FanFic.nl

13:14 uur | TC

donderdag 20:00

"Rustig maar, man." Georg's ogen volgden de gitarist. Tom was aan het ijsberen voor het laatste half uur, en voor zover Georg kon vertellen, was er geen goede reden voor. "Serieus Tom, chill. Hij is waarschijnlijk gewoon gaan winkelen. Je weet dat hij snel wordt afgeleid en zijn telefoon niet hoort," herinnerde de bassist.

Gustav was duizelig geworden door het kijken naar Tom en had zijn toevlucht gevonden in de tv. Het was een vrij zinloze inspanning, gezien elk kanaal in het Russisch was en de acteurs spraken veel te snel voor Gustav om het te volgen. Hij zapte gedachteloos door de kanalen puur zodat hij niet naar Tom hoefde te kijken. Tom ijsbeerde peinzend door de kamer en het begon Gustav op zijn zenuwen te werken.

"Tom, ga zitten met een biertje of iets dergelijks. Georg heeft gelijk," voegde Gustav toe, alleen omdat Tom nu voor de tv aan het ijsberen was, waardoor hij het moeilijk kon negeren.

"Er is iets mis." Tom fronste naar zijn mobiel terwijl hij nog een sms stuurde naar zijn tweelingbroer. Dat maakte zeventien sms'jes en tweeëntwintig pogingen om hem te bellen. Dit keer kwam zijn sms'je niet aan. Een steek ging door zijn borstkas en het gevoel van angst dat hem al de hele middag opvrat werd erger. Verwoed drukte hij op de snelkeuzetoetsen en probeerde opnieuw te bellen.

Hey, dit is Bill. Laat een bericht achter.

"Fucking voicemail!" Schreeuwde Tom, de drummer die nog niet doorhad hoe serieus de situatie was keek op. De mobiele telefoon landde op het bed en stuiterde op de vloer. Het was zes uur geleden dat hij voor het laatst Bill's stem gehoord had. De voicemails telde niet. Dat was Bill niet.

"Ging het meteen naar voicemail?" Vroeg Georg, eindelijk zelf een beetje bezorgd. Hij pakte zijn eigen telefoon om het voor zichzelf te controleren. "Fuck," mompelde hij toen ook hij de voicemail hoorde.

"Ik weet dat hij zijn telefoon heeft opgeladen. Vanmorgen had hij een volle batterij. Hij laadt altijd zijn telefoon op." Tom ijsbeerde weer door de kamer terwijl hij in zichzelf mompelde.

"Bel Mike dan als je zo verdomd bezorgd bent," mopperde Gustav. Als het ging om Bill's verdwijnende daden en momenten van zelfzucht, had de drummer het minst geduld van de bandleden.

"Mike zal het Jost vertellen en Jost zal woest worden op Bill dat hij zonder beveiliging weg is gegaan," beet Tom hem toe. Hij uitte zijn frustratie op Gustav.

"Hij verdient het," mompelde Gustav onder zijn adem.

Tom's hand balde als een vuist. "Wat zei je?"

"Hij verdient het. We zijn in Rusland, Tom. We zijn in het verdomde Rusland en Bill weet nauwelijks genoeg Russisch om rond te komen. Alleen weggaan was dom," antwoordde de drummer zonder zijn ogen van de televisie te wijken.

Georg kwam er tussen voordat er vuisten konden vliegen. "Rustig maar, Tom." Het oudere bandlid sloeg een arm om de schouders van Tom zowel als een daad van comfort als een poging zodat hij zijn woede niet kon afreageren op hun ongevoelige drummer. "Gustav, je weet hoe Bill is," zei hij kalm. Als oudste van de groep, werd Georg gebruikt voor het spelen van vredestichter onder de jongere en meer heethoofdige jongens.

"Jaaa jaaa. Ik weet het. 'Ik kan de druk niet aan. Ik moet weg van de manager, '" zei Gustav in de hogere stem van de zanger.

Georg onderbrak Gustav voor hij de kans kreeg om de situatie nog erger te maken. Het werd al steeds moeilijker om de woedende gitarist onder controle te houden. "Zeg dat verdomme niet, Gustav. Je weet dat de druk anders is voor hem. Iedereen wil hem. Hier kan hij tenminste door de staten lopen met slechts een paar die hem herkennen."

Gustav keek eindelijk op en ontmoette de blik van Georg. Hij zag dat hij Tom stevig vasthield en de dreigende blik in hun ogen. De drummer was zich niet bewust geweest hoe boos Tom was, totdat hij Tom's ogen zag. "Hoe dan ook," mompelde hij, schakelde de televisie uit en gooide de afstandsbediening op het bed. "Ik vertel het Mike," zei hij voordat hij de kamer uitstormde.

Gustav was bereid om Bill's woede te ondervinden wanneer Mike hem terug naar het hotel sleepte. Hij zou de bad guy zijn en de schuld voor het ruïneren van Bill's vlucht uit de werkelijkheid op zich nemen. De drummer was bereid om iedereen te laten denken dat hij dit uit jaloezie deed, maar dat was ver van de reden waarom hij dit eigenlijk deed. Gustav vertelde het Mike omdat hetzelfde gevoel van angst hem overmande toen hij blikken wisselde met Tom en de angst in zijn ogen zag. Iets was verkeerd.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.