FanFic.nl

healing in the past,

the conspirators together

'Alexander.'
De sfeer daalde meteen tot onder het vriespunt toen de stem van Coll MacGregor tot het drietal doordrong.
De bruine ogen gleden van Jamie met Claire in zijn armen, naar de zoon die hij al dagenlang niet gezien had. Niet de minste emotie was er in te lezen. Claire kreeg er de kriebels van.
'Ik neem aan dat je goed voor onze gast gezorgd hebt?'
Hij keek naar Hadley, maar zijn vraag leek tot Claire te zijn gericht.
'Ik kon me geen betere gastheer voorstellen, meneer MacGregor.'
De schorheid van haar stem moest opvallen, Jamie zijn blauwe ogen vernauwden zich tot spleetjes.
'Geen betere gastheer,' Lachte Robert senior. 'Ik hoop maar dat hij niet te serieus zijn best heeft gedaan. Onze Jamie zou het niet helemaal op prijs stellen.'
Duidelijk onder de indruk van zijn eigen grapje porde hij Jamie in de zij. Die kon het maar matig appreciëren. Claire rolde met haar ogen.
'Hoe zit het trouwens met onze andere gast? Ik hoop niet dat ze voor veel problemen gezorgd heeft?'
'Mevrouw Cooper was zo tam als een kanarie. Beter nog, ze heeft haar kamer nooit verlaten.'
Claire was onder de indruk over hoe goed de man deze leugens met een uitgestrekt gezicht vertelde. Haar gezicht was zoals altijd een open boek, en ze wende dan ook haar hoofd af toen Coll haar aankeek.
'Wel, als de jonge dame zich echt zo goed gedragen heeft, dan zou ik niet weten waarom we haar niet wat meer vrijheid zouden gunnen. Deze avond mag ze mee aan tafel schuiven bij het banket.'
Met deze woorden liet hij de jongelingen alleen. Verbaast keken ze elkaar aan.
'Hier is iemand in een goede bui.' Zei Rob, duidelijk op zijn goede.
'Daar zit vast iets achter. Misschien wil hij ons wel uit onze tent lokken.' Zei Claire, nadenkend.
'Daar kun je wel eens gelijk in hebben. We kunnen maar beter op onze goede zijn.' Antwoorde Hadley.
'Op jullie goede? Hebben wij hier iets gemist?'
'En Sassenach? Wat is er met je stem aan de hand?' Vroeg Jamie, die alle geheimzinnigheid duidelijk niet kon appreciëren. Ze legde snel haar hand op zijn arm, om hem gerust te stellen.
'Niet hier.' Antwoorde ze schor. Jamie stond op het punt om haar tegen te spreken, maar met een dwingend blik wist ze hem het zwijgen op te leggen.
Als Rob al verbaast geweest over deze hele toestand, dan was hij nu pas echt verbijsterd. Jamie Fraser die zich door een vrouw het zwijgen laat opleggen? Als dit het resultaat was van een huwelijk, dan wachtte hij er liever nog even mee.


'Zijn jullie daar eindelijk?'
Cat was bijna gek geworden van ongeduld, en het moment dat ze de sleutel eindelijk hoorde omdraaien sprong ze bijna op haar bezoekers, toen die binnen liepen.
'Ook leuk om jou te...Goede God, wat is er met je gezicht gebeurt?'
Rob en Jamie konden hun verbijstering amper verbergen.
'Ik krijg het gevoel dat jullie hen nog niets verteld hebben?'
'Natuurlijk. Konden we meteen aan iedereen vertellen wat er gebeurt was.' Antwoorde Hadley sarcastisch.
'Dat er wat gebeurt was? Wil iemand het nu eindelijk eens vertellen wat er aan de hand is?'
'Wel, je kan zeggen dat we een onverwachte bezoeker hadden.' Zei Claire, terwijl ze de sjaal weghaalde die de blauwe plekken in haar nek verborgen. De ogen van Jamie leken bijna uit hun kassen te rollen.
'Wie? Wie heeft dit gedaan?'
'Het lijkt er op dat er iemand betaald heeft om ons beide te vermoorden.'
'Vermoorden? Hoe...Ik had Murtagh achtergelaten om op jou te letten.'
'Die had op dat moment blijkbaar een pauze ingelast. Daarom hebben we zelf maar met hem afgerekend.' Antwoorde Cat sarcastisch, terwijl ze haar pijnlijke slapen masseerde.
'Maar geen zorgen. Hij is er op dit moment niet beter aan toe. Of zo zag hij er toch uit, het moment dat ik hem de laatste keer zag.'
Toen drong het tot haar door dat ze eigenlijk geen idee had waar die kerel nu eigenlijk uitging.
'Hadley? Ik mag hopen dat hij nog in leven is?'
'Wat dacht je? Hij is ons nog een paar antwoorden verschuldigd. En ik denk dat Jamie hem nog eens een stevige behandeling wil geven.'
'Als je daar maar zeker van bent. Waar hebben jullie hem achter gelaten?'
Met een samenzwerige blik staarde Hadley naar zijn broer.
'Ken je ons geheime plekje van vroeger nog?'
Rob zijn wenkbrauwen schoten omhoog.
'Maar al te goed, ik heb nog steeds nachtmerrie 's als ik er aan terug denk. Je bent geniaal, broertje.'

Reacties: