FanFic.nl

Living with Lies

Chapter one.

Abigail pov.
Ik loop het huis binnen en duw de deur dicht met mijn voet. Mijn jas hang ik op en mijn tas gooi ik neer. Rustig loop ik de woonkamer in waar ik Micheal zie liggen op de bank. ‘Hee grote broer’ zeg ik glimlachend. Ik loop naar hem toe, druk een kus op zijn voorhoofd en kijk hem aan. ‘hoe voel je je vandaag?’ vraag ik. ‘Wel goed. Ik loop van de bank naar de koelkast en van de koelkast terug naar de bank’ zegt hij. Zacht zucht ik even en knik maar. Ik kijkk naar de rotzooi op de tafel en ging dit eerst maar opruimen. ‘lieverd ik weet dat je ziek bent, maar een beetje op ruimen kan toch wel? Ik kom net van mijn werk af en moet over 2 uurtjes alweer beginnen bij de volgende’ zeg ik zuchtend. ‘Sorry zusje.. ik zal erop letten’ zegt hij zacht. ‘Het is oké, maar ik ben moe en wil even een uurtje gaan liggen als je het niet erg vind. Ik heb voor jou nog lasanga in de magnetron staan. Je hoeft dus alleen maar het aan te zetten en op te eten. Zet dan alsjeblieft wel je bord in de vaatwasser? Als ik morgen vroeg nog dat moet opruimen doe ik mijzelf wat.’ Zeg ik en kijk hem aan. Hij knikte en ik loop rustig naar boven toe. Ik loop mijn slaapkamer in en plof neer op bed. Mijn schoenen trap ik uit en mijn shirt komt ook ergens te liggen evenals mijn broek. In mijn lingerie kruip ik onder de dekens. Nog voor ik mijn telefoon weg leg, controleer ik even de apjes die ik binnen had gekregen en zet ik mijn wekker over een uur zodat ik nog een snelle douche kon nemen en niet meer naar de frituurpan van de snackbar rook. Ook kon ik mij dan even gauw opmaken en mijn haren leuk doen. Het café was hier gelukkig maar zes minuten vandaan lopend. Als ik de fiets zou pakken was ik er gewoon met twee á drie minuten. Zachtjes zucht ik en draai mezelf op mijn zij. Nu merk ik pas echt hoe moe ik was. Gelukkig was ik morgen de hele dag vrij behalve ’s avonds! ’s Avonds moest ik weer in het café werken maar gelukkig moest ik dan pas om tien uur beginnen zodat ik samen met mijn broer kon eten en ook weer eens na een lange tijd kon koken! Zacht gaap ik en sloot mijn ogen. Al gauw val ik in slaap.

Van de wekker schrik ik wakker en zet hem kreunend uit. Ik had geen puf om te gaan, maar als ik dit niet deed dan kreeg ik geen geld en geen fooi. Ik kom overeind, rek mezelf goed uit en loop naar de badkamer toe waar ik snel onder de douche spring. Gauw was ik mijn haren en lichaam zodat ik niet meer naar frituur stink. Na tien minuten spring ik alweer eronder vandaan en droog mezelf snel af. Mijn haren bind ik in de handdoek en met een handdoek rond mijn middel heen loop ik naar de slaapkamer toe. Ik kijk in de kledingkast of ik wat leuks zag. Al gauw heb ik wat leuks en trek het witte blousje aan, met daaronder de strakke skinnyjeans en mijn gympen zodat ik de avond kan vlhouden. Sommige meiden lopen er altijd op pumps, wat ik echt niet kon. Ik kan hooguit twee uurtjes volhouden op die rot krengen, maar meer dan dat kan ik ook echt niet, dus loop ik altijd op sneakers of gympen. De handdoek haal ik van mijn hoofd af en ik ga mijn haren in de badkamer droog fohnen. Rustig bekijk ik mezelf terwijl ik mijn haren droog blaas, in de spiegel. Ik zie er echt vermoeid uit. De wallen die ik heb leken wel op de chineze muur zo dik. Wanneer mijn haren droog zijn, loop ik terug naar mijn slaapkamer en ga aan mijn bureau zitten waar ik mijn make-up ging doen. Ik ging er wel voor zorgen dat mijn wallen niet meer zichtbaar zijn en deed voor de rest een natural make-up op mijn ogen en een nude lipstick. Ik bekijk mezelf in het spiegeltje en gaf mezelf een glimlach. ‘You look stunning Gail.’ Zeg ik vrolijk en sta op en loop naar beneden toe. ‘gaat het lukken Mike? Om die lasagna op te warmen of moet ik dat doen?’ zeg ik zuchtend toen er nog geen beweging in hem zat en het onderhande al bijna kwart voor acht was. ‘Ik doe het zo Abby’ zegt hij. ‘Ik zet de magnetron aan, en JIJ haalt het eruit! Laat me niet thuis komen en dat je helemaal niks nog gegeten heb oke?!’ zeg ik licht geirriteerd. Hij hoort gewoon te eten! Hij was al ziek en dan zorgt ie al helemaal niet goed voor zichzelf. Het leek wel alsof hij er niet eens meer wou zijn. Ik zet gauw even de magnetron aan, zei Micheal gedag en ging op weg naar mijn werk met de fiets.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.