FanFic.nl

healing in the past,

new fashion

Dit was een grap. Dit moest gewoon een grote grap zijn.
Met een blik vol verachting staarde Cat naar de jurk die Claire voor haar neus hield.
'Het had erger kunnen zijn. Maar ik snap je reactie. De eerste keer was ik ook best geschrokken toen ze me in dat ding hesen. Maar geloof het of niet, na een tijdje ga je er echt aan wennen.'
'Als Pasen en Kerstmis op de zelfde dag vallen zeker?'
Claire lachte meelevend, maar duwde Cat de jurk alsnog in haar handen. Die hield het kledingstuk een meter voor zich uit, alsof het een bom was die elk moment kon ontploffen.
'Je mag het er misschien niet mee eens zijn. Maar de bevelen van MacGregor waren duidelijk. Je gaat vanavond naar dat banket. En je draagt de gepaste kledij.'
'Weet ik ook wel, maar dat hoeft nog niet te betekenen dat ik het leuk moet vinden. Verdorie, dit is geen jurk, dit is een dwangbuis.'
'Je weet wat Jamie heeft gezegd. Als we nu niet precies doen wat ze willen, dan hebben ze meteen door dat ze hun vlucht aan het voorbereiden zijn. Dus wees een brave meid, en doe nu je kleren uit.'
'Ik snap trouwens nog altijd niet waarom jij niet mee vlucht. Als Coll MacGregor eenmaal zijn tanden in iemand gezet geeft, dan kan volgens mij een heel leger Mackenzie 's je nog niet beschermen.'
'Dan ken je de Mackenzie' s nog niet.'
Cat had al haar kleren uitgetrokken en stond nu te bibberen in het midden van de kamer. Haastig hielp Claire haar in een katoenen jurk, die tot Cat haar verbijstering de plaatselijke variant van lingerie bleek te zijn.
'En dan nog. De tweeling is van plan om me naar Inverness te lijden. Dan kunnen we samen terug naar de stenen. Kan jij terug naar Frank.'
Voor een seconde staakte Claire haar bezigheden.
'Je wil toch terug naar Frank?'
'Tuurlijk wel. Of nee, ik...Ik weet het niet meer. Oké!'
Gefrustreerd gooide ze haar handen in de lucht, en begon te ijsberen.
'Ik wil terug naar Frank. Ik mis hem vreselijk. Maar dan kijk ik terug naar Jamie, en dan vergeet ik gewoon alles. Heb jij er dan geen moeite mee?'
'Waarom zou ik?'
'Ik weet niet. Ik dacht gewoon dat jij en Hadley...Nou ja...Naar elkaar waren toegegroeid?'
De vloer onder Cat leek plots te verschuiven.
'Hadley is een leuke jongen. Net zoals Rob, en Jamie. Zelf Murtagh is best een goede kerel, zwijgzaam maar goed. Waarom begin je nu over Hadley?'
'Rustig. Je moet je niet zo verdedigen.'
Lachend keek Claire naar haar op. Cat kreeg een levendig beeld van haar eigen gezicht met de kleur van een overrijpe aardbei.
Claire bond een soort van deegrol rond Cat haar heupen, waardoor die in volume leken te verdubbelen.
'Is blijkbaar de mode, in deze tijd.' Verontschuldigde Claire zich, toen ze Cat haar blik zag.
'Komt er eigenlijk een einde aan al die lagen?'
'Geen zorgen, we zijn er bijna.' Stelde Claire haar gerust, terwijl ze Cat hielp een soort jasje aan te doen. 'En nu, adem even inhouden.'
Cat had pas door dat dit een korset bleek te zijn, op het moment dat Claire de veters met een ruk aansnoerde. Cat voelde haar ademcapaciteit met zeker twintig procent afnemen.
'Wen ik hier ook aan?' Vroeg ze gefrustreerd. 'Voor je het weet eindig ik als Elizabeth Swann.'
'Wie?'
'O een personage uit een film uit mijn tijd. Haar korset was zodanig aangetrokken dat ze uiteindelijk het bewustzijn verloor en in de zee viel.'
'Pfoe, ik zou willen zeggen dat ze in films wel eens overdrijven. Maar in dit geval zie ik het nog echt gebeuren. Hoe liep het met haar af?'
'Wel, ze werd gered door een stoere piraat. Dat stikken zie ik inderdaad ook gebeuren. Alleen denk ik niet dat ik door Johnny Depp zal worden gered. Jammer eigenlijk.'
'Een vrouw kan niet alles hebben in haar leven. Goed, dan doe ik nu nog even je haar.'
'Wat is daar nu mis mee?'
'Ik vrees dat het in deze tijd de mode is om je haar opgestoken te dragen. We zouden niet willen dat iedereen een verkeerd beeld van je krijgt.'
'Ik ben de Sassenach die komt spioneren, ik vrees dat van mijn goede naam toch al niet veel overblijft.'
Desondanks liet ze toch toe dat Claire haar blonde lokken hard begon aan te trekken.'
'Blijkbaar ben ik niet de enige met weerbarstig haar.'
Na tien minuten trekken en vloeken was Claire eindelijk tevreden. Net op het moment dat er op de deur werd geklopt. Hadley kwam binnen. Hij had zijn sjofele kleren verruild voor een statige tartan met de rode en zwarte kleur van de MacGregor clan. Zijn warrige bruine haar glansde nog van het water, en was netjes in een staart gebonden. Al bij al een erg indrukwekkende verschijning. Cat kon amper haar ogen van hem afhouden. Claire begon plots te lachen.
'Wat heb jij?'
'Niets.' Zei ze snel, terwijl ze zich wist te beheersen. Hadley liep naar haar toe, en maakte een diepe buiging.
'Mevrouw Cooper, u ziet er werkelijk oogverblindend uit.'
Wederom voelde Cat het bloed naar haar hoofd stijgen. Haastig keek ze weg, en zag in een seconde de glimmende ogen van Claire.
'Ik zeg niets.' Mompelde ze in haar oor.

Reacties: