Hoofdcategorieën
Home » Het Huis Anubis » Het Nieuwe Meisje » Hoofdstuk 10: Trudies ontslag
Het Nieuwe Meisje
Hoofdstuk 10: Trudies ontslag
Trudie zag geesten overal in het huis Anubis. Ze was er zelfs zo van geschrokkend at ze allerlei geestenuitdrijvingen voor ging toepassen. Verschrikkelijke stank vulde het hele huis. De stank van knoflook. Victor rook het door de hele hal en ging geirriteerd kijken naar waar Trudie in hemelsnaam mee bezig was.
"Waarom stinkt het hele huis naar knoflook", vroeg hij aan Trudie nors. "Ik ben een geestenuitdrijving aan het doen", zei Trudie en ze ging gewoon verder zonder acht te slaan op Victor. "Dat is de druppel, je bent op staande voet ontslagen", zei Victor. "Wat!", zei Nevermore die aan kwam rennen. Ze mocht Trudie graag. Amber kwam achter haar aan.
"Dat kan je niet doen Victor, wie gaat er dan voor ons zorgen", zei Amber in paniek. "We vinden wel iemand anders", zei Victor. "U kunt Trudie niet ontslaan, daar gaat mijn vader nog wel een draai aan geven", zei Amber. "Met verlof dan, onbetaald verlof, dat ze terug kan komen", stelde Nevermore voor. "Goed idee", zei Amber.
Victor dacht even na, hij had geen zin in het gezijk van de ouders van Amber die rijk genoeg waren om even hun creditcard te pakken en een hele rechtzaak aan zouden spannen. "Goed dan onbetaald verlof", zei Victor.
Trudie had triest haar spullen gepakt. Amber en Nevermore hadden een idee. "Ze heeft een vakantie nodig", zei Amber. "Daar heeft ze geen geld voor denk ik", zei Nevermore. "Maar ik wel", zei Amber. "Jij bent bereidt een hele vakantie voor Trudie te betalen, je bent ook wel een schat he", zei Nevermore. Ze omhelsde Amber. "Kom we gaan haar het goede nieuws vertellen", zei Amber die het ticket uitprintte.
Ze stonden allemaal bij de hal en ze glimlachte. Amber en Nevermore waren enthousiast. "Trudie het komt goed, je komt gewoon terug na uitgerust zijn van een welverdiende vakantie", zei Nevermore. "Maar lieveschat daar heb ik toch helemaal geen geld voor", zei Trudie. "Maar wij wel", zei Amber glimlachend en ze haalde het vliegticket naar Hawai te voorschijn. "Lieverds dat had toch niet gehoeven", zei Trudie. "Tuurlijk wel, jij doet zoveel voor ons Trudie", zei Amber die haar omhelsde.
Trudie ging weg en het huis was ineens akelig stil. "Wat jullie gedaan hebben voor Trudie is echt geweldig", zei Nienke die Nevermore steeds meer begon te mogen. "Het was haar idee om met onbetaald verlof te gaan, daar was ik nog nooit op gekomen", zei Amber. "Haar idee van de vakantie", zei Nevermore. "Jullie zijn echt twee toppers", zei Nienke. "Maar nu Trudie er niet is, wie moeten er nu koken?", vroeg Amber zich af. "Ik kook wel", zei Nevermore. "Kan jij koken?", vroeg Nienke. "Ja, ik heb een tijdje op mezelf moeten wonen", zei Nevermore. "Cool", zei Nienke. "Geen probleem, maar dan moeten andere wel ook een steentje bijdragen met afwassen, afruimen etc", zei Nevermore. "Tuurlijk", zei Fabian. "Vanzelfsprekend", zei Patricia dankbaar.
Nevermore maakte tomaten groenten soep, home made. "Hmm, lekker", zei Fabian goedkeurend. "Zelf gemaakt?", vroeg Jeroen. "Jup, home made", zei Nevermore en ze zette wat broodjes op de tafel en beleg. "Voor degene die nog honger hebben", voegde ze toe. "Lekker", zei Appie die meteen aanviel.
"Kijk hier hou ik van", zei Victor tevreden. "Wie heeft er gekookt?", vroeg hij. "Ik", zei Nevermore. "Mooi", zei Victor tevreden. "Ik heb bijles zo Victor, dus ik moest van Wolf vragen of het een probleem zou zijn om een keer na de 10 uur klok thuis te zijn", zei Nevermore. "Niet na 11 uur voor jou dan", zei Victor nors. "Bedankt", zei Nevermore.
"Weer een afspraakje met Wolf?", vroeg Amber na het eten. "Hmm, ik dacht laat ik het slim aanpakken dit keer en gewoon op de quick pro quo doen", zei Nevermore. "Quick pro wattes?", vroeg Amber. "Voort wat hoort wat", zei Fabian glimlachend. "Precies", zei Nevermore knikkend
De bel ging. "Ik kom eraan", zei Nevermore. De vrouw die Nevermore vandaag bij Wolf in het lokaal was stond in de deuropening. "Hallo, wat komt u hier doen?", vroeg Nevermore. "Ik reageer op de open vacature voor huishoudster, dit is toch het huis Anubis?", vroeg de vrouw. "Ja, komt u binnen, ik zou onze concierge even halen", zei Nevermore. Nevermore vond het wel snel dat er nu al een sollicitant op de stoep stond.
Ze liep naar het kantoor van Victor. "Victor", zei ze. "Ja", zei Victor nors. "Er staat een sollicitant op de stoep", zei Nevermore. "Voor wat?", vroeg Victor. "Huishoudster", zei Nevermore alsof dat niet meer dan logisch was. Ze liep weer naar beneden achtervolgd door Victor dit keer. Ze keek verbaasd. Die vrouw had een hond in haar handen, een opgezetten hond. Nou dan kunnen zij en Victor het in elk geval goed vinden.
Ze liep weg om zich klaar te maken voor Wolf. "Wie was die vrouw?", vroeg Nienke. "Sollicitant naar huishouding", zei Nevermore. "Nu al, dat is vlot, zei Nienke. "Dat vond ik nou ook, wanneer komen we eigenlijk weer bijeen?", vroeg Nevermore. "We dachten aan vanavond, maar jij bent er niet", zei Nienke teleurgesteld. "Sorry", zei Nevermore ook teleurgesteld. "We willen zo snel mogelijk het raadsel oplossen", zei Nienke. "Ik kan helpen, ik heb nog een heel oud boek van... van mijn ouders", zei Nevermore vertwijfelend. "Lastig vast voor je om je ouders nu niet meer als ouders te zien maar dat je geadopteerd was", zei Nienke. "Het is verwarrend", zei Nevermore zuchtend.
"Kunnen wij misschien dat boek lenen?", vroeg Nienke. "Ja natuurlijk, je moet er wel heel voorzichtig mee zijn, het is echt heel oud", zei Nevermore en ze spitte wat op haar kamer om het boek te zoeken. Ze vond het al snel. "Dit is het boek, het heet "Het oude Egypte", zei Nevermore. "Fabian is echt de beste om raadsels op te lossen", zei Nevermore. "Zekerweten", zei Nienke.
Wolf belde aan bij het huis Anubis. Nevermore had gezegd dat ze tegen Victor zou zeggen dat ze bijles geschiedenis had. Blijkbaar had het gewerkt.
"Nevermore, je bent ook echt een aanwinst in onze club", zei Nienke. "Sibuna", zei Nevermore ter afsluiting van hun gesprek. "Sibuna", zei Nevermore afsluitend.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.