FanFic.nl

Het Nieuwe Meisje

Hoofdstuk 17: Het recept

Nienke, Amber, Fabian, Appie, Patricia en Nevermore zaten op de kamer van Amber en Nienke. "Hierbij open ik de vergadering", zei Nienke. "Sibuna", zeiden ze allemaal inkoor.

Nevermore schraapte haar keel. "Het is een tijdje geleden dat ik erbij ben geweest, dat spijt me, ik zal nu weer volledig aanwezig zijn en opnieuw de club trouw beloven en helpen raadsels op te lossen", zei Nevermore. "Mooi zo, we begonnen je al te missen", zei Fabian grijnzend. Nevermore en Fabian waren de beste in het raadsels oplossen. Samen waren die twee echt unstoppeble.

"Waar is Wolf nu?", vroeg Amber plagend. "Nu, weet ik niet, maar kijk eens wat ik heb gekregen van hem gister", zei Nevermore en ze hielde de huissleutel van Wolf omhoog. "Interessant, een sleutel", zei Appie niet begrijpend. "Niet zomaar een sleutel, de sleutel van Wolf's huis", zei Nevermore. "Wat!", zei Patricia geschokt. "Wat is daar mis mee", zei Nevermore verbaasd. "Niks, het is, ik weet niet, ik zou het persoonlijk nogal snel vinden, maar dat is mijn mening", zei Patricia. "Het gaat ook snel, maar eh we hebben deze vergadering niet geopend om over mij en Wolf te praten, maar om raadsels op te lossen, Fabian mag ik het zien, ik heb in mijn vrije tijd nog wat boeken gelezen over herogliefen", zei Nevermore. "God nee, nog zo'n studienerd", zei Patricia.

Fabian gaf de foto die ze hadden gemaakt van de muur van de geheime kamer aan Nevermore. "Duidelijk, een grijze haar van een oude man, een teennagel van een jong meisje, speeksel van een vrouw op middelbare leeftijd, een kus van een slimme jongen", zei Nevermore alsof ze gewoon Nederlands las. "Jezus", mompelde Patricia.

"Netjes", zei Fabian goedkeurend. "Het is duidelijk een recept", zei Nevermore. "Oke, ik vindt dat gezien jij dit raadsel hebt opgelost mag je ook de opdrachten uitdelen, mee eens?", vroeg Fabian. Iedereen knikte. Nevermore was enthousiast. "Oke, dan doen Amber en Appie de teennagel", zei Nevermore. "Ah nee niet de teennagel", zei Amber. "Fabian en Nienke een grijze haar van een oude man. Patricia en ik doen het speeksel van een vrouw op middelbare leeftijd", zei Nevermore. "En de kus van een slimme jongen dan", zei Amber. "Hey Amber, er zit er eentje naast je", zei Nevermore. "Jij denkt dat ik dat ben", zei Fabian. "Ik weet dat jij dat bent", zei Nevermore. "Aardig van je", zei Fabian. "Hey, ze heeft gelijk", zei Nienke.

De volgende ochtend op school liepen Patricia en Nevermore samen op de gang op zoek naar een vrouw van middelbare leeftijd. "Hoe vinden we hier in hemelsnaam een vrouw van middelbare leeftijd", zei Patricia frustrerend. "Leerlingen is denk ik ook niet naar... ik weet het, leraressen, wat dacht je van mevrouw van Engelen, zij is van middelbare leeftijd", zei Nevermore. "Briljant, maar hoe gaan we haar speeksel dan krijgen, ik ga niet met haar zoenen of zo", zei Patricia vol pure walging. Nevermore lachte. "Tja, uh dat weet ik ook niet", zei Nevermore gefrustreerd. "Hey, jij bent altijd degene met een idee, jij bent de slimme hier samen met Fabian, heb een ingeving alsjeblieft anders zijn we verloren", zei Patricia. "Ik ben blanco, sorry", zei Nevermore teleurgesteld. "Ik weet het!", zei Patricia ineens. "Vertel", zei Nevermore. "Trudies pannenkoeken, die kan zelfs mevrouw van Engelen niet weerstaan, ze neemt een hapje en wij nemen de rest snel mee", zei Patricia enthousiast. "Briljant, zie je wel, daar had ik dus echt totaal niet aan gedacht", zei Nevermore grinnikend.

"Hey Never, daar heb je je vriendje", zei Patricia grijnzend. Wolf kwam er inderdaad aanlopen. "Ik kan gewoon niet geloven dat hij van mij is, dat hij op mij verliefd is weet je dat, moet je hem zien lopen. In zijn stoere leren jack. Sexy", fluisterde Nevermore zacht tegen Patricia. Patricia giechelde. "Wat een man", zei Patricia voor de grap. Patricia stond op. "Wat een man", herhaalde ze weer. "Mijn man get your own", zei Nevermore lachend. Patricia liep hard weg en Nevermore liep lachend achter haar aan en ondertussen liep ze per ongeluk expres tegen Wolf op. "Oops, sorry my bad", zei ze verontschuldigend. Ze hoorde hem nog na grinniken.

Ze hadden geschiedenis. Dit was een van Nevermore's moeilijkste en leukste momenten. Moeilijk was dat ze zich niet kon focusen op de les zelf, het leuke was obviously dat ze Wolf weer zag.

"Wat een vrouw", fluisterde Wolf in haar oor toen de klas bezig was met een opdracht. "Wat?", vroeg Nevermore verbaasd. Maar toen begon het haar te dagen. Hij had hen gehoord. "Luistervinkje aan het spelen he", zei Nevermore lachend. "Nergens voor nodig, jullie waren zo luid aan het praten dat ik denk dat ze je twee lokalen verderop nog gehoord hebben", zei Wolf en hij grijnsde nu nog breeder.

"Nevermore, kan ik je even spreken", zei Wolf. Nevermore knikte. Patricia maakte een geluid dat veel leek op een vieze tongzoen. "Patrice", zei Nevermore vol walging.

Zodra de deur dichtwas ging Nevermore op zijn bureau zitten. "Lang niet gezien", zei hij. "Sorry, ik was druk", zei hij zijn excuses aan biedend. "Geeft niet, iedereen is wel eens druk", zei Nevermore. "Ik heb nu echter alle tijd", zei Wolf. "Dat komt goed uit, ik ook", zei Nevermore glimlachend. Wolf boog zich voorover en drukte zijn lippen op die van haar.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.