FanFic.nl

Het Nieuwe Meisje

Hoofdstuk 13: Dit ben ik!

Nevermore had zich omgekleed in het rode jurkje wat ze zo leuk vond. Amber had haar hakken geleend waar ze nauwelijks op kon lopen. "Doet het geen pijn, heeft het ook geen nut", had Amber gezegd. Wonder boven wonder hadden ze wel dezelfde schoenmaat.

Ze racte naar school. "Oh Amber, ik wil echt niet dat mensen me zo zien", zei Nevermore. "Kom op, je zou zo altijd blijven, je zou er aan moeten wennen, Wolf ook", zei Amber. "We zijn al laat, kunnen we niet gewoon...", begon Nevermore. "Nee", sprak Amber haar tegen en ze sleurde haar tegen haar zin in. Nevermore deed haar hoed goed. "Het zit prima, kom op prinses, we gaan", zei Amber.

Nevermore haalde diep adem. Wolf was al aan het woord. God een dramatische entree. Net waar Nevermore geen zin in had. "Ik wil dood, alsjeblieft Amber", smeekte ze. "Nee", zei Amber en resoluut draaide ze aan de knop van de deur. "Sorry dat we zo laat zijn Wolf", zei Amber. "Het is oke, Nienke had gezegd waarom", zei Wolf. "Wie zijn we", voegde hij toe. "Kom op Never", fluisterde Amber.

Met tegenzin stapte Nevermore over de drempel. Ze durfde Wolf niet aan te kijken. Ze hoorde mensen hun adem inhouden. "Nevermore...", vroeg Nienke verbaasd. Nevermore knikte verlegen. Ze deed haar hoed af waardoor haar lange haar zichtbaar werd.

Wolf keek stomverbaasd. Is dat Nevermore. Als iemand zei dat het een nieuwe leerling was die zou komen had hij het ook zo geloofd. Ze is prachtig. Hij wist dat ze al prachtig was, maar nu, bloedmooi. Net een engel. Hij was verliefd op een engel.

Hij liep langzaam naar haar toe. "Nevermore?", fluisterde hij verbaasd. Ze keek eindelijk naar hem. "Ja", fluisterde ze terug. "Ben jij het echt?", vroeg hij. Nevermore knikte. "Wauw", zei Wolf. "Wat? Vind je het... vind je me mooi?", vroeg Nevermore. "Prachtig", fluisterde Wolf. "Hey Wolf, niet smelten he", plaagde Appie. Wolf die ging terug naar de realiteit.

"Uh oke, als we nu allemaal Nevermore even met rust laten, kan ze zelf ook weer een beetje bijkomen. Dan gaan we nu allemaal weer aan de slag", zei Wolf die nog een blik wierp op Nevermore voordat ze verder gingen met de les.

"Jullie weten allemaal wat het huiswerk is, maak het of je komt de les niet in dan sta je afwezig, dit staat niet goed voor je volgende opleiding, dus kom op jongens, doe het gewoon oke", zei Wolf. "Kan ik je nog even spreken, je hebt toch pauze nu?", vroeg Wolf aan Nevermore. Ze knikte.

"Ga maar vast", zei Nevermore tegen Amber. "Nevermore, wauw jij moest vast even schrikken", Wolf. "Dat klopt, ik gilde het hele huis bij elkaar", zei Nevermore. Haar hart ging wild tekeer toen Wolf dichterbij kwam. "Ik ben helemaal gek op jou", zei Nevermore glimlachend. Wolf voelde dat hij erg gelukkig werd van deze woorden. Warmte welde binnen in hem op. "Ik ook op jou", zei hij. Hij kon zich niet langer inhouden. Hij moest haar gewoon zoenen.

Hij drukte zijn lippen op die van haar. Jemig wat een vuur. Zo warm als een vagevuur. Nevermore botste tegen de deur aan. Ze giechelde maar zoende Wolf nog steeds. Ze liet niet los.

"Hoor je dat", zei Nienke. "Wat", zei Amber die net deed alsof haar neus bloedde. "Zijn dat Wolf en... Wolf en Never?", vroeg ze verbaasd. Nienke ging spieken bij het raam en zag inderdaad Wolf en Nevermore zoenen. "Jeetje", zei ze. "Dus uh zullen we gaan", zei Amber. "Jij wist dit", zei Nienke. "Ja, sorry Nien, ik heb beloofd dat ik niks zou zeggen", zei Amber. "Het is al goed, ik zeg ook niks. Ik ben alleen blij voor hen", zei Nienke giechelend. "Ze gaan wel hard tekeer zeg, als ze het geheim willen houden moeten ze toch echt zachter doen dan dit", zei Amber. Nienke giechelde.

De deur ging open. Nienke schrok. Een giechelende Nevermore kwam naar buiten. "Never, hai we waren op je aan het wachten", zei Nienke. "Dat hoeft toch niet", zei Nevermore. "Ach", zei Nienke en ze haalde haar schouders op.

"Ik moet gaan", zei Nevermore tegen Wolf. Ze wilde niet weg. Grappig, eerst wilde ze het lokaal niet in en nu wilde ze niet meer weg. "Never", zei Wolf en hij boog zich naar haar oor en fluisterde iets wat alleen Nevermore kon verstaan. "Ik hou van je", fluisterde hij. "Ik ook van jou", zei Nevermore. Hij drukte zijn lippen zachtjes op die van haar. Ze voelde vlinders wild fladderen in haar buik. "Wolf, waar zijn wij mee bezig...", klonk de stem van Van Swieten plotseling door de gang.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.