FanFic.nl

De Kunst van Expressie [Prison Break]

11: Keihard neerhalen

Seth had zich weer teruggetrokken tot in de schaduwen, en ditmaal was hij bereid daar te blijven. Vandaag was Scofield teruggekomen van de ziekenboeg en hij was momenteel aan het werk bij PI, de Prison Industries. Max had zelf geen behoefte aan werken bij PI, de loon was immers 20 cent per uur... en dat was eerder slavernij.

Max dacht na over zijn werk tegen de Company. Al het onderzoek had hij veilig opgeborgen buiten Fox River. Het artikel dat hij publiceerde was nog maar een fractie van de geheimen binnen de corrupte organisatie... en in Fox River maakte hij cryptische teksten over zijn verdere onderzoek. En niemand kon weten dat hij dat deed, hij was immers de enige die de teksten die hij schreef kon ontcijferen. En zodra hij vrij was, zou hij de Company keihard neerhalen.

Dat was in ieder geval zijn plan.

Max was aan het wandelen door de gangen van Fox Fiver, toen plotseling een van de bewakers op hem af kwam.
"Goedemiddag, Bellick. Waar kan ik u vandaag mee helpen?"

Bellick was een nare bewaker, en iedereen wist dit. Max stelde zich meteen op scherp zodra hij hem aan zag komen lopen, hij verwachtte namelijk iets vreselijks.

Maar tot Max' verbazing begon Bellick hem niet te bedreigen of in elkaar te rammen.

"Tricer," begon hij, "er is telefoon voor je."

Max trok een wenkbrauw omhoog. "Telefoon?"

"Dat is wat ik zeg, Tricer. Ben je doof?"

"Nee."

"Nou, loop mee."

Met een groot vraagteken boven zijn hoofd volgde Max de bewaker naar de celtelefoon. Een andere bewaker die Max herkende als Roy Geary. Hij hield de telefoon tegen zijn oor en keek op toen hij Max zag.

"Rustig maar, mevrouw," sprak hij in de telefoon. "Hij is er al."

Max pakte de telefoon aan en hield het aan zijn oor.

"Hallo?"

"MAX, GODZIJDANK."

"Mia? Wat is er?"

"Max, luister. De Company heeft ons gevonden en ze weten dat je bezig bent met vervolgonderzoek. Je MOET stoppen. Verbrand al je werk. Onmiddellijk."

"Mia, je weet dat dat niet kan. Wij zouden de organisatie neerhalen."

"Ze gaan je vermoorden, Max!"

"Oh ja? Laat ze maar komen. Dit is Fox River. Hoe willen ze mij iets aandoen?"

"De Company heeft overal touwtjes en dat weet je. Stop. Ermee."

Max hoorde de wanhoop in haar stem en wist dat ze vannacht niet zou slapen als hij bleef volhouden.

"Best," zei hij. "Ik stop."

"En geen spelletjes meer, Max," zei Mia doordringend. "We spelen een gevaarlijk spel."

"Dat weet ik. Ik spreek je later nog wel, Mia."

Max gaf de telefoon terug aan Roy.

"Dat was je zusje, of niet soms?" vroeg Bellick.

Max knikte.

"Hm. Ik weet niet wat je gedaan hebt, maar ze klonk erg, ERG wanhopig toen we haar aan de telefoon kregen." Bellick leunde dreigend naar voren. "Dus vanaf nu hou ik jou goed in de gaten, Tricer."

Max glimlachte. "Dat heeft lang geduurd."

Met een geïrriteerde blik gaf Bellick hem een stoot.

"Opmieteren, Tricer. Terug naar het veld."

Max zei niets en liep weg van de twee bewakers, vastbesloten zijn werk tegen de Company voort te zetten.

Hij wilde net naar het veld gaan, toen hij plotseling iemand naar binnen liep. Max verstopte zich snel om de hoek en keek naar de persoon die schichtig om zich heen keek en richting de werkplaats van Fox River. En in de werkplaats... zat de gevangene 'Puppy'.

Max slikte. T-Bag deed zaken met Puppy. En dat was een slecht teken. Vooral nu Michael net terug was uit de ziekenboeg...

Max twijfelde een moment. Hij had zich voorgedaan zich niet te bemoeien met T-Bag, maar dit was wel erg serieus.

Zo zacht mogelijk liep Max de hoek om en hij volgde de psychopaat naar de werkplaats.

---

"Ik wil wat schade aanrichten."

Max rilde al van de manier waarop T-Bag dit zei. Hij was de werkplaats ingegaan waar Puppy aan het werk was en Max had zich buiten om de hoek verstopt. Hij hoorde Puppy lachen.

"Wat voor soort schade?"

"Ah, je weet wel... de soort waardoor je wenst dat je dood was, maar dat het net niet lukt. Snap je?"

"Heh... Daar heb ik wel iets voor."

Max hoorde wat gerommel, en toen het geluid van een sadistische Puppy.

"Steek dit in de buik van de arme jongen en zijn ingewanden zullen over zijn benen hangen. En hij zal er even mooi naar kunnen kijken omdat het hem niet zal doden. In ieder geval niet totdat de infectie inzet..."

T-Bag grinnikte. "Je bent ziek, Puppy."

"Bedankt."

Er klonken voetstappen die richting de uitgang van de werkplaats gingen. Max slikte en maakte dat hij weg kwam. Snel rende hij het gebouw uit, het veld op. Hij moest Abruzzi vinden.

Reacties: