FanFic.nl

healing in the past,

interesting action

'Doe wat je wilt. Maar dan zal je nooit weten wat er met je neef gebeurt is.' Fluisterde ze dreigend in zijn oor.
Het was niet meer dan een wilde gok. Cat had er geen flauw idee van hoe de band tussen de twee was. De vragen van de man konden evengoed uit pure nieuwsgierigheid zijn ontstaan. De man leek even te aarzelen in zijn actie 's.
'Leeft hij dan nog?'
'Dat is voor mij een weet. Maar als jij het wil weten, dan maak je maar beter niet kwaad.'
Voor een ogenblik keek de man haar echt in de ogen. Duidelijk in de overtuiging dat Cat zou breken. Maar toen die niet eens met de ogen knipperde was het Gibson zelf die leek te bezweken onder de druk.
'Ga weg. En laat me mijn werk doen.'
Cat voelde honderden ogen die haar afwachtend aankeken.
'Is er een probleem?' Vroeg Rob senior.
'Cat. Ga nu gewoon.' Siste junior.
Er zat niets anders op. Cat moest wel gehoorzamen.
'Denk er aan. Zijn leven voor dat van je neef.' Zei ze nog snel, en liep terug naar haar zitplaats. Hopend dat familiebanden sterker waren dan de drang naar wraak.
Cat voelde dat ze het nu elk moment in haar broek- Nee, excuseer- in haar rok kon doen. Was de man het nu werkelijk van plan?


'Wat was dat allemaal?' Vroeg Claire, nog voor Cat had plaatsgenomen.
Die maakte snel een samenvatting van de feiten. Van het dreigement dat de man had geuit. En van haar tegen zet, waarvan ze alleen maar kon hopen dat het ergens op uit draaide.
'Die kerel die jij in een put geduwd hebt? Met een beetje pech is die al lang dood.'
'Ja, maar dat weet zijn neef niet. Als hij ons lang genoeg gelooft komt Rob hier misschien in een stuk uit.'
Gespannen keken de vrienden toe hoe de man zijn eerste mes uit de koker nam.
'Ik weet wat u denkt, dames en heren. Hij heeft vast met de wapens geknoeid, er is geen enkel gevaar. Dan moet ik u teleurstellen.'
Hij liep naar de hoofdtafel, waar hij het wapen aan Hadley overhandigde.
'Voelt u maar eens, meneer MacGregor. En vertel maar aan iedereen of dit mes echt is of niet.'
Hadley zag er uit alsof hij elk moment kon flauwvallen. Aarzelend nam hij het wapen aan en voelde.
'Daar doet u lang over. Geef maar hier.'
Gibson trok het wapen uit Hadley zijn hand, zo snel dat het lemmet in zijn vlees sneed. Zijn hele lijf trok samen, en zelf van op Cat haar zitplaats was te zien dat het bloed over zijn arm begon te lopen.
'Wat krijgen we nu?' Riep Claire geschrokken. Ze leek niet de enige te zijn, enkele toeschouwers hielden hun adem in, en enkele vrouwen leken zelf elk moment flauw te kunnen vallen.
'Waar was dat goed voor?'
'Kleine demonstratie. U kan toch wel tegen een klein schrammetje?'
Gegrinnik steeg op uit de zaal. Het bloed steeg Hadley naar de wangen , maar natuurlijk besloot hij er geen verder commentaar op te geven.
'Dacht ik wel. Met deze kleine demonstratie kon ik even duidelijk maken dat ik geen grapje maak. Integendeel.'
Voor de aanwezigen met de ogen konden knipperen gooide hij het mes. het lemmet eindigde net boven Rob zijn hoofd, en die leek al zijn zelfbeheersing nodig te hebben om het niet uit te gillen.
'Ik ben bloedserieus.'
Onbewust had Cat de rand van de tafel vastgegrepen. Verbijsterd keek ze toe hoe Gibson twee messen tegelijk nam en die in een vloeiende beweging naar het rad gooide. Het ene eindigde tussen Rob zijn benen en het andere eindigde gevaarlijk dicht bij zijn oor. Cat zag dat het al zijn zelfbeheersing vergde om het niet uit te schreeuwen van de schrik. Maar tijd om te bekomen had hij niet. De hele zaal hield zijn adem in toen Gibson naar het wiel liep, en het met een vloeiende draai in werking zette.
'Iemand er een probleem mee dat ik het wat spannender maak?' Vroeg hij nonchalant aan het publiek. Cat wou het bijna uitroepen dat dit niet nodig was. Ze moest op het binnen van haar kaken bijten om dit niet te doen. Het rad was op dat moment al zo hard aan het draaien dat Rob waarschijnlijk elk moment zijn maaginhoud kon verliezen. Gibson toonde echter geen genade. Hij toverde drie messen tevoorschijn, en gooide die een voor een naar het rad. Met een soepele precisie boorden de lemmeten zich in het hout. Op een haar na van hun slachtoffer, maar net niet. Hoe zeer Cat de man ook mocht haten. De man wist wel degelijk hoe hij met zijn speelgoed overweg moest. Ze was bijna onder de indruk op het moment dat de man een appel tevoorschijn haalde en die in Rob zijn mond stak.
'En nu, dames en heren. De grote finale.' Zei hij zacht en onheilspellend.
Opnieuw haalde hij een mes tevoorschijn en maakte zich klaar om te gooien.

Reacties: