FanFic.nl

healing in the past,

wrong answer

'Hadley! Die verdomde verrader!'
Verbijsterd keek Claire toe hoe Cat recht sprong en de kamer uit liep.
'Cat! Wat ga je...O Jezus H Roosevelt Christus! Murtagh, hou jij die kerel hier even in de gaten.'
Ze sprong op en liet een verbijsterde Murtagh achter in de kamer.
De man op de vloer begon weer te bewegen, meteen dook Murtagh op hem af en hield hem in een houdgreep. Toen pas zag hij dat het gezicht van de man onder het bloed zat, en morgen flink gezwollen zou zijn.
'Goede goden, wat krijgen die vrouwen in Engeland te eten?'


'Cat, wacht nu even. Denk toch eerst even na voor je iets onderneemt.'
Claire haar stem werkte nog verassend goed voor iemand die bijna gewurgd was, al leek het haar veel moeite te kosten om Cat haar stevige tred bij te houden.
'Nadenken? Ik wil antwoorden, verdomme! En wel nu!'
'En je denkt werkelijk dat Hadley hier meer over weet? Denk nu eens na! Die kerel heeft een hele dag op je kamer gezeten. Hij had duidelijk verwacht jou daar aan te treffen. Maar je was er niet, omwille van Hadley.'
Het was een logica die niet tegen te spreken leek. Maar Cat was razend, en op zulke ogenblikken leek haar vermogen om logisch na te denken telkens een kleine pauze te hebben genomen. Ze hadden iemand erg machtig kwaad gemaakt, het kon niet anders dan dat dit op de oudere MacGregor 's sloeg, en kon het niet anders dan dat Hadley hier van op de hoogte moest zijn. De vuile verrader. Aangekomen bij zijn kamer aarzelde ze geen seconde. Ze trapte de deur in en nog voor Hadley door had dat hij wakker was had ze de kraag van zijn nachthemd al vast gegrepen.
'Wie...?' Sputterde hij verontwaardigd.
'Wie! Inderdaad ja, heb je enig idee wie ons dood wil?'
Zelf in de duisternis kon ze hem verward met de ogen zien knipperen.
'Voor we elkaar in elkaar gaan slaan. Laten we Hadley eerst even vertellen wat er eigenlijk gebeurt is.'
Claire leek nu toch echt moeite te hebben om te praten, een stevige hoestbui trok de aandacht van Hadley.
'Claire? Ben je ziek? Wat is hier verdomme aan de hand?'
Ter wijze van antwoord zocht Claire naar een kaars en stak die aan.
'We hebben zonet een onverwachte gast over de vloer gehad.' Zei Cat, met ingehouden woede, terwijl het schijnsel van de kaars eerst over haar bebloede gezicht gleed, en toen over de blauwe plekken in Claire haar hals.
Zijn bruine ogen vielen bijna uit hun kassen van verbazing. Deze oprechte gevoelens wisten Cat wat te kalmeren. Hij wist er werkelijk niets van. Ze liet zijn hemd los.
'Sorry. Ik liep een beetje te hard van stapel.'
Hij hief zijn hand op, ter teken van aanvaarding. Onder het uiten van enkele Gallische vloeken ging hij rechtzitten.
'Waar is hij? Is hij kunnen ontkomen?'
Met een blik gaf Cat hem antwoord.
'Waarschijnlijk niet nee. Dan wil ik hem meteen ondervragen.'
Hij dacht gelukkig aan zijn been. Cat en Claire gingen aan beide kanten staan om hem te ondersteunen, en hij stribbelde in een zeldzaam geval niet tegen.


Toen ze bij de kamer aankwamen was er nog niets veranderd. Murtagh had de man nog steeds in een houdgreep, en de man leek het te hebben opgegeven om te ontsnappen. Hadley bekeek de man onderzoekend, verwachtend dat het misschien een bekende van hem zou zijn.
Uiteindelijk hinkte hij naar het bed en nam plaats, zodat hij op de gevangene neer keek.
'Het ziet er naar uit, mijn beste kerel, dat jij vandaag een belangrijke les geleerd hebt. Maak nooit een Engelse vrouw kwaad. Laat staan twee.'
Bijna geamuseerd keek hij naar Cat op.
'Had je je niet een beetje kunnen inhouden? Ik kan zijn gezicht gewoon niet herkennen door al dat bloed.'
De man spuugde een klodder bloed op de grond, bij wijze van antwoord.
'Maar waar ik vooral erg nieuwsgierig naar ben, is waarom je het nodig vond hen aan te vallen. Door wie ben je ingehuurd?'
Hij kreeg een scheve grijns ter antwoord, van haar plek kon Cat zien dat hij enkele tanden kwijt was. (Had zei die er uit geslagen?)
'Je moet echt een idioot zijn als je dacht dat ik mijn opdrachtgever zou verraden. Erg slecht voor de zaken, moet je weten.'
'Kan goed zijn. Maar deze twee vrouwen zijn gasten van de clan MacGregor. Dus een aanval op hen is een aanval op mij.'
Zonder rekening te houden met zijn been, knielde hij bij de man neer, en nam diens kin in zijn handen.
'En geloof me, met mij wil je echt geen ruzie hebben. Dus vertel, wie is jouw opdrachtgever?'
Een klodder speeksel en bloed vloog in zijn gezicht. Hij knipperde met zijn ogen toen het vocht langs zijn neusbrug naar zijn mond gleed.
'Verkeerd antwoord, mijn vriend. Dat was echt het verkeerde antwoord.'

Reacties: