FanFic.nl

healing in the past,

Always trust your intuition

'Het word maar eens tijd dat je terug gaat naar je kamer. Straks denken ze nog dat je er vandoor bent gegaan.'
'Kun je geloven dat ik er aan gedacht heb? Sinds het moment dat Hadley die deur opende was het eerste waar ik aan dacht hoe ik dit in mijn eigen voordeel kon gebruiken.'
'En toch heb je het niet gedaan?'
Cat haalde vermoeid haar schouders op.
'Ik begrijp het net zomin als jij.'
'Misschien omdat je niemand in de problemen wilt brengen? Hadley om maar een naam te noemen.'
'Waarom maak ik me daar toch zo een zorgen over? Hij is de gene die me in de problemen heeft gebracht. En toch...'
'Jij denkt er tenminste over na. Toen ik probeerde te ontsnappen heb ik Jamie zwaar in de problemen gebracht.'
'O ja? Hoe dan?'
'Het was op de dag van de bijeenkomst. Een Schotse traditie waar pachters eer komen betuigen aan Collum, de broer van Dougal en de Laird van de clan. Ik dacht dat dit mijn kans was om er stiekem vandoor te gaan. Maar in de stallen hield Jamie me tegen. Hij wist me te overtuigen dat ze me de volgende ochtend alweer zouden gevonden hebben. Hij wou me stiekem terug het kasteel in smokkelen maar werd betrapt.'
'En dat is erg want..?'
'Je moet weten dat Jamie de neef is van die twee, wat hem een mogelijke erfgenaam maakte. Als hij naar de bijeenkomst zou gaan en trouw zou zweren, dan was hij een bedreiging voor Dougal. Maar het moment dat hij aanwezig was- Wat hij door mijn schuld inderdaad was- en weigerde zijn trouw af te leggen aan Collum, dan zou die een bedreiging voor Jamie vormen.'
Cat voelde haar hoofd tollen. Een medische studie leek bijna kinderspel in vergelijking met al die Schotse traditie 's.
'Hoe is hij er onderuit gekomen?'
'Hij deed iets waar alleen Jamie op kon komen. Hij zweerde bij alles wat hem heilig was dat hij Collum altijd trouw zou zijn. Maar hij weigerde de ceremoniële handelingen uit te voeren. En Collum ging er nog mee akkoord ook.'
Ze lachte toen ze er aan terug dacht, een glimlach gevuld van liefde en tederheid. Een opmerking lag op het puntje van Cat haar tong. Maar ze wist zich te beheersen.
'En geen idee hoe of wanneer. Maar blijkbaar is er toch een band tussen jou en Hadley ontstaan. Dus wil je hem niet in de problemen brengen.'
'O verdoem mijn veel te grote hart.' Antwoorde Cat sarcastisch.
Claire was de eerste die er aan dacht om recht te staan. Glimlachend stak ze haar hand uit, en Cat nam die dankbaar aan. Zo zag je maar wat er in een uurtje kan gebeuren. Het ene moment was er een kloof tussen hen geweest, ter grote van de Grand Canyon. Het andere moment was de band tussen hen beide bijna net zo sterk als een huwelijk.


Er was geen levende ziel te bekennen. Het was zo stil dat hun voetstappen echode in de gangen. Claire leek te genieten van de zeldzame rust, die in dit soort huishoudens niet vaak voorkwam. Cat werd er echter onrustig van. Gebrek aan geluid was iets onnatuurlijk, en als soldaat had ze geleerd om al het onnatuurlijke meteen te wantrouwen.
Claire moest haar spanning gevoeld hebben, want ze hield spontaan haar pas in.
'Is er wat aan de hand?' Vroeg ze bezorgd?
'Ja...Nee...Ik weet het niet...Ik voel iets...'
Claire lachte sceptisch.
'Je voelt iets? En wat precies?'
'Ik weet het niet. Valt het je ook niet op dat het zo stil is? Dat is toch niet normaal?'
'Jij klinkt echt als een soldaat. Het minste word meteen bekeken als een mogelijkheid tot gevaar.'
'Ik ben dan ook een soldaat, als je dat al weer vergeten bent.'
'Dan moet ik me geen zorgen maken als er gevaar is. Ik heb een soldaat bij de arm en Murtagh zal ook wel ergens in de buurt zijn.'
Ze waren ondertussen aangekomen bij Cat haar kamer. Ze had de deur al voor de helft open geduwd toen ze haar gezicht nog even naar Claire omdraaide.
'Jamie is echt een bezorgde echtgenoot, als hij zelf niet in de buurt is. Dan laat hij zijn levende schaduw wel bij je achter.'
Het was een korte afleiding, de aankomende vuist zag ze pas toen die haar neus brak.

Reacties: