FanFic.nl

It's the night where miracles happen [Afgerond]

4

Over de tijd van slechts enkele weken verandert er een heleboel. Draco komt nog steeds elke dag, de gehele week, langs in de winkel. Waar er eerst enkel haat tussen de twee hing, ontstaat er nu langzaam iets anders. Harry vermoed dat het door de avond komt waar hij Draco van straat heeft geplukt, maar zeker weten doet hij het niet. Bijna de gehele avond is Harry in de buurt van Draco te vinden en praten de twee. Soms kruipt er nog een belediging over Draco’s lippen, maar al snel is ook dat verdwenen. Buiten wordt het weer alleen maar guurder naarmate ze December naderen en ingaan. De straten worden dikker bepakt door sneeuw, de kou snijdt net iets dieper door ieders kleding en de winkel blijft steeds vaker angstvallig stil. Enkel Draco komt nog steeds elke avond en elke avond staat zijn koffie trouw op hem te wachten.
‘Zeg Draco,’ vraagt Harry op een avond.
Draco kijkt op van zijn boek en kijkt Harry nieuwsgierig aan. De jongen is gekleed in een joggingbroek en een grote, rode trui die er erg comfortabel uitziet. Harry slikt even.
‘Waarom ben je hier nog elke avond? De straten worden steeds moeilijker begaanbaar, ik zou het best begrijpen als je liever thuisblijft.’
Draco klapt zijn boek dicht en legt hem op zijn schoot.
‘Ik moet de koffie business toch wat winst geven, niet?’ grapt hij.
Harry rolt zijn ogen en gaat rechtop zitten.
‘Ik ben serieus, waarom kom je nog?’
‘Wil je me zo graag weg hebben?’ grapt Draco weer.
Harry zucht en laat zich weer achterover in zijn stoel vallen.
‘Best, als je zo gaat doen hoef ik het niet meer te weten.’ Harry staat op en draait zich om om weer richting de balie te lopen. Een zachte, maar stevige hand rond zijn pols houdt hem tegen.
‘Nee, blijf hier. Sorry, ik zal serieus zijn.’ Draco kijkt met zachte ogen naar hem op en Harry zucht. Hij gaat weer zitten en slaat zijn armen over elkaar. Draco glimlacht voorzichtig en Harry schudt zijn hoofd met een zachte lach. Draco lijkt wat te ontspannen en speelt wat met zijn vingers.
‘Het is thuis wat kut de laatste tijd, dus ik voel me hier fijner,’ geeft hij dan uiteindelijk toe.
Harry vraagt niet verder, legt alleen een hand op Draco’s pols en glimlacht dan voorzichtig.
‘Dan ben je hier altijd welkom.’

De tijd na sluit is het ergste. Harry kijkt toe hoe Draco de straat uitloopt en keert dan om, neemt de trap voorzichtig met twee tegelijk en loopt het doodstille appartement in. Elke avond, in de tijd tussen sluit en opening, weet Harry niet goed wat hij met zichzelf aan moet. De laatste weken hebben een loopje genomen met Harry’s gevoelens en hij weet niet meer welke hij moet vertrouwen. Het koude weer zorgt ervoor dat Draco zich kleedt in de meest warme, comfortabele outfits en alles waar Harry aan kan denken is hoe fijn het wel niet moet zijn om de jongen op dat moment te knuffelen. De snijdende kou laat Draco’s lippen achter met een zachte, blauwachtige gloed en alles waar Harry aan kan denken is hoe fijn het wel niet moet zijn om die lippen op te warmen met zijn eigen. De zacht vallende sneeuw laat kleine sneeuwvlokjes achter in Draco’s haar en wimpers en alles waar Harry aan kan denken is hoe schattig de jongen er wel niet uit ziet. Soms komt Draco echter binnen met een harde blik in zijn ogen en kan Harry alleen maar denken aan wat voor lul hij eigenlijk wel niet kan zijn. Soms snauwt Draco naar iemand die hem irriteert en kan Harry alleen maar denken aan de tijden dat die snauw aan hem was gericht. Soms heeft Harry de behoefte Draco te zoenen, soms heeft hij de behoefte Draco te slaan en te schreeuwen ‘’klootzak!’’ Harry weet niet goed wat hij met zichzelf aan moet. Als de volgende avond dan weer aangebroken is en Draco weer in de winkel staat, is er maar een gevoel dat overheerst. Het gevoel dat Harry Draco heel heel graag in zijn armen zou willen sluiten en alle geheimen van de jongen te weten wilt komen.
Kerst nadert en de winkel wordt weer wat drukker. Mensen keren terug van universiteiten ver weg en zijn weer in het stadje om samen met familie kerst te vieren. Ook Ron, Fred en George zijn weer terug en samen met Ron draait Harry weer de fulltime shiften in Hogwarts. Harry heeft het werken met zijn beste vriend gemist. De twee werken ook ’s avonds samen en het duurt dan ook niet lang voordat Ron de verandering van relatie tussen Harry en Draco door heeft. Op een avond, drie dagen voor kerst, neemt Ron Harry apart. Enkel Draco zit in Hogwarts, studieboeken ingeruild voor een leesboek, opgekruld op een van de comfortabele stoelen, koffie naast zijn voet.
‘Harry, wat is er aan de hand?’ vraagt Ron.
‘Wat bedoel je?’ vraagt Harry onschuldig.
Ron staart hem strak aan.
‘Je weet wat ik bedoel.’
Harry lacht wat ongemakkelijk, richt zijn blik dan op Draco. Vervolgens kijkt hij Ron weer aan.
‘Ik weet niet wat je bedoelt.’
Ron rolt zijn ogen en slaat zijn armen over elkaar. Harry heft zijn handen op en zucht.
‘Best, best. Ik weet waar je het over hebt. Het is niet zoals je denkt, oké?’
‘Hoe weet je wat ik denk?’ vraagt Ron.
Harry haalt zijn schouders op en krult wat in elkaar.
‘Je denkt dat ik hem leuk vindt of dat we samen zijn of zoiets.’
Ron zucht.
‘Ik denk niet dat je hem leuk vindt, ik weet dat je hem leuk vindt. Je blik spreekt boekdelen, Harry.’
‘Dan weet je meer dan ik,’ geeft Harry toe. ‘Ik weet helemaal niet zeker of ik hem wel leuk vind. De ene keer wil ik hem slaan omdat hij zo’n klootzak kan zijn, maar de andere keer wil ik hem zoenen omdat hij er zo schattig uitziet. Ik weet niet eens meer wat mijn eigen gevoelens zijn, Ron.’
‘Vertrouw me, je vindt hem leuk. Ik kan het zien.’
Harry is even stil.
‘Ben je boos?’
‘Op jou? Nee, nooit. Natuurlijk had ik liever gezien dat je op iemand anders viel, maar als jij Draco leuk vindt, ben ik hier om dat te accepteren,’ geeft Ron toe.
Harry glimlacht.
‘Dank je wel.’
Ron haalt alleen maar zijn schouders op en draait zich richting de winkel.
‘Geen probleem. Daar is familie voor. Zullen we gaan?’

Het is twee dagen voor kerst en Harry weet niet of hij iets voor Draco moet kopen of niet. Ze zijn vrienden, tenminste zo komt het op Harry over. Of toch niet? Harry tuurt wat naar de deur van Hogwarts, diep in gedachten verzonken. Elke avond praten de twee, ze kennen elkaar ondertussen beter dan vrijwel iedereen (enkel Ron kent Harry nog beter) en vinden elkaars gezelschap prettig. Dat betekent dat ze vrienden zijn, toch? Harry fronst en neemt zijn onderlip tussen twee vingers. Wat als hij echter een cadeau koopt en Draco totaal niet hetzelfde standpunt heeft als Harry? Dan staat hij ook maar mooi voor lul. Harry kan niet geloven dat ze het nog nooit hebben gehad over waar ze nu staan. Het belletje van Hogwarts rinkelt en Harry schrikt op uit zijn gedachten. Draco loopt de winkel binnen, een glimlach op zijn gezicht. Harry’s maag maakt een salto en nerveus staart hij de jongen aan. Een muts verbergt het blonde haar voor Harry, maar de jongen vindt het niet erg. Draco ziet er knap uit met die rode muts op zijn hoofd.
‘Hey,’ zegt Draco vrolijk. Hij rust zijn handen op de balie, vingers slechts millimeters van die van Harry vandaan.
‘Hey,’ antwoordt Harry vrijwel even vrolijk.
Draco kijkt de zaak even rond. Het is rustig, slechts enkele tafeltjes zijn bezet.
‘Heb je even tijd?’ vraagt Draco voorzichtig.
‘Tijd voor wat?’
‘Voor mij.’
Harry kijkt de zaak rond, kijkt dan naar Ron die slechts enkele meters verderop de display van de koekjes en andere snacks aan het schoonmaken is. Hij rolt zijn ogen en wuift met zijn hand.
‘Ga maar.’
Harry grijnst en gooit zijn schort op de balie, waarna hij naar Draco loopt.
‘Over een half uur terug!’ roept Ron hem na.
Harry knikt en samen met Draco verlaat hij Hogwarts.

Reacties: