Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » a cursed legacy » 1
a cursed legacy
1
Er kwamen geen tranen. Het was een feit dat Elena verbaasde.
Je zou denken dat bij een mens, geconfronteerd met het ultieme verraad, de tranen snel zouden volgen.
Niet bij Elena O 'Connor. Geen tranen, geen gesnik. Niet eens een verhoogde hartslag of wat je ook zou verwachten bij een immens verdriet.
Alleen een alles omvattende leegte.
De oorzaak van dit alles had niet eens door dat hij betrapt was. Daarvoor was Kyle Duncan veel te druk met het verleiden van de blonde bimbo in zijn armen.
Elena kende alleen haar naam, en de roddels die over haar de ronde deden.
Melanie Evans. Verslaafd aan mannen, had er zoveel in het bed weten te krijgen, dat zelf Cleopatra ervoor zou gaan blozen. Zelf was Elena niet de persoon die zich liet lijden door wilde geruchten, maar nu zag ze het met haar eigen ogen.
De hoer van Babylon had haar smerige tentakels gericht op de jongen die Elena twee jaar lang haar vriendje had mogen noemen. En ofwel had het meisje hem compleet gehypnotiseerd, wat Elena op zijn zachts gezegd betwijfelde, of het leek er gewoon op dat voor Kyle de laatste twee jaar duidelijk niet zo belangrijk waren geweest als voor Elena.
Met lede ogen keek ze toe hoe die goed gevormde handen, die handen die Elena zo veel vreugde hadden bezorgd, hongerig over Melanie haar borsten gleed. Op het zelfde moment maakte zijn tong nader kennis met de hare. Dat ze dit allemaal open en bloot deden, leek hen geen moment te storen. Het moment dat zijn handen verdwenen in haar spijkerbroek voelde Elena de leegte weg glijden, om plaats te maken voor een vurige haat. De klootzak. De Godverdomde klootzak! Waar haalde hij het recht vandaan? Was die del het dan echt waard om alles wat ze samen hadden opgebouwd zomaar weg te gooien? Of had hij verwacht dat ze er nooit achter zou komen? Dat hij een dag eens lekker zijn gang kon gaan, om daarna vrolijk weer naar haar toe te komen?
Jezus! Wie weet hoe vaak hij haar dit al had aangedaan! En ze had nooit iets in de gaten gehad. Hoe kon ze zo een idioot zijn?
Haar woede had nu echt haar kookpunt bereikt. Toen ze de tortelduifjes naar binnen zag glippen, begreep ze dat haar tijd van handelen gekomen was.
Ze was zo razend, dat toen ze de straat over stak, ze bijna werd aangereden door een aanstormende auto. De chauffeur toeterde verontwaardigd, maar ze had amper aandacht voor hem. Haar ogen waren gefixeerd op haar doel. En niemand zou haar tegen houden. Bij het huis aangekomen zag ze al snel dat alle deuren gesloten waren. De twee dachten natuurlijk dat ze hiermee slim waren. Alleen hadden ze er niet aan gedacht dat meerdere mensen op de hoogte waren van een reserve sleutel, verstopt in het rode vogelhuisje dat Kyle jaren geleden in elkaar had geknutseld. En natuurlijk was Elena een van deze mensen. Voorzichtig sloop ze door de tuin, en vond de sleutel op zijn gebruikelijke plek. Op dat moment had dacht ze dat Kyle zijn verraad niet verder kon gaan. Het moment dat ze echter de sleutel omdraaide begreep ze pas hoe verkeerd ze wel niet was.
Reacties:
Zeg!
Het was geloof ik niet om me bij de eerste zin al bij de lurven te grijpen en me het diepe in te sleuren!
Wat een prachtige omschrijvingen gebruik je hier!!
Ik wil meer?
*Dobby stemmetje* als Rosie je het vraagt, gaat jij dan nog een hoofdstuk posten?
You're awesome!
En Elena, mind yourself! Be careful! Evans... o deer... o deer... Ik ben heel heel benieuwd waar dit verder naar toe gaat!
Dit hoofdstuk begint goed, je het weet zo goed te omschrijven. Arme arme Elena, hopelijk kan ze die Kyle er flink van langs geven. Hoe durft hij haar dit te flikken na twee jaar. Wat een klote klapper zeg is die gast.