FanFic.nl

assassins creed syndicate: The story of Sarah

1

Een rustige voormiddag in het hartje van Witechapel. De zon scheen helder. De vogels floten vrolijk, en als een wonder had er zich in de hele ochtend slecht een confrontatie voorgedaan tussen twee straatbendes.
Alleen jammer, voor de zestienjarige Sarah Goodfellow, zat ze er tot haar oren in.
Lenig als een kat sprong ze over een muurtje, het pakketje dat ze enkele ogenblikken eerder had gestolen, hield ze als een kostbare schat tegen haar borst geklemd.
'Daar is ze! Grijp haar!'
Uit het niets verschenen er twee mannen, die Sarah meteen de pas afsneden. Sarah kon een vloek niet onderdrukken toen ze de felrode, geruite jassen van de mannen zag. Het was het onofficiële uniform van een straatbende, de Blighters genaamd. Enkele jaren geleden had nog nooit iemand over hen gehoord. Maar dan, uit het niets waren ze uit hun konijnenhol gesprongen en hadden Londen overgenomen nog voor de andere bendes ook maar met hun ogen hadden kunnen knipperen. Wat niet eens zo moeilijk was. Ze moesten een wel erg rijke beschermheer hebben, want altijd waren ze voorzien van de beste uitrusting dat geld kon kopen. De meest krachtige wapens, de snelste koetsen. En natuurlijk verdiende die zelfde beschermheer flink aan de inkomsten die de Blighters haalden uit moord, diefstal en afpersing.
Niet te verwonderen dat Sarah hen haatte met in intensiteit die niet met woorden te beschrijven viel.
'Kleine dief. Vandaag zal je eindelijk leren je neus in zaken te steken die je niet aan gaan.'
Het was op het eerste gezicht niet zichtbaar, maar Sarah kon al raden dat ze al zeker gewapend waren met een mes, en waarschijnlijk ook met pistolen. Het was maar beter om even een afleiding te verzinnen.
'Kleine dief.' Vroeg ze duidelijk beledigd. 'Jongen, nu verwijt de pot toch echt de ketel dat hij zwart ziet.'
De mannen keken haar onnozel aan.
'Wat heef die ketel hier mee te maken?' Vroeg een van de mannen. Toen keek hij naar zijn collega. 'Zat er een ketel in dat pak?'
Die haalde zijn schouders op als antwoord.
Inwendig maakte Sarah een vreugdedansje. Je kon deze mannen bewapenen met het beste van het beste. Zonder ook maar een gram hersenen in hun schedelpan hadden ze toch geen flauw idee hoe ze het moesten gebruiken.
'Goed gezien, jongen. Een kostbare ketel, gemaakt van het fijnste porselein. Willen jullie hem terug? Vangen!'
Ze gooide het pakje in de lucht. Meteen gingen de twee gezichten verschrikt naar boven. Sarah twijfelde geen seconde. Haar vingers gleden door de ringen van haar boksbeugel, en met haar trouwe vriend haf ze de eerste man een stevige opdoffer tegen zijn kaak. Het geluid van het krakende bot gaf haar een gevoel van voldoening. De tweede man leek toch iets sneller van begrip te zijn. Hij greep onder zijn jas, en ze kon de kolf van een pistool zien. Meteen greep ze zijn pols beet, draaide die op zijn rug en verkocht hem een stevige trap in de holte van zijn knie. Kreunend liet de man het wapen vallen, en met een laatste klap tegen zijn neus kon hij zijn collega vervoegen in het land der dromen. Tevreden bekeek ze haar werk. Wat was er beter om een dag op te fleuren dan een paar bewusteloze Blighters. Toen zag ze het wapen in het gras liggen. Zo veel verstand had ze hier niet over, maar het was duidelijk een nieuw en krachtig model. Ze nam het op en stak het tussen haar riem. Nooit iets verloren laten gaan, zoals haar broer Robin altijd zei. Toen greep ze het pakketje- waarvan je al van ver kon zien dat er dus geen theepot in zat- en besloot dat het tijd was om het bij zijn rechtmatige eigenaar te gaan afleveren. Voor iedereen die nieuw was in deze buurt zouden de steegjes een groot doolhof vormen, waar je zo in kon verdwalen en waarschijnlijk pas jaren later weer in zou worden teruggevonden. Maar Sarah woonde hier al jaren en kende het hier dan ook als haar broekzak. na enkele ogenblikken kwam ze aan bij de drukke hoofdstraat. Sarah hield er van om uren tussen al die mensen rond te zwerven. Naar hen staren terwijl ze haastig af en aan liepen, en ondertussen kon ze bij ieder gezicht een achtergrondverhaal verzinnen. De hoer met het litteken op de kaak, was eigenlijk een prinses uit een ver land. Gedwongen om te vluchten na een vreeslijke opstand, waarna ze alleen maar kon wachten op de prins die haar nooit vergeten is. De oude bedelaar die aan de drank was, omdat hij zijn oude geliefde niet kon vergeten die hem koudweg had laten vallen omdat hij niet rijk genoeg was. Glimlachend klom ze op de bagage drager van een langsrijdende koets, en nam plaats alsof het een comfortabele sofa was. Als je het nog niet gezien had. Londen was een stad die haar bewoners nooit iets cadeau haf. Maar er waren die enkele die de stad en haar gebreken in het hart had gesloten. En Sarah Goodfellow was zonder twijfel een van hen.

Reacties: