FanFic.nl

healing in the past,

missing person

Film leken blijkbaar niet te overdrijven. In een moment van pure spanning leek alles in slow motion af te spelen. Theatraal gooide Gibson zijn wapen. Het leek wel alsof Cat iedere omwenteling kon volgen in zijn dodelijke weg naar Rob zijn gezicht. Ze kon het wit van diens ogen bijna zien, het moment net voor het lemmet zijn gezicht dreigde te doorboren. Maar net op het laatste moment draaide zijn hoofd enkele millimeters, net genoeg voor de appel om recht in het pad van de dolk te komen. En dan, met een zachte plop, boorde het wapen zich in het vruchtvlees. Voor enkele ogenblikken was het doodstil in de zaal. Gibson keek naar Rob met een blik die zijn genoegen weerspiegelde, liep toen naar hem toe en greep het hef van de dolk beet en trok de appel uit Rob zijn mond. Die leek eindelijk te beseffen dat het ergste voorbij was en kon het niet laten een ijzige kreet te uiten, meteen gevolgd door enkele Gallische vloeken. Dit was voor de omstaanders het sein dat alles voorbij was. Een uitbundig gejoel steeg op, en enkele enthousiaste toeschouwers konden zich niet langer beheersen. Ze klommen over de tafels en liepen naar het rad waar ze de held van de avond wouden feliciteren, en een enkele dacht er gelukkig aan om de man uit zijn benarde situatie te bevrijden. Ook Jamie sprong over de tafel om zijn neef te gaan helpen. Cat en Claire wouden zijn voorbeeld volgen, maar het moment dat Cat op de tafel was geklommen stond daar plots Gibson. Hij had hen zo stilletjes benaderd dat geen van beide vrouwen hem had opgemerkt tot het moment dat hij Cat tegen zich aantrok en een mes tegen haar keel legde.
'Ik heb me aan mijn deel van de afspraak gehouden. Waar is mijn neef?'
Claire riep iets verontwaardigd, maar Cat hoorde niet wat.
Voor enkele ogenblikken was ze gewoon te verbijsterd om iets te zeggen. Het koude lemmet van het mes was natuurlijk een goede reden om iets te zeggen.
'Hij ligt in een oude waterput. Bij gebrek aan een betere vergeetput.'
Ze voelde het lemmet dieper in haar vlees duwen. Claire staarde naar Jamie, in de hoop dat die dit tafereel in het oog kreeg.
'Misschien leeft hij nog. Maar dan zou ik maar beter nu gaan kijken als ik jou was. Hij is eigenlijk niet moeilijk te vinden.'
Ze legde hem kort uit hoe hij in de geheime gang terecht kon komen.
'Om jouw eigen bestwil, hoop maar dat hij nog leeft. Of ik kom achter je aan, en dan maak ik jullie allemaal kapot.'
'Werkelijk? Misschien neem ik jou dan wel eerst te grazen. net zoals ik jouw neef te grazen heb genomen.'
Nooit de kerel met het mes pesten, Cat zou toch echt wel beter moeten weten. Gelukkig leek het de man eerder te amuseren dan kwaad te maken.
'Wel misschien moet je maar eerst naar je zelf en je vrienden kijken, voor je je aandacht op mij richt.'
En toen verdween hij. Als een dief in de nacht. Het mes viel kletterend op de tafel.
'Oké, wat was dat?' Vroeg Claire, duidelijk geschrokken.
'Weet ik veel. Waarschijnlijk een loze bedreiging.'
Cat wou van de tafel springen, maar met die idiote rok was dit nog een hele opdracht.
Ze slaagde er maar net in om op haar voeten te landen, zonder tegen de grond te gaan.
'Voorzichtig, idioot. Deze kleding is er niet op voorzien om de aap uit te gangen. Cat? Luister je wel?'
Haar vriendin leek niet te luisteren. Haar blik bleek gefocust op Rob en zijn vele fans.
'Wat is er? Hij ziet er toch duidelijk in orde uit?'
'Hij wel ja.'
Cat staarde over heel de zaal, en draaide haar hoofd toen naar Claire.
'Maar waar is zijn vader in dit alles? En nog belangrijker. Waar is Hadley?'

Reacties: