FanFic.nl

assassins creed syndicate: The story of Sarah

2

Na een rit van tien minuten kwam Sarah aan op haar bestemming. Behendig sprong ze van de bagagedrager en liep langs de paarden. Het drong al snel tot de menner door waar ze vandaan kwam en begon haar meteen uit te kafferen.
'O, mijn hemel. Waar zijn mijn manieren?' Riep ze verwonderd. 'Bedankt voor de lift.'
Om het nog eens te onderstrepen nam ze haar onzichtbare jurk in haar handen en maakte ze een kleine reverence. En toen maakte ze zich maar snel uit de voeten, voor de man de kans had om te ontploffen.
Haar eindbestemming viel op tussen al de alledaagse saaie huizen, als een heldere diamant tussen een hoop kalksteen.
Opgetrokken uit rode bakstenen, de eikenhouten deur versierd met een vrolijke luifel. Het grote raam was volgestouwd met allerlei artikelen uit het verre Oosten.
Sarah d nooit eerder begrepen waarom meneer Henry Green er niet in slaagde om meer klanten naar zijn zaak te lokken. Bij ieder bezoek waande ze zich in de grot van Ali Baba. Het kon natuurlijk ook te maken hebben met de nevenactiviteiten die de man er op na hield. Sarah kon zich voorstellen dat die al zijn tijd en aandacht opeisten.


Het interieur van de winkel was nog indrukwekkender dan de buitenkant. De vloeren waren bedekt met fleurige tapijten. Van de muren was niets meer te zien, aangezien die volgestouwd stonden met zware kasten, die gevuld waren met Indische curiositeiten. Maar van een ding was Sarah wel zeker. Het pronkstuk van de winkel was zonder twijfel de winkeluitbater zelf.
Met zijn ravenzwarte haar en albasten huid was het onmogelijk voor Henry Green om zijn Indische afkomst te verbergen. Nog hoefde je geen genie te zijn om te weten dat zijn naam niets meer dan een alias was.
Het had haar altijd een leuke gedachte geweest voor Sarah, dat zei als een van de enige zijn echte naam wist. Al zou ze die nooit gebruiken. Ze had het wel enkele keren geprobeerd maar ze had al snel besloten dat Henry Green makkelijker in de mond lag dan Jaya...Nog iets.
Vandaag stond de man met zijn rug naar haar toe, al zijn aandacht gericht op de brief in zijn handen. Har aanwezigheid was hem nog niet eens opgevallen, en opgewonden besloot ze om er gebruik van te maken. Voorzichtig sloop ze naar hem toe. Ze raakte zonder problemen tot net voor zijn rug. Kon het waar zijn? Zou ze er eindelijk in slagen om de man te verassen? Ze hief haar handen op en stond op het punt zijn ogen af te dekken.
'Zet dat maar uit je hoofd.'
De man keek niet eens van zijn brief op. Werkelijk had die man soms ogen op zijn rug?
'Probeer nooit een man te verassen als hij naast een spiegel staat.'
Hij wees naar de kleine spiegel die naast hem stond. Leuk, de man had niet alleen ogen overal, hij kon ondertussen ook al gedachten lezen.
'Ooit krijg ik je nog eens te pakken. Dat beloof ik je.'
Hij keek eindelijk op van zijn brief en lachte zijn parelwitte tanden bloot.
'Daar kijk ik naar uit, juffrouw Sarah.'
Hij vouwde de brief samen en stopte hem in een binnenzak van zijn jas.
'Vertel eens, waar heb ik je bezoek aan te danken?'
'Ik had vandaag een kleine aanvaring met enkele Blighters. Ze hebben een klein cadeautje voor ons achtergelaten.'
Opgewonden haalde ze het pakje tevoorschijn, en hield het voor zijn neus. De glimlach verdween meteen.
'Werkelijk? Hoe vaak heb ik u nu al niet gezegd dat u niet zo roekeloos mag zijn? Ooit komt er een dag dat die kerels u te slim af zullen zijn. En dan wil ik er niet aan denken wat uw broer met mij doet.'
'Ik weet best wel wat ik doe.'
Geërgerd duwde ze het pakje in zijn handen, en nam toen plaats op de toonbank, zodat ze op de zelfde ooghoogte zaten. Henry bleef haar bestraffend aankijken maar opende het desondanks.
'Dat is een mooie stapel cash.' Zei hij na enkele ogenblikken. Hij was nog steeds kwaad, maar ze hoorde ook een zweem van bewondering.
'Inderdaad ja, en ik dacht wel dat jij het kon gebruiken om je spionage activiteiten uit te breiden. Alles beter dan dat er weer nieuwe wapens mee worden aangekocht.'
Een logica waar niets tegen was in te brengen. Zuchtend sloot Henry het kistje en borg het op onder de toonbank.
'Ik zal er persoonlijk op toezien dat het goed besteed word.'
Toen hij weer opkeek was daar die vertrouwde glimlach weer.
'Hoe vaak ik het ook probeer, er is niets dat jou kan tegenhouden. Is het niet?'
'Wat dacht je dan? Die verdomde Blighters zijn een kanker in het aangezicht van Londen. En niemand lijkt er iets aan te willen doen.'
'Juffrouw Goodfellow, uw passie is echt bewonderenswaardig, maar bedenk eens wat Londen zal doen als u sterft in uw eigen roekeloosheid.'
'Misschien wel. Maar ik kan toch niet gewoon machteloos toekijken?'
'Dat zeg ik ook niet.' Zei hij tot haar grote verbazing. 'Maar misschien moet u even afwachten tot een nieuwe wending. Wonderen kunnen gebeuren, weet u?'
Typisch Henry Green, informatie geven, zonder werkelijk informatie te geven. Het enige wat hij eigenlijk zei was dat ze zich gedeisd moest houden, met de vage belofte dat er misschien een oplossing onderweg was.
'Wilt u me dit beloven? Hou u enkele dagen gedeisd. En dan zal ik uw hulp vragen in een nieuwe opdracht.'
'Ik kan het altijd proberen.'
Ha, als hij kon aanzetten met vage verhalen was Sarah echt niet van plan om hem een staalharde belofte te gunnen.
Hij zuchtte geamuseerd.
'Daar moet ik het maar mee doen zeker? Maar ik vrees dat u nu weg moet gaan. Ik moet de winkel straks even sluiten.'
En nu had hij plots haar volle aandacht. De winkel sluiten? Op klaarlichte dag?
'Ik weet het. Niet van mijn gewoonte, maar ik heb straks een afspraak in de stad.'
Afspraak in de stad? Zo lang Sarah deze man kende ging hij bijna nooit de straat op. Een van de klusjes die ze voor he opknapte was verdorie om hem zijn boodschappen te brengen. Nee, als hij hoogstpersoonlijk naar buiten ging, dan kon het niet anders dan dat het een onnoemelijk belangrijke afspraak was.
Het werkte in ieder geval beter dan zijn vage verhaaltje van net. In een oogwenk stond Sarah bij de deur en stond op het punt de deur te openen.
'O en Sarah, voor ik het vergeet.'
hij liep naar haar toe en stak haar een paar munten in de hand.
'Voor de moeite van vandaag.'

Reacties: