Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Het Huis Anubis » Het Nieuwe Meisje » Hoofdstuk 7: Nevermore's Geschiedenis

Het Nieuwe Meisje

11 nov 2016 - 14:42

726

1

234



Hoofdstuk 7: Nevermore's Geschiedenis

Nevermore had het niet meer. Wolf was echt in haar geïnteresseerd. Ze sprak erover met Jason die erg blij voor haar was dat ze misschien iemand had gevonden. Ze liep samen met hem in de pauze. Ze zag Amber kijken maar ze wierp haar geen blikken meer toe.

“Amber heeft een oogje op je weet je dat”, zei Nevermore. “Dat weet ik”, zei Jason lachend. “Niks voor jou?”, vroeg Nevermore lachend. “Nee, ik moet haar helaas teleurstellen”, zei Jason lachend. “Hey Wolf”, zei Nevermore zwaaiend. “Never”, zei Wolf enthousiast. Hij liep naar Jason toe. “Jason, ik spreek je later oke”, zei Nevermore.

“Hai”, zei Never in een adem. Ze was een beetje zenuwachtig na gistermiddag. “Hai”, zei Wolf ook in een adem. Samen liepen ze de school uit op weg naar het park voor Nevermore’s bijles in geschiedenis. “Never, ik moet je wat vertellen”, zei Wolf plotseling met al die papieren die hij in zijn hand heeft. Nevermore zag haar naam staan. “Waarom heb je mijn dossier bij je?”, vroeg Nevermore nerveus.

Wolf zuchtte eerst voordat hij begon met zijn antwoord. “In jou dossier staat dat jij geen 18 wordt volgende week”, zei Wolf. Nevermore keek verward. “Hoezo niet, mijn ouders hebben me toch niet iets wijsgemaakt he”, vroeg Nevermore. “Never, je wordt geen 18, je wordt 21”, zei Wolf. “21, nee dat kan niet kloppen”, zei Nevermore. “Je bent geadopteerd”, zei Wolf. “Geadopteerd, door de familie Winsbrugge Hennegouwen”, zei Nevermore. “Ze wilde het geheim houden voor je tot je 21ste verjaardag, maar ze hadden natuurlijk niet voorzien dat iemand anders je dit had moeten vertellen”, zei Wolf.

“Ik ben geadopteerd, ik ben geen 18 zoals ik dacht maar 21, waarom zit ik dan in godsnaam nog op de middelbare school”, zei Nevermore. “Ze hebben je geadopteerd toen je 3 was. Sindsdien hebben ze je een middel toegediend waardoor je jonger zou lijken dan je leeftijdsgenoten zodat je nog kon doorgaan voor een 18 jarige zoals je nu denkt hoe oud je wordt”, zei Wolf.

Nevermore zuchtte. “Is dat de reden waarom ik voor mensen val die ouder zijn, ik dacht namelijk dat er iets mis was met mij”, zei Nevermore. “Never, denk dat niet. Er is niks mis met jou, jou ouders hebben gewoon niet de waarheid aan jou vertelt, die hebben de waarheid verdoezeld”, zei Wolf en hij legde een hand op haar schouder. “Ik ben blij dat in elk geval iemand mij de waarheid heeft vertelt zodat ik vanaf volgende week gewoon mijn juiste verjaardag kan vieren, maar nu loop ik alleen achter voor de rest van mijn leven qua werk”, zei Nevermore. “Ik help je wel, meerdere vakken als je wilt”, zei Wolf. “Dat zou ik zeer kunnen waarderen”, zei Nevermore.

Nevermore ging even zitten op een bankje. “Pff, ik moet dit even laten bezinken hoor”, zei Nevermore. “Hier”, zei Wolf en hij gaf haar een flesje water. “Dankjewel”, zei Nevermore die een grote teug water nam. “Nevermore, we kunnen de bijles verzetten hoor”, zei Wolf. “Wolf, ik… ik weet het even niet”, zei Nevermore. Ze merkte dat haar handen trilde bij het volgende slokje water dat ze nam.

Plotseling merkte ze dat ze haar ouders begon te haten. Het feit dat ze dit zouden doen voor een dochter, besefte ze, dat ze geen goede ouders waren geweest. Haar voorliegen dat ze jonger was dan ze in werkelijkheid is. Een van de meest afschuwelijkste daden die een ouder zou kunnen doen.

“Dat middel, waar jij het over had, wat doet dat met je?”, vroeg Nevermore. “Daarmee wordt alles vertraagd, hormonen enzo, maar jou hormonen waren waarschijnlijk in de war, gezien wij nu bijvoorbeeld connecten met elkaar en jij het goed met meneer Winker kon vinden”, zei Wolf. Nevermore zuchtte diep. “Is het oke als we deze bijles verschuiven naar morgen”, vroeg Nevermore. Ze kon zich nu toch niet concentreren. “Natuurlijk”, zei Wolf. “Never, spreken we nog wel af om middernacht?”, vroeg Wolf. “Ja, natuurlijk, ik heb gewoon even een momentje voor mezelf nodig”, zei Nevermore. Wolf knikte begripvol. “Dankje voor mij de waarheid vertellen”, zei Nevermore. Ze stond op en gaf Wolf een zoen op zijn wang. “Dankjewel”, herhaalde ze. Ze bloosde toen ze hem losliet. Wolf keek haar aan en glimlachte. “Ik zie je om middernacht”, zei hij. “Spookuur”, zei Nevermore. Wolf grinnikte en keek haar na toen ze weg liep.


Reacties:


williewortel
williewortel zei op 11 nov 2016 - 23:34:
Schrijg maar snel verder XX