FanFic.nl

Het Nieuwe Meisje

Hoofdstuk 19: Het Verraad

Nevermore was in haar kamer aan het dagdromen over Wolf toen Amber binnen kwam. "Hey, ik hoorde dat je Appie en Jeroen had verslagen bij hun pannenkoekenwedstrijd", zei ze enthousiast. "Wat kan ik zeggen, ik kan veel eten", zei Nevermore grijnzend. Amber grinnikte. "Ik geloof dat je hun ego flink gekrenkt hebt", zei Amber lachend. "Mooi, ze moesten even op hun nummer gezet worden, nu is het hun beurt", zei Nevermore die benieuwd was hoe Appie en Jeroen haar zouden gaan terug pakken. "Let maar op, ze gaan je terugpakken", zei Amber alsof ze Nevermore's gedachten kon lezen. "Laat ze maar komen", zei Nevermore.

"Hoe ver zijn jij en Patricia met de opdracht van de club?", vroeg Amber. "Oh we hebben een plan die we morgen gaan uitvoeren, we laten je het weten als het is gelukt", zei Nevermore. "Mooi, Appie en ik hebben ook een plan", zei Amber. "Fijn dat iedereen hier zo goed kan samenwerken, dat zie je niet vaak, in een korte tijd is iedereen hier familie van mij geworden, iets wat ik lang niet heb gehad, jij hebt daar ook een zeer grote rol in gespeeld Amber, je was de eerste die contact met me zocht. Ik ben je er nog steeds dankbaar voor", zei Nevermore oprecht. "Never, we zijn toch allemaal vrienden en familie hier, je hoort er bij, ook al ben je al volwassen", zei Amber grijnzend. "Amber!", zei Nevermore die lachte en een kussen naar Amber's hoofd smeet. Lachend hielden de dames een kussengevecht.

"Ssst stil eens", zei Amber plotseling. "Wat?", vroeg Nevermore. "Ik dacht dat ik iets hoorde", zei Amber hoofdschuddend. "De wind zeker, ik zou de ramen dicht doen", zei Nevermore die even naar buiten keek maar stokstijf bleef staan. Een gedaante staarde haar aan. Een man met een ravenmasker en een zwarte cape. "Wat is er?", vroeg Amber. "Een man", zei Nevermore die zich omdraaide naar Amber. Amber keek ook uit het raam, maar de man was weg. "Ik zie niemand", zei Amber. "Hij was er toch echt, hij had een ravenmasker op en een zwarte cape", zei Nevermore. "Wat, batman", zei Amber. "Batman, nee even serieus, er was echt een man net", zei Nevermore. "Misschien was het Appie die een grapje maakt om je bang te maken", zei Amber. "Appie, nee die heeft niet deze lengte", zei Nevermore.

"Het is 10 uur, we weten allemaal wat dat betekent, binnen 5 minuten op de kamers dan wil ik een speld kunnen horen vallen!", riep Victor. "Ik moet gaan, als Victor mij betrapt mag ik corvee gaan doen en daar heb ik geen zin in", zei Amber. "Tot morgen", zei Nevermore. "Tot morgen", antwoordde Amber. Nevermore keek weer even uit het raam maar zag niemand. Was ze gek aan het worden. Ze zag toch duidelijk iemand staan in de tuin.

De volgende ochtend kwam Nevermore weer vrolijk binnen. "Wat ben jij vrolijk", zei Jeroen iets minder happy. "Schooldag vandaag", zei Nevermore die een ontbijtje ging klaarmaken. "Zeg hebben we nou al een nieuwe huishoudster, want Trudie was nog niet op vakantie toen we die pannenkoekenwedstrijd hielden, maar technisch gezien heeft Victor haar met onbetaald verlof gestuurd en vandaag zou Trudie op vakantie gaan", zei Jeroen. "Oh ja, ik ga haar even smsen om veel plezier te wensen op haar vakantie", zei Amber glimlachend. "Die jij geregeld hebt", zei Nevermore. "Maar serieus, die Vera, die zou toch komen", zei Jeroen. "Misschien ging haar contract pas later in, we redden het toch prima zo", zei Nevermore die niet echt wist wat ze van Vera moest vinden.

"Fijn dat je er zo over denkt Nevermore, maar nu jullie het er toch over hebben, Vera komt vanmiddag als vervangster voor Trudie", zei Victor. "Vanmiddag, oke", zei Nevermore die haar schouders ophaalde en weer verder ging met haar ontbijt.

"Waar ga jij zo vroeg heen?", vroeg Victor wantrouwend toen Nevermore met haar brood net de deur uit wilde gaan. "School, is dat een misdaad", zei Nevermore boos. "Niet zo'n grote mond", zei Victor waarschuwend. Nevermore haalde opnieuw haar schouders op. "Ik ga er vandoor, laters Victor", zei ze joviaal.

Ze ging helemaal niet naar school. Ze ging Wolf verrassen die vast nog in bed lag gezien hij vlakbij school woonde. Ze opende de deur zachtjes met de sleutel die ze van hem had gekregen. Ze hoorde de zachte ademhaling van Wolf die nog lag te slapen. Dit was de perfecte timing om even rond te neuzen. Ze kon heel stil zijn als het moest.

Een kamer die altijd op slot wanneer zij er was stond nu op een kier. Nieuwsgierig als ze was opende ze de kamer. Wat ze zag was ongelofelijk. Een schilderij van het huis Anubis. Foto's van haarzelf op een prikbord. Foto's van de Graal die de club gevonden had en waarvan zij een van de bewakers mocht zijn. Een foto van het medaillon van Nienke. Foto's van haar waren er ook bij met een tekst "Uitverkorne?" erboven. Een dossier met haar naam erop trok Nevermore's aandacht.

Er stond in het dossier duidelijk dat zij de dochter was van Sara Winsbrugge Hennegouwen. Haar adem stokte. Wolf had tegen haar gelogen. Hij had gezegd dat ze was geadopteerd. Er stond ook een blaadje met de tekst waarin Wolf zich af vroeg of Nevermore misschien de uitverkorne is. Ze kreeg het benauwd. Als zij de uitverkorne zou zijn zou Nienke misschien niet in staat zijn om haar oma te redden. Ze legde haar dossier neer en keek naar een foto van Vera. Er stond een blaadje op met "Scheiden". Was Vera zijn vrouw of is ze zijn vrouw. Daar naast stond weer een foto van haarzelf met de tekst daarop "echte liefde". Was hij serieus echt verliefd op haar, ze wist niet wat ze moest denken nu. Totaal overdonderd door Wolfs verraad pakte Nevermore haar mobiel en maakte ze foto's voor bewijs. Ze hoorde dat Wolf nog steeds aan het slapen was en na overal foto's van te hebben gemaakt en nog meer gelezen te hebben sloop ze de kamer uit en op haar tenen liep ze naar de deur.

Ze deed de voordeur open en sloop weer uit zijn huis na de deur zachtjes op slot te hebben gedaan. Zodra ze op veilige afstand was van het huis barstte ze in huilen uit. Wolf had tegen haar gelogen. Haar verraaden. Hij ging vast alleen met haar omdat zij misschien de uitverkorne was en niet Nienke. Wolf is de definitie van verraad. Hij had liefde gebruikt, hij had haar gebruikt om achter het geheim van de Graal te komen.

Ze was inmiddels op school en was zichzelf aan het proberen te herpakken. Ze moest het aan iemand vertellen. Alleen ze wist dat niemand haar zou geloven. Wolf was de coole leraar die altijd voor iedereen klaar stond. Zij was de betweterige leerlinge die een verhaal zo uit haar duim kon zuigen.

Patricia kwam aanhollen met pannenkoeken in een doosje. De opdracht, die was ze helemaal vergeten. "Ben je er klaar voor", zei ze vrolijk. Nevermore veegde haar tranen snel weg maar Patricia zag het. "Wat is er?", vroeg ze bezorgd. Nevermore nam een besluit. Ze zou het de club vertellen over wat ze gezien had in de kamer van Wolf. "Patricia, kan jij zeggen tegen de anderen dat we vanavond een spoed vergadering moeten hebben, ik heb belangrijk nieuws dat ik graag met iedereen wil delen", zei Nevermore. "Wat voor een nieuws?", vroeg Patricia nieuwsgierig. "Niet nu, ik ben er zelf nog maar net achter gekomen en ik heb even een paar minuten nodig om mezelf bij elkaar te rapen, ga maar vast, ik kom er zo aan", zei Nevermore.

Patricia keek verbaasd. De altijd stoere Nevermore was helemaal in tranen en zat ergens mee wat dus duidelijk met de club te maken had. Wat kon het zijn? Wat kon Nevermore zo breken.

Nevermore verscheen niet bij geschiedenis, wat heel ongewoon was want waar ze altijd bij was was geschiedenis, om logische redenen. Ze vertelde Wolf dat Nevermore ziek was. Dezelfde smoes vertelde Patricia bij de andere lessen ook. Nevermore verscheen de hele dag niet op school terwijl ze haar toch gezien had op school vannochtend. Raar.

"Waar is Never?", vroeg Nienke verbaasd aan het einde van de schooldag. "Ze vroeg aan mij of ze wilde doorgeven aan leden van de club dat we vanavond een spoedvergadering houden op haar kamer", zei Patricia. "Dat is vreemd, Nevermore vraagt nooit om een spoedvergadering, begrijp me niet verkeerd, ze is altijd erg involved met de vergaderingen en doet haar best om alle opdrachten en raadsels op te lossen, maar het is niks voor haar om een vergadering bijeen te roepen, maar oke ik geef het door aan Amber, geef jij het door aan Appie", zei Nienke. "Ja tuurlijk", zei Patricia die het met Nienke eens was dat het niks was voor Nevermore.

Nevermore was in het park. Op de plek waar zij en Wolf hun eerste date hadden gehad. Samen een broodje gegeten en een picknick hadden gehouden. Het park betekende veel voor haar, maar nu wist ze niet meer wat ze moest denken van Wolf. Haar mobiel ging. Het was Wolf. Ze liet het telefoontje gaan en ging terug naar het huis Anubis waar ze zichzelf op haar kamer op sloot en onder de dekens kroop als een hoopje ellende. Wolf had haar verraaden. Op een vreselijke manier was ze gebruikt voor een doel voor een van zijn missies. Hij wilde de tombe openen en wilt haar ervoor gebruiken, haar of Nienke. Met Nienke kon hij niks beginnen omdat zij Fabian al had. Maar Nevermore had gehunkerd naar echte liefde en was met open ogen erin gestonken. Het resultaat was dat ze niet meer in de liefde geloofde. Ook al stond er op dat ene blaadje boven haar foto "echte liefde". Wat het betekende wist ze niet.

De bel ging en Nevermore ging naar beneden om te kijken wie het was. Victor was beneden en keek verbaasd dat ze al thuis was. "Moet jij niet op school zijn?", vroeg hij nors. "Ik ben ziek Victor, erge hoofdpijn, ben de hele dag in bed gebleven na het ontbijt dat er helaas weer uit kwam", zei Nevermore snel uit haar duim zuigend. "Oh", zei Victor tenslotte. Waarschijnlijk zag Nevermore er zo slecht uit dat zelfs Victor een beetje medelijden met haar kreeg en het accepteerde dat ze was thuisgebleven vandaag. Victor deed open en Nevermore zag dat het Wolf was en verborg zich snel. "Is Nevermore aanspreekbaar, ik zou graag even op ziekenbezoek willen komen", zei Wolf. Victor keek verbaasd naar Nevermore die haar hoofd schudde van "ik ben er niet". "Nee ze is niet aanspreekbaar, ze ligt op bed met hoofdpijn", zei Victor. "Wil je dan dit beterschapskaartje aan haar geven Victor", zei Wolf. "Zal ik doen", zei Victor weer op zijn norse zelf.

Wolf ging weg. "Nu ga jij mij eens haarfijn uitleggen wat dat was", zei Victor die de kaart aan Nevermore gaf. "Ik leg het nog wel uit Victor, maar nu heb ik hoofdpijn en ik moet naar bed", zei Nevermore. "Je hebt hier het einde nog niet van gezien, dat besef je toch wel, er meld zich niemand hier ziek zonder dat eerst met mij besproken te hebben", zei Victor. "Begrijpelijk, maar dan ga ik nu naar bed je zult geen last van mij hebben", zei Nevermore.

Victor keek hoe Nevermore naar boven ging. "Raar, ze accepteerde gewoon dat ze straf zou krijgen, normaal gesproken gaat ze altijd met hem in discussie en brengt ze hem van zijn stuk en zag zelf hij dat ze ergens een punt had, maar nu legde ze zich er gewoon bij neer, misschien was ze echt ziek", dacht Victor vertwijfelend. Victor had geleerd dat kinderen altijd ergens wel om logen en een van die dingen was spijbelen. Alleen het probleem is dat Victor wist dat Nevermore met plezier naar school ging vanwege die Wolf, maar nu wilde ze hem niet eens zien, nog geen 24 uur geleden was zij en dat andere addergebroed met die Wolf gast spelletjes aan het spelen en nu wilde ze hem niet meer zien. Zelfs in de ogen van Victor was dit vreemd.

Er werd op haar raam geklopt. Geirriteerd kwam Nevermore uit bed en zag tot haar schrik dat het Wolf was die voor haar raam stond. Die gast weet wel wat volhouden is.

Nevermore deed de ramen open. "Oh je bent echt ziek", zei Wolf. "Ja, dacht je dat ik loog", zei Nevermore. "Dacht misschien heb je geen zin in school", zei Wolf. Nevermore hield zich in. Ze wilde bijna zeggen "ik heb geen zin in jou", maar ze wilde niet dat Wolf wist dat zij van de geheime kamer van Wolf wist. "Sorry, maar ik ben echt niet lekker", hield Nevermore vol. "Oke, zie ik je morgen?", vroeg Wolf. "Misschien", zei Nevermore die zo naturel mogelijk probeerde te antwoorden. Ze deed de ramen dicht.

Wolf was verbaasd. Nevermore had nog nooit op zo'n kortaf manier antwoord gegeven tegen hem. Ze zat ergens mee, maar hij kon zijn vinger er niet opleggen wat het was.

Reacties: