FanFic.nl

a cursed legacy

2

Het eerste wat ze zag waren Melanie haar laarzen, vrolijk op de grond gekeild, met als enig gezelschap Kyle zijn linker sportschoen. Het rechterexemplaar bleek door een speling van de zwaartekracht op een kast te zijn geland.
Toen ze de gang doorliep vond ze de broek van Kyle, die op een nog onverklaarbare wijze tussen een deurklink was beland. Nog wat verder vond ze de blouse van Melanie...En haar BH.
Elena voelde zich met de seconde een grotere idioot worden. Had ze nu werkelijk gedacht dat het bij kussen zou zijn gebleven?
'O O 'Connor! Ben je nu werkelijk zo een naïeve idioot?' Berispte ze zichzelf.
Met pijn in het hart beklom ze de trap verder, waar ze ondertussen nog meer bewijzen vond van Kyle zijn verraad. En toen ze op de overloop aankwam kon ze het voor het eerst ook echt horen. Geen idee of ze gewoon erg stil waren geweest waren of ze nu pas werkelijk in actie waren gekomen. Elena had er geen flauw idee van. En om eerlijk te zijn deed het er ook niet toe. Het enige wat tot haar doordrong was et gekraak van het bed. Het gelach en het gekreun van de twee daders. Ieder geluid stak als een dolk door haar hart. Elena voelde zich plots zo moe, dat ze steun moest zoeken bij de muur. Al haar zin om te vechten was gewoon in rook opgegaan. Waarom zou ze ook?
Na dit zou ze Kyle toch nooit meer kunnen vertrouwen. Hun relatie was ten einde, hoe dan ook. Dus waarom zou ze zichzelf nog eens vernederen door hen nu onder ogen te komen?
Ze kon maar beter naar huis gaan. Waar de armen van haar broer Garrett vast en zeker klaar stonden om in uit te huilen. En dan zouden ze samen een manier vinden om het hen beide betaald te zetten.
Ja, naar huis gaan was op dat moment echt wel de betere oplossing geweest. Waarom ze zich uiteindelijk toch had laten leiden door haar emotie 's, en niet door haar verstand. Ze zou er maanden later nog haar hoofd over beken.



Het luide gekreun van Kyle trok haar aandacht. Een hoog gepiep dat het opkomen van zijn hoogtepunt nog eens extra onderstreepte.
Ze hoorde hoe hij Melanie 's naam uitriep, wat Elena een ziek gevoel in haar maag opleverde.
'Ik zei het je toch? Ik durf te wedden dat die suffe Elena jou nog nooit eerder zo heeft weten te verwennen.'
Ze verstijfde. Durfde die hoer nu werkelijk haar naam uit te spreken?
'Je moet nu ook niet zo hard zijn voor haar. Elena is echt een goede meid.'
'Werkelijk? Als dat zo is, waarom lig je dan hier bij mij in bed, en niet met haar?'
Een goede vraag. Een verdomd goede vraag.
'We hebben echt wel een leuke tijd samen doorgebracht. Ik vind het eigenlijk best jammer dat we uit elkaar zijn gegroeid. Had Elena ook maar niet al haar tijd gestoken in het vinden van de blijkbaar perfecte opleiding. Zeg nu zelf? Er zijn toch echt wel belangrijkere dingen in het leven dan studeren?'
En dat was de grens eindelijk bereikt. Razend gooide ze de deur open, en als een furie met een missie stormde ze de kamer binnen. Geschrokken trok Melanie het deken over haar, alsof ze plots een preuts kantje had. Kyle staarde haar met uitpuilende ogen aan. Beide waren ze naakt, natuurlijk waren ze naakt.
'El? Wat...Hoe lang...?'
'Beweer je nu dat het mijn schuld is? Jij duikt in bed met de eerste de beste del, maar het is mijn schuld omdat ik aan mijn toekomst denk?'
'Del? Moet jij eens even luister, het is niet mijn schuld dat...'
'Melanie, hou je er nu even buiten.' Smeekte Kyle, en richtte zich toen weer op Elena. 'Luister, het was verkeerd van me om dit doen, maar laten we er alsjeblieft over praten.'
'Praten? Over het feit hoe saai ik blijkbaar niet blijk te zijn? Over dat ik jou blijkbaar in de handen van die hoer heb geduwd?'
'Wil je wel eens ophouden met me te beledigen.' Riep Melanie van op het bed.
'As jij weet wat goed voor je is hou je verdomme je kop!'
Elena wees woedend naar haar, maar net op dat moment sprong het raam boven Melanie in duizend kleine stukjes. Ze gilde het uit toen het glas in haar gezicht sprong.
Voor enkele ogenblikken was het doodstil in de kamer, tot Kyle weer bij zijn positieven kwam.
'El, verdomme! Ben je nu helemaal gek geworden?'
'Ik? Ik heb dat glas niet eens aangeraakt?'
'Zoals ik al zei. Ik begrijp echt wel dat je kwaad ben. Maar om daarom dat raam aan stukken te slaan?'
'Heb je dan geen oren op je kop? Ik heb dat verdomde glas nooit aangeraakt!'
Terwijl ze dit uitriep verscheen er een grote barst in het plafond, die helemaal uitliep tot over de muur.
Verbijsterd volgde Elena de barst. Wat was er aan de hand met dit huis?
'Elena, wat ben je toch aan het doen?'
Kyle keek haar verbijsterd aan. Alsof hij naar iets onnatuurlijk staarde.
'Wat ben jij?' Vroeg hij, nu echt bang.
'Ik? Ben je nu helemaal gek geworden? Hoe zou ik dit kunnen?'
De rotzak. Eerst bedroog hij haar en dan was het nog haar schuld dat zijn huis blijkbaar niet goed was gebouwd was. De verdomde lafaard. Wat had ze toch ooit in hem gezien? Dat ze ooit van hem had kunnen houden? Ze kon hem wel doden. En als ze toch bezig was, waarom zou ze zijn bijzit dan niet meteen meenemen.
'Dat gezicht! Wat is er met haar gezicht?'
Melanie gilde het uit toen een zware storm door de kamer gleed, de muur vloog uit haar voegen en de vloer begon onder hun voeten te verdwijnen. Melanie was de eerste die naar beneden viel. Bijna meteen gevolgd door Kyle. Elena leek niet langer in haar eigen lichaam te huizen. Als van op een afstand keek ze toe hoe haar eigen lichaam naar beneden viel.

Reacties: