FanFic.nl

make me feel alive (shatter me)

[26.09.2016][Harry Potter] Vlammend

Het voelt alsof hij het constant moet zeggen. ‘Sorry voor de explosies,’ mompelt hij dan schaapachtig, tegen Anderling en Banning en Krinkel, terwijl zijn toverstok nog rook uitpuft en er zich heel voldaan bij voelt. Of tegen zijn vrienden, wanneer hij, tijdens het huiswerk, de gordijnen rondom iemands bed in de fik zet.
Simon Filister heeft er geen flauw benul van waarom hij steeds dingen tot ontploffen of ontbranden brengt. Zelfs simpele spreuken, zoals de spreuk om iemand een druipneus te geven, faalde faliekant. Rons haren ontvlamden en als Krinkel er niet meteen bij was geweest met een plens ijskoud water, wie weet wat er dan met zijn mede-Griffoendor was gebeurd.
Dus spendeerde hij heel veel van zijn dagen zichzelf excuserend, voor iets waarvan hij niet wist waar het vandaan kwam, noch hoe hij er iets tegen kon beginnen. Maar er was gelukkig ook iemand bij wie hij zich nooit hoefde te excuseren; iemand die het woord ‘sorry’ nog niet eens wilde horen.

Daan Thomas grinnikte vrolijk toen hij een klein vlammetje uit Simons toverstok zag verschijnen. Het wiegde, danste bijna, op het ritme van Simons hartslag. Toen hun blikken voor een moment kruisten, bruine ogen en blauwe ogen in elkaar haakten, werd de vlam voor een fractie van een seconde wild en witheet.
“Jij bent echt de enige in heel de klas die al vuur tevoorschijn kan komen. Ik dacht dat Banning een rolberoerte zou krijgen toen hij het zag.”
Simon blies de vlam uit – dat was het enige dat leek te helpen – en liet geïrriteerd zijn hoofd op tafel vallen. Zijn hoofd bonkte hard tegen het gelakte, donkere hout en een kleine kreun van ongenoegen verliet zijn lippen. “Dat deed ik niet eens met opzet. Ik verdien het compliment toch niet als ik het niet bewúst doe verschijnen?”
Daan leek daar een moment over na te denken, toen klopte hij zijn hand troosten op de schouder van zijn beste vriend en porde tegen de blootgestelde nek. “Misschien ben je gewoon zo krachtig dat je je gave niet onder controle kan houden.”
“Ja, ‘túúrlijk. Ík, krachtig? Je bedoelt Harry zeker.”
“Je hoeft niet De Jongen Die Bleef Leven te zijn om een fantastische tovenaar te kunnen worden. Kijk maar naar Hermelien.” Dat deden ze, omdat ze het hele gesprek al gevoerd hadden achterin de klas Bezweringen. Het betreffende meisje liet zwierig haar veer zweven, alsof het haar geen enkele moeite kostte.
“Ja, misschien heb je wel gelijk.” Met hernieuwde moed wikkelde Simon zijn vingers om zijn toverstok, gaf er een zwiepje mee… en hoewel hij de veer aan het vliegen kreeg, schoot het ook prompt in brand.
Terwijl de rest van de klas lachte, kneep Daan hem stiekem in zijn hand, om hem moed te geven te blijven proberen.
De vlammen leken er alleen maar feller door te worden.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.