FanFic.nl

healing in the past,

a good solution

Een koude rilling liep over Cat haar rug. Het voelde allemaal zo surrealistisch. Een vader die een huurmoordenaar betaald om zijn eigen zoon te vermoorden?
Verward keek ze naar Jamie, alsof die duidelijkheid kon brengen.
'Je liegt.' Siste ze zacht. 'Waarom zou hij? Je liegt gewoon.'
Woedend greep ze de man bij zijn kraag en trok zijn gezicht bij het hare.
'Ik heb je verdedigd, maar als je niet meteen de waarheid verteld dan snij ik je tong er persoonlijk uit!'
'Cat! Stop hier mee.'
Hadley 's hand sloot zich rond de hare, en met een beetje druk wist hij die los te rukken.
'Hij liegt, verdomme. Het kan toch niet dat...Hij is je vader.'
'Weet ik.' Zei hij enkel. Twee woorden die meer vertelden dan wat dan ook.
'Geloof je hem dan?'
Hij haalde zijn schouders op.
'Verassend niet? Ik heef toe, ik was ook even verbaast toen ik het hoorde. Wat heb jij gedaan om je eigen vader zo te teleurstellen?'
'Jamie, snij jij zijn tong uit of doe ik het?' Riep Cat nu echt razend.
De man hield wijselijk zijn mond.
'Laat hem maar. Het is een verdomd goede vraag. Wat heb ik misdaan? Ik heb verdomme alles voor hem gegeven! Wat moet ik nog doen om het goed te maken?'
'O kom nu! Waarom zou je je nu moeten verantwoorden voor het feit dat je geboren bent?'
Het was er uit voor ze het zelf wist. Duidelijk verbijsterd keek Hadley naar haar op. Jamie keek verbaast van de een naar de andere.
'Waar hebben jullie het nu weer over?'
'Over dat idiote gedoe rond zijn geboorte. Je gaat me toch niet zeggen dat je geen flauw idee hebt?'
'Maar het is wel degelijk zo. Jij lijkt er trouwens een hoop over te weten. Heeft Rob zijn mond niet kunnen houden?'
Hadley was duidelijk niet gelukkig over dit nieuwe feitje.
'Voor zover we wisten kon je elk moment sterven. Hij dacht dat je wou dat ik enkele dingen wist.'
Een grote vergissing blijkbaar. In enkele ogenblikken leek Hadley plots jaren ouder te zijn geworden.
'Geen idee waar jullie het over hebben. Maar jongen, we moeten echt weer naar boven voor iemand ons mist.'
'Waarschijnlijk wel.' Antwoorde Hadley lusteloos.
Bezorgd keken Jamie en Cat elkaar aan. Ze hadden verwacht dat hij op zijn minst verdrietig zou zijn over deze onthulling. Maar hij leek gewoon niets van gevoel meer te hebben.
'Wat doen we met onze vriend hier?'
'Je kent mijn mening. We kunnen hem niet laten gaan.' Antwoorde Jamie.
'Dus wat? Snijden jullie hier ter plekke mijn keel door? Ik heb jullie nog wel geholpen.'
'Geholpen? Het enige wat jij gedaan hebt is bevestigd wat we al lang wisten. En als je al iets gedaan kon hebben, dan deed je het enkel om je eigen leven te redden.'
Dat ze het werkelijk voor dit stuk ongeluk had opgenomen? Dat ze werkelijk ruzie had gemaakt met Jamie, enkel en alleen voor hem? Hij was nog niet eens een knip voor zijn neus waard.
'Iedereen moet ergens van leven.' Was zijn arrogante antwoord. 'En trouwens. Wat ga jij doen? Mij de keel over snijden.'
'Als er iemand die taak krijgt, dan ben ik het wel.'
Jamie had zijn dolk al getrokken, maar met een hand hield Cat hem tegen.
'Niemand gaat hier een goed mes aan dat stuk ellende verspillen.' Zei ze ernstig.
'Wat wil je dan doen? Hem laten leven?' Antwoorde Jamie geërgerd.
'Lijkt me nog niet zo een slecht idee.' Waagde de man te opperen.
En dit was voor Cat echt de druppel. Razend greep ze zijn haar beet, en sleurde de tegenstribbelende man zonder al te veel moeite terug naar de put.
'Wat ben jij van plan? Je zou me niet doden!'
Ze duwde hem met zijn rug tegen de stenen, en duwde hem recht zodat ze elkaar in de ogen konden kijken.
'Ik heb gezegd dat ik je keel niet zou doorsnijden. Echt zonde voor een goed mes te verspillen, als het ook op een andere manier kan.'
En toen duwde ze hem tegen de borst. Gillend viel die man over het muurtje, een misselijkmakende klap weerklonk toen hij de grond raakte.
'Enkele dagen zonder eten en water, en al onze problemen zijn opgelost!' Riep ze hem nog eens na.
Met een tevreden gevoel draaide ze zich naar de andere twee. Jamie zijn blauwe ogen vielen bijna uit hun kassen. Hadley zijn mond leek plots twee maten groter te zijn geworden.
'Wat?' Riep ze verwonderd. 'Dit is toch wat jullie wouden?'
Met deze verklaring leek alles te zijn afgehandeld.

Reacties: