FanFic.nl

you as tom,, easy life? forget it!

I

Slecht geslapen. Bill heeft liggen snurken en ik kon het horen tot in mijn kamer! De laatste vrije dag, dan begint de toer weer. Het is stil. Heel erg stil. Bill is duidelijk al wakker… er loopt iemand op de trap. Ik hoor hem kraken. De voorlaatste trede. Die kraakt altijd. De klink van mijn deur gaat omlaag. Hmmm ik wil nog niet opstaan. Ik draai me om en kruip terug onder de lakens. Mam kijkt in mijn kamer om te zien of ik nog slaap. Dat denk ik toch want de deur blijft even open. Ze zal zo wel doorhebben dat ik niet kom en dan is ze weer weg. Maar dan… BAM! “aaaaau”� schreeuw ik uit! Iemand springt met zijn volle gewicht op me. Dat ik mam niet dat is “BILL verdomme! Ik probeer hier te slapen!”� je kijkt hem kwaad aan en hij trekt een pruillipje. “ik wou je wakker maken.”� Zegt hij zielig. “en daarom denk je: laat ik zorgen dat mijn 10 minuten oudere broer met duidelijk ook 10 keer meer verstand zeker al zijn botten breekt voordat we vertrekken.”� “nou ja, ik dacht: hij zal wel 10 keer zo sterk zijn dus kan hij daar wel tegen…”� hij lacht. Ja die jongen weet wel hoe hij me goedgezind krijgt! “waarom moest je me wakker maken? We vertrekken morgen pas..”� “mam heeft pannenkoeken gebakken en aangezien ik grote honger heb moet je zeggen hoeveel ik er moet overlaten dan zal ik dat misschien doen”� “3”� “3? Is dat al? 3 pannenkoeken?”� “ja hoeveel dacht je dan?”� “ja ik weet niet, 20 ofzo?”� ik kijk hem aan. “je wilt mij niet zeggen dat jij 20 pannenkoeken naar binnen gaat werken”� hij haalt zijn schouders op “waarom niet?”� hoe kan hij toch zo mager blijven? “liggen die 2 pizza’s van gisteren dan niet meer op je maag?”� vraag ik verbaast. Hij lijkt even na te denken. “nee, ik denk het niet, tenzij mijn maag daarom knort maar persoonlijk denk ik dat dat van de honger ik”� “oh my god Bill je bent ongelooflijk!”� ik strompel mijn bed uit en rek me uit. Bill is al naar beneden gestormd toen ma riep dat er een pannenkoek klaar was. Ik wrijf in mijn ogen en gooi de dreads uit mijn gezicht. Als ik beneden kom zie ik dat Bill al een pannenkoek naar binnen aan het werken is. Met een volle mond en een vrolijk gezicht roept hij “goewjee worgee!”� “goeie morgen broertje”� lach ik en ik plof neer op de stoel tegenover hem. “goed geslapen?”� vraagt mam “nee! Bill! Hij heeft me heel de nacht wakker gehouden!”� “hoezo? Ik heb goed geslapen hoor!”� zegt hij dom “ja dat heb ik wel gehoord! Je hebt liggen snurken alsof en een hele kudde varkens naast mijn oor zaten te knorren”� “ow.. sorry”� “ja al goed. Maar nu lust ik wel een pannenkoek!”� “hij komt er aan”� zegt mam en ze legt een pannenkoek op mijn bord “dank je”� zeg ik snel en ik begin te eten. Dan zie ik dat mam precies ook niet goed heeft geslapen “wat is er?”� “niets, laat maar”� “mam? Zeg het maar!”� zegt Bill nu ook ongerust “het is gewoon… jullie worden best groot en… ach niets laat maar”� “nee vertel!”� “ik… ik ga jullie missen jongens!”� we lopen samen naar mam toe en sluiten haar in onze armen. Ik kijk even naar Bill en zie dat hij niet weet wat hij moet zeggen dus doe ik het maar “wij gaan je ook missen! Maar we laten echt wel af en toe iets horen! Het is toch niet de eerste keer?”� “nee dat niet maar… kijk mij moederhart zit nu eenmaal zo ineen… ik voel dat ik jullie kwijt raak en-”� “mam! Je raakt ons niet kwijt! Je blijft toch onze mam! Voor altijd!”� hoor ik Bill angstig zeggen “sorry, ik… laat echt toch maar”� “we houden van je”� zeg ik dan zonder dat ik het goed besef, Bill kijkt even raar en zegt dan “echt ongelofelijk veel”�.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.