FanFic.nl

Harry Potter and the One Shots

Rest in Peace

De kleine televisie op de koelkast ging van de reclame spotjes over naar de openings tune van het nieuws. De vrouw van eind dertig stond tegen haar kookeiland geleund met een kop thee in haar verkleumde handen.
"Goedenavond dames en heren, ik ben George Smith met het nieuws van één september," de vrouw, Barbara genaamd, keek nauwelijks naar het scherm. Het was een drukke dag geweest vandaag en ze was moe. De kinderen zaten aan het kookeiland te tekenen.
"Vandaag, om twaalf uur, is er bekend gemaakt dat de schrijfster Joanne Rowling is overleden, de familie zal later deze week meer details vrijgeven," de rest van het bericht drong niet meer tot haar door. Haar man en zij hadden beiden een lijkbleek gezicht.
"Nee..." fluisterde Barbara, "nee, dit... dit k-kan niet waar zijn!"
"Mama? Wat is er?" Kleine Harry keek haar verward aan. Ze kon het niet aan, en vluchtte de keuken uit. Een kwartier later vonden de kinderen haar terug in de kleine bibliotheek en een stapel boeken om zich heen gespreid. Dikke tranen rolden over haar wangen.
"Mama?" De oudste, Ginny, raakte behoedzaam haar moeders schouder aan. Ze schrok op.
"Het spijt me schat, het nieuws was niet zo prettig, het deed me schrikken," ze glimlachte kleintjes.
"Wat is er dan?" Ach, altijd zo nieuwsgierig.
"Toen ik jonger was, elf om precies te zijn, was er een vrouw die een heleboel boeken ging uitbrengen, de eerste was deze," ze hield een boek op die de titel; Harry Potter and the Philospher's Stone droeg.
"Vanaf dat moment waren er met elk boek, meer fans over de hele wereld. Er kwamen films, er kwamen pretparken, computer spelletjes, websites, scholen die deden alsof ze de school in het boek waren, en er is zelfs een officiële Harry Potter dag gekomen," Barbara had nu een glimlach, aangewakkerd door de herinneringen.
"Als je wilt, Ginny, kan ik je de verhalen wel voorlezen," de dochter knikte, gretig.
"Dan beginnen we vanavond, voor het slapen gaan," Barbara pakte de stapel van zestien boeken op, en liep met haar twee kinderen naar beneden, in de slaapkamer van Ginny legde ze het eerste deel klaar. De rest legde ze beneden naast de bank. Haar man, Quintin, was al bezig met het opzetten van een cd. En terwijl ze de pasta klaar maakten klonk een bekende melodie door de keuken en woonkamer. Gedachteloos zongen de ouders mee. De kinderen keken met stijgende verbazing toe.
Toen de jongste goed en wel in bed lag, weidde Barbara zich aan de eerste twee hoofdstukken van het eerste boek. Quintin had intussen hun vrienden opgetrommeld en maakte de woonkamer gereed om in om te kleden, zorgde voor boterbier, pompoentaartjes en de oude buurvrouw vroeg hij op te passen. Om half negen begaven de vrienden zich door het nachtelijke Londen naar het station van King's Cross. Het was geen verrassing dat het er al druk was, daar liep iemand als Luna, daar een Sirius, er waren zeker vier Draco Malfoy's en twee Hagrid's. Maar toch waren de meesten als zichzelf. De politie had er al rekening mee gehouden, en iemand had bekers met pompoensap uitdeelbaar gemaakt. Die avond, toen de klok elf uur sloeg, hief iedereen zijn of haar toverstaf en klonk er een galmend: "To Joanne Rowling, the woman who lived," niemand hield het droog. Wat zij geen van allen wisten was dat er in élke stad in Engeland, in Ierland, in Schotland, in Amerika, in Nederland, in Duitsland, over heel Europa, en vele, vele andere landen iedereen op de Engelse tijd van elf uur een glas of staf hief, en de woorden sprak die de bijeen gekomen mensen zojuist hadden uitgesproken hadden.
De maanden erna bleven er oude websites heropend worden, bleven de winkels opnieuw een opleving krijgen, de kinderen van Barbara en Quintin werden in de jaren erna overspoeld door de verhalen, de herinneringen en waren er blij mee.
De oude buurvrouw zag het glimlachend aan, haar plan had gewerkt. Ze vertelde uiteraard niemand wie ze was, dat zou alles teniet doen. The woman who lived, juist ja, en niemand die begreep dat ze gewoon genoeg had van de publiciteit? Nee, natuurlijk niet. Ze grinnikte en maakte met een zwaai van haar staf het aanrecht schoon. Ze bezocht des al niettemin het lege graf, samen met de miljoenen anderen:

Reacties: