FanFic.nl

Het Nieuwe Meisje

Hoofdstuk 12: Gedaanteverwisseling

Nadat Wolf weg was gegaan uit het huis Anubis vond hij het jammer dat hij weer naar Vera moest. Verschrikkelijk jammer. Hij wilde echt zo snel mogelijk van haar scheiden. Zo snel als maar kon. Hij had de scheidingspapieren in zijn handen. Hij moest er gebruik van maken. Hij kon het niet langer. Hij kon niet langer voor doen alsof hij van Vera hield. Dat deed hij niet en had het ook nooit gedaan. Tot voorkort wist hij nog niet eens wat liefde was. Dat was hij met Vera had was geen liefde. Dat was een ik-wil-jou-maar-jij-wilt-mij-niet relatie.

Hij keek naar de foto die Never en hij samen gemaakt hadden. Jonger was ze zeker, maar dat maakte haar er niet lelijker op, integendeel. Ze was de knapste vrouw die hij ooit ontmoet had.

"Lieverd", fluisterde Vera in zijn oor. Hij schrok, hij had geen idee dat ze achter hem had gestaan. Ze keek kwaad toen hij de foto op zijn mobiel zag. "Waarom heb je die foto gemaakt?", vroeg ze boos. "Wat gaat jou dat aan", zei Wolf. "Niks hoor, ik ben alleen, oh ja was je vergeten dat ik je vrouw ben", zei Vera. "Niet voor lang meer", zei Wolf.

"Wat zeg je daar", zei Vera. "Je hoorde me wel, je weet dat ik een hekel heb om het te blijven herhalen", zei Wolf. "Je hebt me nodig, dat weet je", zei Vera grinnikend. "Ik had en heb je niet nodig", zei Wolf. "Wie heeft het huis Anubis geinfiltreerd, wie heeft die kut koters in de ban, ik", zei Vera.

Ze zag er een beetje krankzinnig en wanhopig uit, vond Wolf. "Vera, we zijn geen mensen meer voor een relatie, kijk naar ons", zei Wolf hoofdschuddend. Hij gooide haar de scheidingspapieren toe. "Teken deze nu of ik dwing je ze tekenen", zei Wolf.

"IS HET VANWEGE DIE OPDONDER!", gilde Vera. "Die opdonder die heeft mij het licht laten zien, namelijk dat jij niet te vertrouwen bent en dat ik zoals jij bang was, voor iemand anders gevallen bent", zei Wolf boos. "Ik teken deze, wij zijn geen team meer, maar denk maar niet dat ik Nevermore met rust laat, dat heb je aan jezelf te danken meneertje", zei Vera woest.

Wolf rende op haar af en greep haar bij haar kraag. "Als jij haar ooit met een vinger aan raakt dan zal het je bezuren", zei hij. "Dreigingen, altijd maar die dreigingen, maar je doet er toch niks mee, want je bent een softie", zei Vera.

Dat was de tweede die hem een softie noemde vandaag. Wolf had het gehad. Vera zei het op een heel andere manier dan Nevermore het zei en bedoelde. Vera zei het uit haat. Ze sprak uit haatgevoelens.

"Eruit, dit is mijn huis, eruit!", riep Wolf. "Best, weet dat je over je schouder moet kijken, hou die lieve kleine Nevermore maar goed in de gaten", zei Vera die haar jas aan trok en naar buiten ging.

Ze had de scheidingspapieren getekend, dat was geregeld. Hij was van haar af, of nou ja op die manier dan.

Het eerste wat hij wilde was Nevermore zien morgen.

De volgende ochtend werd Nevermore vrolijk wakker. Ze neuride wat. Ze schrok zich echter een ongeluk toen ze in de spiegel keek.

"AAAAARG!", schreeuwde ze. Ze wist zeker dat ze het hele huis wakker schreeuwde maar dat kon haar niks schelen. Wat was er gebeurd in hemelsnaam. Het leek wel alsof ze minstens 10 centimeter was gegroeid. Niet alleen in lengte. Ze had ook ronddingen gekregen. Ze voelde eraan. Jawel, zeker groter dan gisteravond. Hoe kan dat! Het was alsof ze in 1 avond gegroeid was tot hoe ze zou moeten zijn. Haar raven zwarte haar was langer geworden.

"Wat is dit voor een herri!", riep Victor woest. Nevermore trok snel haar badjas aan. Meerdere mensen kwamen kijken. "Nevermore wat is er!", hoorde ze Amber roepen. "Amber, ben jij dat, kan alleen jij even binnen komen?", vroeg Nevermore.

Amber kwam binnen en haar ogen vielen zowat uit haar kassen toen ze Nevermore zag. "Wat is er met jou gebeurd?", vroeg ze. "Ik weet het niet, het is alsof... het voelt alsof ik nu ben zoals een 21 jarige zou moeten zijn", zei Nevermore. "Je hebt borsten gekregen", zei Amber enthousiast. "Amber, serieus", zei Nevermore. "Wat, je hebt ze gekregen, gebruik ze, Wolf zou er bllij mee zijn", zei Amber giechelend. "Shit, Wolf. Ik heb een afspraak met Wolf. Bijles geschiedenis. Ik kan zo echt niet naar hem toe Amber", zei Nevermore. "Jawel, je gaat ook. Je bent bloedmooi", zei Amber. "Jezus, dankje", zei Nevermore. "Het enige probleem is dat je nu waarschijnlijk geen kleding meer hebt dat je past, dat betekent shopping time", zei Amber. "Amber, ik heb geen geld om te shoppen", zei Nevermore. "Ik wel", zei Amber. "Dat kan ik je toch niet laten betalen gekkie", zei Nevermore. "Dan betaal je het me terug wanneer je kan, trek iets aan wat je nog net past en dan gaan we shoppen, Nienke verzint wel een excuus voor ons bij Jason, we hebben eerst les van Jason en dan pas Wolf dus we hebben nog 2 uur de tijd", zei Amber.

"Wat is er allemaal aan de hand, waarom gilde Nevermore zo", zei Nienke verbaasd toen ze Amber de kamer zag binnen komen. "Dat zie je zometeen wel", zei Amber enthousiast. "Kan je het me niet gewoon vertellen", zei Nienke. "Nee, ik heb beloofd dat niet te doen", zei Amber. "Amber, we zijn toch vriendinnen, dan kan je het me gewoon vertellen, ik vertel niets door", zei Nienke. "Ik ben jou vriendin, maar ik ben ook Nevermore haar vriendin en jij ook volgens mij, dus ik ga niks zeggen, jij gaat zo verrast zijn", zei Amber. "Waar ga je heen, we hebben school zo, les van Jason", zei Nienke plagend. Amber keek ietwat teleurgesteld dat ze de les van haar favorite leraar moest missen, maar voor deze ene keer. "Kan je zeggen dat Nevermore en ik een doktersafspraak hebben en dat we dat vergeten te melden zijn", zei Amber. "Amber ik ben echt heel benieuwd nou, maar ja ik zal het tegen Jason zeggen", zei Nienke. "Bedankt Nienke, je bent een schat", zei Amber.

"Zit niet zo te frutsen", zei Amber tegen Nevermore. "Sorry, dit is nogal een shock voor mij om mezelf zo te zien oke, er is een reden dat ik anderen niet wil zin, vooral Wolf niet", zei Nevermore nog steeds in shock.

"Wolf wil je nu opeten denk ik zo", zei Amber giechelend. "Amber, dat is niet mijn goal oke", zei Nevermore. "Wat, hij is een man, tot voor kort dacht hij dat je een meisje was, nu ben je een echte vrouw, wat wil een man nog meer", zei Amber die wat kleding naar Nevermore toegooide en ze beval deze aan te trekken. Het waren gelukkig gewone kleren. Niet Amber style.

Nevermore bekeek haarzelf in de spiegel toen ze een rood jurkje aan had getrokken. Dit stond best leuk. "Amber, deze neem ik", zei ze tenslotte. "Mooi, volgende items", zei Amber. Ze kwamen met bergen tassen thuis. "Nu ga je je omkleden en je laat Wolf zien wie je bent", zei Amber.

"Wat doen jullie hier, jullie horen al lang naar...", begon Victor, maar toen hij Nevermore zag staan bleef hij stokstijf stil staan. "Ja dat is Nevermore, ze heeft een beetje een groeispurt gehad", zei Amber razendsnel. "Een groeispurt", herhaalde Victor. "Daarom gilde ik zo vannochtend, de drankjes die mijn ouders me hadden gegeven moeten nu zijn uitgewerkt, waarschijnlijk omdat ik zo dichtbij mijn 21ste verjaardag zit", zei Nevermore. Victor gromde. "Drankjes om jonger te zijn, levenelixer", zei hij hardop. "Levenselixer", zei Nevermore verbaasd. "Nooit van gehoord?", vroeg Victor vol ongeloof. "Jawel, maar nooit in werking gezien", zei Nevermore. "Ik denk dat jij het levende bewijs bent van het levenselixer", zei Victor. "Uh Victor, we moeten naar school, Nevermore gaat zich nog even omkleden en dan gaan we", zei Amber. "Mooi, dan is het huis weer stil, zoals het hoort", zei Victor weer als zijn oude zelf.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.