FanFic.nl

healing in the past,

Fight to the bitter end

Hadley staarde uitgeput voor zich uit. Zijn geest had zich volledig van de buitenwereld afgesloten. Om zichzelf te beschermen tegen de vreselijke verwensingen van de mannen die hij ooit als vrienden had beschouwd. En nog meer, moest het hem beschermen tegen de smeekbedes van zijn broer.
'Hadley! Vertel het hen verdomme. Vertel wat er werkelijk gebeurd is. Hadley, alsjeblieft.'
Hadley weigerde zijn broer aan te kijken. Ook niet toen die op hem af wou lopen, en werd tegen gehouden door enkele mannen.
'Begrijp het dan toch, Rob. Ik moet dit doen.' Fluisterde hij zacht.
Hij verzette zich niet toen twee mannen hem aan beide armen vast grepen, en hem mee naar buiten begonnen te sleuren.
Je kon veel zeggen over de MacGregor clan. Maar ze gingen nooit over een nacht ijs.
De misdaad was nog geen twee uur geleden gepleegd, en daar stond al een klein schavot klaar. Aan een dikke tak van een boom ging een strop, die heen en weer wiegde in de wind. Ze waren er echt op gebrand om van hem af te komen. Dat was wel zeker.
Rob leek het ondertussen over een andere boeg te hebben gehooid.
'Een priester! Hij heeft het recht om te biechten.'
Die goede oude Rob. De enige persoon op wie hij ooit had kunnen vertrouwen. Toch een iemand die om hem zou rouwen.
'Niet treuzelen jij!'
Een hand duwde hem ruw in de rug, hij botste tegen het schavot en viel met zijn neus tegen het hout.
Hij kreeg de kans niet te bekomen. Iemand trok hem recht het schavot op, en een andere persoon legde de strop om zijn hals.
'Nee! Verdomme. Blijf met jullie poten van mijn broer af. Hadley....'
Rob probeerde te vechten tegen zijn bewakers. Voor even leek hij er in te slagen om zich los te rukken, maar daar waren er al weer twee andere die hem onderschepten.
'Breng hem naar binnen.' Riep Robert senior. 'Als alles voorbij is, dan zal hij wel weer bij zinnen komen.'
'Niets van. Dat is verdomme mijn broer...'
'Rob, alsjeblieft. Wil je nog iets voor mij doen, ga dan weg.'
Alsjeblieft, broertje. Ga weg. Je hoeft dit niet te zien.
Maar als de koppige idioot die hij was, weigerde hij.
'Rob, als je nu niet weg gaat, dan ben ik gedwongen om geweld te gebruiken.' Riep zijn oom. 'En ik wil echt niet mijn laatste erfgenaam verliezen.'
'Denk je nu echt dat ik ook maar iets geef om jou of die verdomde clan? Dat is mijn broer die jullie van me gaan afpakken.'
Hadley hoorde zijn oom zuchten.
'Mannen, breng hem weg. Zo nodig dwingen jullie hem maar.'
Toen draaide hij zich naar Hadley.
'En zorg er voor dat dit stuk ongeluk vanavond nog onder de grond ligt.'
'Niet als het aan mij ligt!'



Het zag er naar uit dat Cat maar net op tijd was. Ze kon Hadley duidelijk zien. Hij torende boven alle aanwezigen uit, ze zag meteen de strop om zijn nek.
Rob was in de tussentijd tegen de grond gewerkt door drie mannen, die haar allemaal verbijsterd aankeken toen ze langs hen liep. Ze werd op de voet gevolgd door Claire, Dougal en enkele Mackenzie mannen.
'Wat is de bedoeling?' Riep Robert woedend. 'Dougal, je begrijpt toch dat dit een familie aangelegenheid is?'
'Mooie bewoording voor een koelbloedige moord.' Antwoorde Cat in zijn plaats.
De blik van de man gleed naar haar.
'Jij hebt wel lef. Na alles wat jij hier hebt gedaan, waren we nog bereid om je te vergeven. En dan waag je het nog om je gezicht hier te vertonen?'
'Wat ik heb gedaan? Eerst ontvoeren jullie me, en daarna betalen jullie een moordenaar, voor mij, Claire en Hadley.'
Verbijsterd gemompeld steeg op uit het publiek.
'Voor jullie de jongen executeren, willen we toch eerst weten wat hier van aan is.' Viel Dougal haar bij.
Cat kon haar verassing amper onderdrukken. Enkele ogenblikken eerder had de man nog luid geprotesteerd bij haar plannen. Hij reageerde zo moeilijk dat het niet veel had gescheeld of ze had hem een tweede keer in elkaar geslagen.
'Dit meen je niet. Geloof je werkelijk de leugens van die kleine hoer?'
'Ze heeft anders een paar doorslaggevende argumenten aangebracht. Zoals het feit dat de jongen mevrouw Cooper zou hebben overmeesterd. De jonge dame heeft duidelijk gemaakt dat dit niet zo gemakkelijk voor hem zou geweest zijn.'
Robert begon te lachen.
'Werkelijk, nooit gedacht dat je zo naïef was. Mijn beste Dougal. Dat je werkelijk voor deze leugens gevallen bent.'
'Zijn het dan ook leugens dat jullie geprobeerd hebben om Claire te vermoorden? Of dat jullie Jamie hebben verraden voor tien pond aan de Engelsen.'
'Ze hebben wat?'
Iedereen keek verbaast op toen ze de stem van Jamie hoorden. Sinds de moord leek de man wel verdwenen te zijn. Toen hij naar buiten liep begreep Cat eindelijk wat hij gedaan had. Zonder al te veel moeite sleurde hij niemand minder dan de huurmoordenaar met zich mee.
'Heeft die rotzak de roodjassen verwittigd?'
'Wouden we nog vertellen. Maar wat met hem? Ik dacht dat hij...'
'Blijkbaar had je gelijk. Levend hebben we duidelijk meer aan hem.'
Wie had dat gedacht, Gibson stond voor een verassing als hij in de put klom.
Jamie liep naar voor, en duwde de man op de grond.
'We hebben blijkbaar niet veel tijd. Dus vertel maar wie jij bent, en wat je hier kwam doen.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.