FanFic.nl

healing in the past,

unexpected confrontation

Een ding was wel een feit. Over die stoofpot had hij echt niet overdreven. Het bleek een kruidige wildstoofpot te zijn, waarvan de geur alleen al haar deed watertanden.
'Ik verzeker je, het vlees smelt op je tong.' Zei hij enthousiast, terwijl Mhairi twee rijkelijk gevulde kommen op de tafel zette.
'Als je denkt dat je met dat geslijm een extra portie krijgt, dan heb je het goed mis.'
'Alsof jij me ooit iets kunt weigeren.'
Hij keek haar met grote puppy ogen aan, wat hem een tik van een houten lepel opleverde. Enkel de blik in haar ogen verried dat ze het eigenlijk amusant vond.
Cat, nu echt uitgehongerd nam meteen een grote hap, en leek meteen naar een andere planeet geschoten te worden. Sterren leken langs haar ogen te glijden, terwijl de subtiele smaken ieder zintuig langzaam verwende.
Waarschijnlijk was het van haar gezicht af te lezen, Hadley kon zijn geamuseerdheid amper verbergen.
'Zei ik het niet?'
'Hoe doet ze dit toch? Dit gerecht hoort gewoon thuis in een Michelin gids!'
Ze besefte haar verspreking pas toen alle ogen op haar gericht waren.
'In een wat?' Vroeg Hadley aarzelend.
'Eeuh...Michelin Gids...Nooit van gehoord. De beste koks in Amerika staan er in vermeld...Kan je er een uit kiezen, als je die tenminste kan betalen natuurlijk.'
Nu had ze de aandacht van iedereen.
'Michelin gids? Jullie Amerikanen zijn echt een ras apart.' Zei een meisje.
'Zeker, ze maken een gids over de beste koks en onze Mhairi staat er niet in.' Riep Hadley verontwaardigd.
'Hoe is het eigenlijk? Daar aan de andere kant van de oceaan?' Vroeg een ander meisje. 'Ik heb gehoord dat er wilden rondlopen met een rode huid.'
'En dat ze nederzettingen aanvallen. Christelijke baby 's ontvoeren om te gebruiken als offer voor hun heidense goden.'
En plots moest Cat de ene na de andere vraag pareren. Ja, indianen leven in tenten. Ja ze durven soms eens nederzettingen aan te vallen, maar de blanken zijn ook niet onschuldig. Nee ze had geen flauw idee of indianen geslachtsgemeenschap hadden met hun paarden. (Hoe kwamen ze daar in vredesnaam op?)
'Kom op, meisjes. Laat dat arme kind met rust. Terug aan het werk jullie!'
Met haar houten lepel sloeg Mhairi op een tinnen ketel, en dit leek het sein te zijn voor de meisjes om Cat eindelijk met rust te laten. Zichtbaar teleurgesteld dropen ze af.
'Verdomde roddeltantes.'
'Neem het hen niet kwalijk. Het gebeurt gewoon niet vaak dat ze zo een exotische gast te zien krijgen.'
'Exotisch, dat is ook de eerste keer dat iemand me zo noemt.'
'Sassenach, het leven van deze mensen gaat niet verder dan deze keuken. En dan hebben ze plots een meisje in hun midden, dat de oceaan heeft overgestoken en aan komt zetten met verhalen over karate en Michelin gidsen. Kan je het hen kwalijk nemen dat ze nieuwsgierig zijn?'
'Als je het zo bekijkt.'
Cat moest echt eens leren om haar mond te houden over de toekomst. Ze zou er zichzelf niet altijd uit kunnen praten. Haar overpeinzingen werden verstoord door Mhairi die haar bij de schouder greep.
'Sorry dat ik je dit vraag, maar ik heb buiten echt je hulp nodig.'
'Wat is? Ik kan toch ook helpen?' Zei Hadley. Cat haf hem haastig een trap tegen zijn been. Deze kleine herinnering was genoeg om hem het zwijgen op te leggen.
'Zeker. Ik help graag.'
Ze voelde zijn blik in haar rug branden toen Cat achter de vrouw aanliep. Waarom hij nu weer zo vrolijk was kon ze alleen maar raden.
Eenmaal buiten bleef Mhairi abrupt staan, draaide zich om en duwde Cat tegen de muur. Het gebaar kwam zo plots dat Cat amper tegenstand bood.
'En nu ga je me vertellen wat hier echt aan de hand is.' Zei ze zacht, maar beslist.

Reacties: