FanFic.nl

Mijn rol

Kunnen

Goede actie Kissku.
Van achteren besluipen en je armen om de boom heen slaan zodat je zwaarden tegen haar tere halsje aan drukken. Echt een van je beste acties!
Ik gedachte geeft ik mezelf een schouderklopje.
Ik ga mijn vangst maar eens even bekijken.
Mijn linker arm haal ik weg maar mijn rechter arm duw ik nog ietsje meer naar achteren zodat haar hals nu wel moet gaan bloeden.
Ik loop om de boom heen mijn rechter zwaard nog steeds tegen haar aan en ga voor haar staan.
Ik zie dat ze expres naar beneden kijkt zodat ik haar gezicht achter haar haar schuil gaat.
Ze zegt niets en vertoont geen verzet. Wat ik wel een beetje jammer vind want ik hou van een beetje actie in een gevecht.
Niet dat het denk ik tot een gevecht zal uitlopen. Ze heeft zo geen kans om te winnen.
Ik zak door mijn knieën en ga gehurkt voor haar zitten.
Ik zie dat er nog geen bloed over haar nek stoomt. Jammer.
Ik druk het zwaard ik mijn linkerhand nu ook tegen haar nek.
Waarom zou ze eigenlijk een sterke geest hebben?
Je zou dat niet zeggen als je net haar acties zag om te vluchten.
Ze kijkt mij nog steeds niet aan.
Ik begin mij daar nu aan te ergeren.
“Kijk mij aan mens!”�
Geen reactie.
O ja, ze kan geen Japans. Maar ik denk dat ze wel bang is want mijn zwaarden drukken gevaarlijk hard tegen haar nek.
Dan kijkt ze mij plotseling recht aan.
Dit had ik niet verwacht en ik val bijna naar achteren.
Ik haal mijn linker zwaard weer weg en weet mezelf nog net op te vangen.
Ik zit nu in een hele rare houding. Ik zit gehurkt voor een onbekend meisje met mijn rechthand zo dat mijn zwaard haar nek raakt maar mijn linkerhand is schuin achter mij omdat ik anders naar achteren zou vallen.
Ik begin haar nu voor de eerste echt te bestuderen.
Ze heeft licht blauwe ogen en bruin met licht bruine highlichts er in. Het haar is in laagjes geknipt en vormt een lange lok die zo te zien erg hinderlijk voor haar ogen zou kunnen hangen, maar die nu zo is gekamd dat het niet hindert.
Ze heeft een paars T-shirt aan met witte stippen en een witte lange broek met groene vlekken van het gras.
Ze heeft ook paarse All Stars aan. Waar ik eerst nooit van gehoord had maar toen Ichigo het er een keer over had gehad ben ik wel gaan kijken wat het waren, dus weet ik wat het zijn.
Ik schik.
Ze lijkt heeft veel op… Nee dat kan niet! Ze is niet een van mijn mensen.
Ze toont geen angst.
Zelf in haar ogen is geen angst af te lezen.
Haar ogen kijken die van mijn doordringend aan. Alsof ze in mijn ogen probeert een antwoord te vinden.
Ik schud mezelf weer wakker.
Even bij de les blijven Kisshu. Je het niet al deze moeite gedaan om zo’n stom mens te bestuderen.
Ik laat het ander zwaard ook zakken en laat ze verdwijnen.
Ik verwacht dat het meisje nu haar kans grijpt om te ontsnappen maar ze blijft gewoon zitten met die blik in haar ogen.
Ik wou dat ze niet zo naar mij zat te staren. Ik kan niet tegen die blik.
Ik hef mijn rechthand op.
Ik hoef nu alleen nog maar haar geest te stelen.
Haar blik glijd nu even naar mijn rechterhand maar kijkt dan weer mij in de ogen aan.
Ze lijkt niet bang. Nog steeds niet.
Waarom is ze niet bang?! Ze hoort bang te zijn! Te rennen. Te gillen. Maar ze doet niets behalve mij recht aankijken.
Ik schud mijn hoofd. Kisshu, laat je niet zo aflijden! Steel gewoon haar geest!
Mijn hand blijft nog een tijdje in de lucht hangen maar er gebuurt niets.
Ik kan het niet.
Er is iets aan haar dat het voor mij onmogelijk maakt om haar geest te stelen.
Ik verander mijn hand in een vuist een druk hem tegen mijn borst.
“Ik kan het niet”� fluister ik.

Reacties: