FanFic.nl

Het Nieuwe Meisje

Hoofdstuk 1: Het nieuwe meisje

Nevermore's familie is lang geleden gestorven in Egypte. Wanneer ze op zoek waren naar een schat van onschatbare waarden. De heilige Graal van de God Anubis. Dankzij haar ouders hebberigheid is Nevermore achtergelaten op deze harde wereld waar ouderloos zijn niet een pré van is.

Nevermore zuchtte diep wanneer ze voor het grote internaat stond. Hier zou ze de komende jaren wonen. Hopelijk vrienden maken voor het leven. Verliefd worden stond ook nog op haar lijstje. Eerst maar eens even de eerste stap over de drempel zetten. Letterlijk. Het was niet echt iets waar ze zich op verheugde, maar ze moest.

Het laatste pleeggezin waar ze woonde wilde haar niet meer. Ze kregen er een nieuw broertje of zusje bij en 4 kinderen was te veel. Hun "niet" eigen kind moest dan de deur uit. Terug naar Jeugdzorg.

Toen Jeugdzorg de brief kreeg dat er een plaats vrij was op het internaat Het Huis Anubis, waren zij natuurlijk dolbij. Weer een probleemkind minder.

Ze heeft het ook niet gemakkelijk gehad in haar leven. Haar ouders waren altijd weg, practisch opgegroeid bij haar oma Sara Winsbrugge Hennegouwen. Sara, die haar ouders nog heeft gewaarschuwd niet dezelfde fout te begaan als haar ouders. Nevermore's ouders, eigenwijs als ze waren, het heeft hun hun kop gekost.

Nevermore opende de deur van het huis. Het kraakte, als zo'n ouderwetse deur van horrorfilms, zo'n deur waar die je nooit zachtjes dicht kan doen, zodat je nooit sluipend het huis uit kan sneaken.

In het huis hingen allerlei schilderijen. Nevermore herkende een aantal schilderijen. Dit was vroeger het huis van haar oma's ouders geweest. Pas toen haar oma het huis niet meer kon houden en het verkocht heeft aan Victor Rodenmaar heeft ze gezworen nooit meer een voet over de drempel te zetten. Blijkbaar verbreekt Nevermore nu haar eigen beloftes.

De vloer kraakte toen ze nog een stapje vooruit deed. Ze schrok toen ze een stem hoorde.

"Ah, jij moet vast de nieuwe zijn. Eigenlijk moet ik zeggen, welkom terug Nevermore Winsbrugge Hennegouwen", zei een zware mannenstem die Nevermore herkende als de stem van Victor.

"Victor Rodenmaar, nog geen spat veranderd zie ik", zei Nevermore een beetje nerveus. "Niet zo brutaal jij", zei Victor. "Wat is er nou brutaal aan wat ik net zei Victor", zei Nevermore. "Niet zo'n grote mond, je wordt er voor gestraft. Ik zal er persoonlijk voor zorgen dat jij niet zo'n verwend nest wordt als je oma", zei Victor.

Nevermore keek Victor woedend aan. "Mijn oma was niet verwend en ik ook niet. Hoe durft u", zei Nevermore woest kijkend.

"Je slaapt op de zolder", zei Victor alsof Nevermore niks gezegd had. "De zolder?", zei Nevermore nog meer nerveus. Haar oma was altijd bang geweest voor de zolder. "Geen zorgen, het is netjes opgeruimd. Ik heb er een kamer van gemaakt", zei Victor.

Nevermore bleef woest kijken naar Victor toen hij haar naar boven begeleidde. "Nu de huisregels, iedereen blijft op zijn of haar kamer wanneer vanaf 9 uur, vanaf 10 uur wil ik niemand meer horen en wil ik een speld kunnen horen vallen", zei Victor.

"Wat als je naar de wc moet?", zei Nevermore. "Dan ga je naar de wc", zei Victor mopperend alsof hij dat liever ook niet gewild had.

"Victor, heeey Victor wie is dat, is dat de nieuwe bewoonster", zei een vrolijke stem op de gang. "Ja, dit is Nevermore Winsbrugge Hennegouwen, Nevermore, dit is Trudie", zei Victor.

"Oh wat enig dat je bij ons komt wonen, ik heb van Victor begrepen dat je in de Jeugdzorg bent geplaats omdat je je ouders hebt verloren, arme ziel", zei Trudie.

Nevermore mocht haar meteen. "Wat een mooie naam heb je meisje, zullen we je kamer eens leuk maken, Victor we redden het wel met z'n twee, ik zou ook een lekker kopje thee voor je zetten", zei Trudie.

Nadat Nevermore en Trudie samen de kamer van Nevermore een beetje hadden opgeleukt was het het wachten op de bewoonsters van het huis.

Nevermore zat op de bank te schrijven. Verhalen schrijven was haar lust en haar leven. Met name fantasy.

Toen kwam de eerste bewoner van het huis op een luidruchtige manier binnen.

"Appie, go Appie, go", werd er gezongen in de hal. Bang! Een keihard geluid deed Nevermore opschrikken van de bank en ze liet haar schrift voor wat het was en ging kijken wat er aan de hand was.

"APPIE JIJ ONVERLAAT!", zei Victor. "Wat is er nou Victor, ik deed niks, ik ben onschuldig", zei Appie.

Appie zag er echter nogal schuldig uit, vond Nevermore. Zijn hele haar stond rechtovereind en het stonk eenorm in de gang. "JIJ EN DIE STOMME GRAPJES VAN JE, CORVEE VOOR JOU, NU NAAR JE KAMER!", schreeuwde Victor.

"Heeey, wie ben jij?", zei Appie. "Hai, ik ben Nevermore". "Nevermore, mooie naam", zei Appie. "NAAR JE KAMER!", zei Victor woedend.

Een meisje met bruin haar kwam binnen, vrijgezeld door een meisje met rood piekhaar. Ze giechelde samen en bleven stokstijf stilstaan toen ze Nevermore zagen.

"Wie ben jij?", zei het roodharige meisje een beetje uit de hoogte. "Nevermore Winsbrugge Hennegouwen", zei Nevermore glimlachend.

Het meisje met het bruine haar verslikte zich bijna in haar drinken toen ze haar naam hoorde. "Patricia Soeters", zei het roodharige meisje. "Nienke Martens", stelde Nienke zichzelf voor.

"Waar slaap je?", zei Nienke wantrouwig. "Op zolder", antwoordde Nevermore. "Ben jij toevallig familie van Sara Winsbrugge Hennegouwen?", vroeg Nienke. "Dat was mijn oma", zei Nevermore.

Nienke knikte ter bevestiging naar Patricia. Ze gingen samen naar boven. Teleurgesteld ging Nevermore weer terug naar de bank waar ze verder ging met schrijven. Ze had weliswaar niet echt iets verwacht, maar toch. Ze hoopte het.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.