FanFic.nl

Het Nieuwe Meisje

Hoofdstuk 2: De Bewoners

Nevermore had zichzelf voorgesteld tijdens het avondeten. Ze wist dat ze op zolder zou slapen en dat iedereen hiervoor bang was. Maar ze wist ook dat ze gewoon lekker een kamer voor zichzelf had. Geen last van snurkende mensen.

De zolder. Waarom mensen nou zo bang voor de zolder waren, was haar een raadsel. Nevermore had gezegd dat de bewoners haar ook Never mogen noemen, maar toch bleven ze haar Nevermore noemen.

"Hey Nevermore, waar kom je eigenlijk vandaan?", vroeg Mick. "Ik kom uit een baarmoeder", zei Nevermore grinnikend. De andere bewoners lachte. "Nee serieus", zei Mick. "Mijn ouders reizen de hele wereld rond, ze zijn archeologen, ze doen het voor hun werk. Een kind hebben paste niet helemaal in hun schema, in eerste instantie wilde ze me bij een pleeggezin plaatsen, maar pleeggezinnen wilde mij niet of kregen zelf kinderen en wilde mij niet meer", zei Nevermore. "Uuugh, pleegouders, die heb ik ook gehad", zei Jeroen. "Leuk he, je weet altijd dat je op de tweede plaats komt", zei Nevermore.

Nevermore vond het leuk om de bewoners wat beter te leren kennen. Ze kon het waarderen dat ze moeite deden om vragen te stellen over waar ze vandaan kwam, hoe ze hier terecht kwam.

"Ik ben Fabian, ik had me nog niet voorgesteld", zei een jongen met bruine krulletjes. "Hoi, ik ben Nevermore, maar je mag me ook Never noemen als je wilt", zei Nevermore blij dat ze weer iemand had ontmoet.

Fabian ging naast haar zitten. "Nienke zei dat je van je achternaam Winsbrugge Hennegouwen heet, je vertelde net dat je ouders archeologen zijn?", zei Fabian. "Dat klopt, ze weidde hun leven eraan", zei Nevermore. Fabian knikte als bevestiging voor zichzelf. "Waarom wil je dat weten?", vroeg Nevermore nieuwsgierig. "Oh pure nieuwsgierigheid voor mezelf", zei Fabian. Nevermore had het gevoel dat hij niet helemaal de waarheid sprak. Ze ging er niet verder op in.

"Het is 10 uur, we weten allemaal wat dat betekent, binnen vijf minuten in de kamers, dan wil ik een speld kunnen horen vallen", zei Victor die binnen kwam banjeren.

"Geweldig, feestje is voorbij", zei Jeroen. "Hij is niet echt een party gast denk ik zo", zei Nevermore hoofdschuddend. "Je moet de nieuwe een ding na geven, ze heeft meteen goed beeld van Victor", zei Jeroen. "Dat is ook niet zo moeilijk", zei Patricia lachend.

Iedereen ging zo langzamerhand naar boven en zich klaarmaken om naar bed te gaan. Nevermore had niet gedacht dat Victor daadwerkelijk een speld zou laten vallen op de vloer zodat het in zijn ogen stil zou zijn. Maar dat deed hij wel degelijk. Nevermore hoorde de speld.

Ze schudde haar hoofd. Die man is niet helemaal goed bij zijn hoofd. Zo te zien dachten de anderen daar ook net zo over. Met deze gedachten viel ze gelijk in slaap.

De volgende ochtend werd ze wakker met een bos woest haar en was van plan gelijk te douchen, maar ze was vergeten dat ze met nog veel meer mensen in huis woonde die ook allemaal moesten douchen, dit kon wel eens eeuwen duren. Dat wordt de volgende keer vroeger opstaan.

"Hey, duurt dit altijd zo lang?", vroeg Nevermore aan Nienke. Het meisje wat haar gisteren niet erg aardig had aangekeken toen ze met Fabian aan het praten was. "Ja, je moet echt eerder komen als je wilt douchen, doordeweeks is het echt hell. We klagen al tijden bij Victor dat we twee badkamers nodig hebben, een voor de meisjes en een voor de jongens, maar hij weigert hier extra geld voor uit te geven", zei Nienke.

Nevermore zuchtte. "Ik ga vanavond wel douchen, dan weet ik dit voor de volgende keer, beter eerst vroeg opstaan en douchen dan weer het bed in duiken, dan douchen vlak voor dat ik naar school ga", zei Nevermore. "Lijkt me een slim plan", zei Nienke.

Nienke besefte dat ze niet erg aardig had gedaan tegen het nieuwe meisje, wat een heel klein beetje oneerlijk en hypocriet van haar was. Ze wist tenslotte zelf ook hoe het was wanneer ze hier voor het eerst kwam wonen. Patricia was degene geweest die haar het leven zuur had willen maken omdat ze dacht dat zij iets met de verdwijning van haar beste vriendinnetje Joyce te maken had. Gelukkig draaide ze al snel bij. Nu Joyce terug is is ze helemaal in de wolken.

Nienke zuchtte toen ze Fabian zag. Ze wist echt niet hoe ze zich moest gedragen met hem in de buurt. Elke keer wilt ze rechtsomkeer maken wanneer ze hem ziet. Was dit verliefdheid. Misschien moest ze het nieuwe meisje maar eens om raad vragen, misschien weet ze wel wat verliefdheid is. Ze oogt iets ouder dan de rest van de huisgenoten. Misschien meer ervaring?

Patricia en Joyce waren aan het klieren in het huis. Ze waren zich aan het verkleden voor een school opdracht die ze hadden gekregen. "Geweldig", zei Patricia toen Joyce verscheen in een roze jurkje en een pruik. "Nu jij nog", zei Joyce en ze liep naar de kast toe en trok er een glitter jurkje uit en gooide Patricia hoge hakken toe en een blonde pruik.

Patricia en Joyce lagen in een deuk toen ze zichzelf in de spiegel bekeken. "Dit gaat echt geweldig worden, Jason's afscheidsfeestje wordt helemaal top", zei Patricia.

Jeroen dacht aan Nevermore die gelijk aardig was naar hem. Dat kwam niet zo vaak voor in het huis Anubis dat iemand hem aardig vond. Ja, behalve Appie, maar hij was practisch ook verplicht om hem aardig te vinden gezien ze samen op een kamer sliepen. Je kan moeilijk je room mate haten. Dan heb je ook geen leven meer. Bovendien was Appie meesterlijk met zijn grapjes soms. Soms, niet altijd.

Misschien kon Jeroen Nevermore wel versieren, haar voor zich winnen. Haar de liefde verklaren. Zou ze voor hem vallen, zou ze iemand in dit huis uberhoubt leuk vinden.

Fabian lag op zijn bed te denken. "Hey ga vooral zo door", zei Mick vanuit zijn hoek van de kamer. "Wat?", zei Fabian sullig. "Ik hoor je hersens kraken", zei Mick. "Oh sorry", zei Fabian en hij ging weer verder met naar het plafon staren. "Je bent aan Nienke aan het denken he", ging Mick verder. "Misschien", zei Fabian. Hij loog. Hij was niet aan Nienke aan het denken. Hij was aan Nevermore aan het denken. Te bedenken of ze van het geheim af wist, of haar ouders het haar hadden vertelt, haar oma misschien. Sara. Een van de geheimhouders van de schat. Zou ze een aanwinst zijn voor de club? Hoe zouden de anderen daarover denken. Zoveel vragen waar hij het antwoord niet op weet.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.