FanFic.nl

healing in the past,

from one evil to another

Cat had al vaak ophangingen gezien in films. En eerlijk was eerlijk, fictie kwam nog niet eens in de buurt van de werkelijkheid. Het eerste wat haar opviel was dat de lippen en neus van de man waren opgezwollen. Kleine adertjes in zijn gezicht, waren gesprongen onder de druk van zuurstoftekort. Wat wees op een niet al te snelle, en een al zeker al niet te aangename dood.
'Lelijk plaatje, niet?'
Verbijsterd keek Cat op toen Seamus MacGregor plots naast haar bleek te staan. Hij zag er nog best goed uit, als je de gapende wonde in zijn hals voor enkele ogenblikken vergat. (Verdorie, ze had hem bijna onthoofd.)
'O, het kan nog altijd erger. Moet je mijn borst eens zien.' Zei Coll MacGregor langs haar rechterkant.
'Je bent zeker trots, drie doden in een avond. Nooit gedacht dat een vrouw zo dodelijk kon zijn.'
'Een vrouw heeft het recht om zichzelf te verdedigen.' Wierp ze zwak tegen.
'Pfoe. Denk je nu echt dat heksen ook maar iets van rechten hebben?'
Bij ieder woord liep er een klein stroompje bloed uit zijn wonde. Kom op, het is niet dat hart nog langer klopte?
'En dan trouw je nog eens met mijn zoon. Ironisch eigenlijk. Ik stond me er net op te verheugen om hem persoonlijk bij de poorten van de hel af te leveren.'
'Juist ja. Want ik neem aan dat jij daar ondertussen wel de weg kent?'
'Wacht eens even? Een bruiloft? En ik ben niet uitgenodigd?' Riep de man aan de boom. Hij hief zijn hoofd op, zijn verminkte gezicht drukte iets uit dat leek op opwinding. 'Ik hou van bruiloften, weet je? Mijn neef en ik gingen er vaak naar toe. Veel gewillige vrouwtjes, weet je?'
'Ja zus, je had op zijn minst een paar uitnodigingen kunnen opsturen.'
Verbijsterd keek Cat over haar schouder, en daar stond har zus. Gekleed in een bruidsmeisjesjurk. De print bestond zowaar uit een Schotse ruit, gekleurd in een perziktint en het oranje dat niet zo misttaan op een clownspruik.
'Werkelijk, Lauren? Waar heb je dat ding vandaan?'
'Is het niet origineel? mijn zus gaat trouwens met een Schot, dus ik dacht dat het wel toepasselijk was. O kijk, ze beginnen al aan de polonaise!'
Seamus had inderdaad zijn handen op de schouders van Coll gelegd en ze begonnen vrolijk rond te lopen. De man aan de boom probeerde ook mee te doen, maar met zijn nek nog steeds in de strop kwam dit zacht gezegd amusant over. Cat deed onthutst een stap naar achteren. Waar ze net niet in een gapende diepte viel.
'Cat kom op! Doe toch met ons mee!' Riep Lauren enthousiast. 'Dit is tenslotte jouw feestje. Daar komt de bruid, daar komt de bruid.'
Gillend deed Cat een stap naar achteren. Een eindeloze diepe put was altijd beter dan wat ze daar zag.


'Cat? Cat, word toch eens wakker?'
Gillend schrok Cat wakker. Claire sloeg haastig haar hand voor Cat haar mond, voor die een tweede gil kon uiten.
'Jezus H Roosevelt Christus! Wat voor een droom moet dat geweest zijn?'
Voorzichtig trok ze haar hand weg en meteen begon Cat door te ratelen.
'Ze deden de polonaise. Die drie dode kerels stonden een idiote dans uit België uit te voeren, en mijn zus droeg de meest lelijke jurk ooit.'
Claire was gedwongen om haar weer de mond te snoeren.
'We hebben een probleem. Je had gelijk toen je zei dat Coll Jamie verraden had. Er staan een bataljon roodjassen voor de deur. We moeten ons verstoppen.'
Cat haar maag vormde plots een driedubbele knoop.
Ze trok Claire haar hand zelf weg en begon aan een nieuwe waterval van woorden.
'Ik zei het toch. Jamie is toch wel weg hoop ik? En waarom zouden wij twee ons in Godsnaam moeten verstoppen?'
'Jamie heeft zich inderdaad al verstopt. En we moeten ons bij hem voegen, want de leider van de roodjassen is een oude bekende van ons. Kapitein Jonathan Randall.'
Gefrustreerd gooide Cat haar hoofd weer in haar kussen. Hoe was het toch mogelijk? Ze hadden nog maar net de ene psychopaat verslagen, en meteen kregen ze er een nieuwe bij.

Reacties: