FanFic.nl

healing in the past,

promises are easy to break

Het was natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Alleen als ze daar in wouden slagen, dan hadden ze bondgenoten nodig.
'Ik neem aan dat de MacGregor 's geen optie zijn?' Vroeg Claire, die de vraag in Cat haar ogen las.
'Die staan op dit moment vast strootje te trekken, voor wie het vonnis mag voltrekken. Maar de Mackenzie 's? Kunnen die niets ondernemen?'
'Jonge Jamie heeft hen de laatste twee uur proberen te overtuigen. Maar ze zijn er van overtuigd dat ze er zich beter niet te veel mee bemoeien.' Gromde Murtagh.
'Maar ze weten nog niet dat Coll Jamie heeft verraden. Dat kunne ze toch niet zomaar negeren? Laat mij met hen praten. Dan overtuig ik hen wel.'
Claire staarde haar vertwijfeld aan. Zich duidelijk afvragend of Cat op de Mackenzie mannen loslaten iets zou uithalen. Of het alleen maar ergen zou maken.
'Ik weet het niet, Cat. Dit is een zaak die toch enige...Diplomatie vereist.'
'En denk je soms dat ik daar niet toe in staat ben?'
'Eerlijk antwoord?' Vroeg Claire, terwijl ze een visioen van Cat die Angus in elkaar sloeg probeerde te negeren.
Cat leek het te lezen in haar ogen, want toen gooide ze haar handen in de lucht, in een teken van overgave.
'Misschien heb je wel gelijk. Maar wat moeten we dan doen? We kunnen toch niet gewoon toekijken?'
'Zeker niet. Maar voor ik jou op hen los laat, is het misschien maar beter dat ik even met hen praat.' Stelde Murtagh haar gerust. 'Je weet wel, om hen al wat voor te bereiden.'
Cat knikte, zichzelf afvragend waarom iedereen leek te denken dat ze iedereen bij het minste in elkaar zou slaan.


Angus Mhor en zijn vrienden konden hun amusement maar moeilijk verbergen. Claire verdacht hen er van dat ze ook niet veel moeite deden. Ze zag hoe Cat haar handen gefrustreerd tot vuisten balde.
'Jullie zijn zo grappig. Ons mengen in een gerechtvaardigde executie. Murtagh, ben je al weer vergeten dat dat rotjong zijn eigen vader heet vermoord?'
'Na dat die zelfde vader hem heeft proberen te vermoorden! Maar hij reageerde pas toen die zelfde vader mij probeerde te vermoorden.'
In de laatste paar minuten had bijna niemand Cat ook maar een blik waardig gegund. Maar Claire had kunnen raden dat het meisje zich niet te lang op de achtergrond zou houden. Met de nodige tegenzin maakte ze plaats voor haar.
Angus wou iets tegenwerpen, maar werd tegen gehouden door Dougal.
'Denk je nu echt dat we ons laten vangen door de verwarde uitleg van dit kleine meisje?'
'Kleine meisje?'
'We hebben allemaal gehoord wat er vanavond werkelijk gebeurd is. Alexander MacGregor heeft zich niet alleen aan jou proberen te vergrijpen, hij heeft zelf zijn eigen vader vermoord na dat die jou heeft proberen te redden.'
Cat kon haar oren niet geloven.
'Hoe komen jullie daar nu bij? Hadley heeft me met geen vinger aangeraakt.'
'Meisje. Hij heeft het zelf bekend.'
Hij heeft alle schuld op zich genomen. Had hij dit alles verzonnen om haar te beschermen?
'Dus Claire, ik denk dat het beter is dat je de jonge dame mee naar haar kamer neemt, tot alles voorbij is. Als ze morgen zijn lichaam ziet, dan zal ze wel beseffen dat ze niet langer bang van hem moet zijn.'
Hij lachte haar werkelijk geruststellend toe. Als een goede oom, die zijn kleine bange nichtje toesprak.
Haar vuisten leken nu wel in brand te staan. Met slechts een remedie om dit gevoel tegen te gaan. Met een stevige zwaai plantte ze haar rechtervuist vuist recht onder zijn kin, haar linker vuist eindigde recht in zijn maag.
Een gevoel van voldoening zwelde in haar op, toen de man kreunend door zijn knieën zakte.
'Zie ik er uit als een meisje dat bang is voor een man?'
De Mackenzie mannen keken haar verbijsterd aan. Claire sloeg met haar hand op haar voorhoofd.
'Wat? Ik moet er toch voor zorgen dat ze me serieus nemen?'
'Ja hoor. Je hebt je zowaar vijf minuten kunnen inhouden. Zowaar een nieuw record....Angus, hou op.'
De reus, die blijkbaar dienst deed als lijfwacht voor Dougal sprong op har af. Dankzij Claire haar waarschuwing kon ze de man maar net ontwijken. De man maakte zich klaar voor een tweede aanval, maar dit maal was Cat klaar voor hem. Hij deed een uitval naar haar gezicht, maar ze ontweek die, greep zijn pols beet en draaide de arm op zijn rug.
De man gilde het uit van de pijn.
'Ik weet het, hoe meer je je beweegt, hoe meer pijn het doet.'
Toen keek ze naar de overige Mackenzie mannen.
'Laat een ding duidelijk zijn. Als Hadley me ook maar met een vinger had aangeraakt, dan zou hij geëindigd zijn als die twee.'

Reacties: