te zien. Tot haar grote genoegen leek Claire dit toekomstbeeld wel te appreciëren.
'Werd zo stil aan tijd. Dus, een soldaat?'
'Inderdaad ja. Jaren van training, met verschillende wapens, in hand tot hand gevecht. En ja, we hebben een zekere training in geneeskunde. Zodat we een gevallen kameraad de eerste zorgen kunnen toedienen. Of we weten tenminste wat we moeten doen om het niet erger te maken.'
'Zou mij een hoop werk bespaard hebben,' Was Claire haar geamuseerde reactie. 'Maar vertel verder? Je krijgt niet elke dag de kans om in de toekomst te kijken. Wat gebeurt er zo allemaal?'
Als Claire dacht dat dit slechts enkele gebeurtenissen waren, dan had ze het goed mis. Eerst vertelde ze over grote gebeurtenissen. Over de opkomst van de Europese Unie, de Koude oorlog, 9/11, de landing op de maan. Maar omdat dit grotendeels duistere gebeurtenissen waren begon ze over wetenschap. Als verpleegster toonde Claire natuurlijk erg veel interesse in dingen als orgaantransplantatie en proefbuisbaby 's.
'En dan heb je natuurlijk uitvindingen als de televisie. De eerste uitzending was de kroning van koningin Elizabeth.'
'Wil je zeggen dat dat meisje binnen acht jaar de troon bestijgt? En in jouw tijd zit ze nog steeds op de troon? Maar dan is ze...'
'Stokoud. Het laatste wat ik van haar hoorde was de geboorte van haar tweede achterkleindochter. En het ziet er niet naar uit dat ze snel afstand zou doen.'
In ruil voor de informatie over te toekomst, begon Claire te vertellen over haar ervaringen als een verpleegster aan het front. Wat interessant was voor Cat om de gebeurtenissen die ze al lang kende te horen uit de mond van iemand die het allemaal meegemaakt had. Ze trok wel even grote ogen toen Claire begon te vertellen over haar privéleven. Meer bepaald over haar echtgenoot.
'Je echtgenoot? Dat betekend dat...'
'zeg het maar, ik maak mezelf schuldig aan bigamie.'
'Wat?'
Te laat besefte ze dat haar vraag er wel erg beschuldigend uitkwam; Ze kon zichzelf wel voor de kop slaan.
'Nee, zo bedoel ik het niet! Ik ben wel de laatste die jou gaat veroordelen omdat je wil overleven. Het is alleen. Hoe jij en Jamie met elkaar omgingen. Die kerel is smoorverliefd op je. En tot zover ik kon zien, leek dit gevoel beantwoord te worden.'
Cat, je kent haar amper! Nu niet te persoonlijk worden!
Het stemmetje in haar hoofd kwam echt twee treinen te laat. De verbeten trek op Claire haar gezicht verried dat ze er niet mee gediend was.
'Ik moet Hadley zijn been nakijken. Jij kunt maar beter teruggaan naar je kamer.'
Zonder Cat nog een blik waardig te gunnen stond ze recht, en liep naar Hadley zijn bed.
'Claire? Kom op, het spijt me. Ik flap er wel vaker dingen uit die me niet aan gaan.'
De vrouw gaf geen antwoord meer. Cat had plots de onweerstaanbare drang om haar hoofd tegen een muur te knallen. Had ze eindelijk een bondgenoot gevonden trapte ze haar al na een half uur tegen de schenen.

Reacties: