FanFic.nl

healing in the past,

a legal loophole

Zowel Jamie en Cat hadden vanavond een grote les geleerd. Zo nu en dan kon het echt geen kwaad om genadevol te zijn. Iedereen luisterde gefascineerd toe terwijl de man vertelde hoe hij door Coll MacGregor was ingehuurd om drie levens te nemen. Een kwaad gemompel steeg op uit de Mackenzie groep toen hij vertelde hoe hij Claire had proberen wurgen.
'En wij vertrouwden hen.' Hoorde Cat een van hen mompelen.
'En daarvoor waren wij bereid om onze nek te wagen? Voor dit stelletje verraders?' Durfde een ander luid te roepen.
Ze zag dat Robert zijn gezicht vertrok bij deze opmerking. Hier was iemand erg nerveus aan het worden.
Ze keek vragend naar Claire, die wel degelijk begreep wat er aan de hand was.
'De Mackenzie 's hebben nog niet officieel toegezegd om deel te nemen aan de opstand. Dougal wil wel natuurlijk. Maar zijn broer is nog lang niet overtuigd. En zonder de steun van zijn mannen kan dit nog wel eens erg moeilijk zijn.'
'Hier wist ik niets van!' Riep Robert, duidelijk in paniek. 'Bij alles wat heilig is, ik had geen idee wat mijn boer aan het bekokstoven was.'
'Wilt u dan zeggen dat u, als laird, totaal geen idee had wat er in uw eigen huishouden aan de gang was?' Vroeg Jamie poeslief.
Of hij was een verrader, of hij was de meest idiote leider die er ooit bestaan had. Wat de uitkomst ook was, hij zou alles uit de kast moeten halen om hier ongeschonden uit te komen.
Dit werd ieder beter en beter met het moment. Ze waagde het om een ogenblik naar Hadley op te kijken. Toen hun blikken elkaar kruiste lachte ze hem bemoedigend toe. De hoeken van zijn lippen gingen naar boven, maar gleden meteen weer naar beneden. Het leek erop dat hij weigerde te hopen op een goede afloop.
'Iedereen heeft het gehoord. Alexander MacGregor heeft inderdaad zijn vader neergeschoten. Maar u hebt nu zelf gehoord dat hij dit deed uit zelfverdediging. Zelfverdediging, niet alleen voor zijn eigen leven. Maar ook dat van mijn vrouw en dat van mevrouw Cooper. Kunnen we hem daarvoor veroordelen?'
Jamie had zijn verdediging goed voorbereid. Cat zag de twijfel op de gezichten van de omstaanders. Steeds meer mannen keken naar Hadley met een gevoel van sympathie.
'Dat kan ik niet. Wat de omstandigheden ook moge zijn. Deze man heeft zijn eigen vader vermoord. Onze chieftain. Dit kan ik niet ongestraft laten.'
Een storm van protest steeg op. De Mackenzie mannen stonden op kop, en de meeste MacGregor mannen volgden hen. Verbijsterd zag Cat dat Hadley alleen maar zuchtte. Alsof hij deze uitkomst had verwacht. Haar hart sprong op en neer als een pingpong bal. Dit kon die oude zak toch niet menen?
Na alle bewijs? Ze stormde naar voor en sprong op het schavot, zodat ze oog in oog stond met de man.
'Is dit het leiderschap dat we kunnen verwachten van een Schotse leider? Jaren heb ik dit land verdedigd toen mijn landgenoten er neerbuigend over spraken. Maar het ziet er naar uit dat ze allemaal gelijk hadden. Dit land word gewoon geleid door barbaren!'
En plots was het protest stil. Iedereen leek moeite te hebben om haar woorden te bevatten. Even vreesde ze dat ze te ver was gegaan. Maar toen steeg er weer een gejoel op. Goedkeurend gejoel tot haar eigen verbazing.
'Robert. Is het niet beter om genade te tonen aan die jongen?' Vroeg Dougal, die naast Cat kwam staan.
'Moet ik de moordenaar van mijn broer dan gewoon laten gaan? Hij ligt nog niet eens in zijn graf en hij zal zich al omdraaien.'
'Wel. je hoeft niet meteen je vonnis intrekken. Maar er zijn andere mogelijkheden om dit recht te zetten. Dat weet je maar al te goed.'
Voor een tijdje- Het leek wel een eeuwigheid voor Cat- Staarden de twee mannen elkaar aan.
'je wil hem redden door hem te laten trouwen? En waar denk je zo snel een geschikte bruid voor hem te vinden? Eentje die er niet voor terugdeinst om met een moordenaar te trouwen. Een van jouw dochters misschien.'
Dougal trok een vies gezicht. De gedachte alleen al leek hem misselijk te maken.
'Mijn dochters zijn geen optie. Maar we kennen iemand die er duidelijk op gebrand is om hem te redden. En volgens mij voldoet ze aan alle normen.'
Met stijgende verbijstering had Cat de discussie gevolgd. Je kon de doodstraf ontlopen door te trouwen? Wie had dat ooit gedacht.
'Wel, mevrouw Cooper; Wat denkt u er van?'
Beide mannen staarden haar verwachtingsvol aan. Of beter gezegd, iedereen staarde haar aan. Na enkele minuten, die aan te leken voelen als uren, drong het tot Cat door wat ze van haar vroegen.
'Trouwen? Ik?

Reacties: