FanFic.nl

Their legacy (or: part two.one of the Potter family)

Hoofdstuk 26: Back Home

Hermione en ik zaten tegenover elkaar, beiden met een boek op schoot. Het regelmatige ritme van de trein maakte me rustig. Die ochtend had ik, toch nog, weer ruzie gehad met mama. Ditmaal over de muziek die ik leuk vond. Kon ik er wat aan doen dat ik van de 4non blondes hield? Of van Guns ‘n Roses? Misschien, maar ik weigerde het, haar dagboeken getuigden dat ze zelf ook niet van de braafste muziek hield; ac/dc, the Rolling Stones, en Kansas waren er maar een paar. Dus waren Norren, die eveneens van die muziek hield, en ik alleen (opnieuw) naar het station gegaan. Londen hadden we uren geleden al achter ons gelaten. Ik had al vier maal de hele trein door gelopen (en dat wilde wat zeggen aangezien het ding zo’n duizend studenten vervoerde. Oké twee niet meegerekend. Waar Harry en Ron waren was onbekend. Ginny was bij een ‘buurmeisje’ gaan zitten in een andere coupé, waar haar broers waren wist ik niet.
Ik had mijn magische radiootje dat ik van Norren had gekregen op een klassieke zender gezet zodat we rustig konden lezen. Hermione las een van de boeken van Gilderoy Lockhart; wanderings with Werewolves. Ik had het boek gelezen, samen met Norren, en het was klinkklare onzin. Dus veel goeds verwachtte ik niet van de nieuwe docent. Ik zat echter te ‘lezen’ in een van de fotoalbums van mama. Ik had ontdekt dat er op de achterkant van foto’s vaak een soort dagboek fragment stond, dus peuterde ik elke foto los en bekeek het, las het en plakt het weer vast. James- zo bleek mama haar tweelingbroer te heten – en zijn vrienden stonden er vaak op, maar ook Lily, Roos en mama waren regelmatig te zien, pas vanaf 1975 kwam er een ander meisje bij; Lizzie Lupin. Over haar had mama later niks meer geschreven. Ik vroeg me af hoe het haar vergaan was. Toen de lampen in de trein aansprongen keek ik op, we waren bijna thuis. Ik trok mijn spijkerjasje uit en viste het vertrouwde schoolgewaad uit mijn koffer. Hermione volgde mijn voorbeeld. Maar toen ik mijn broek aantrok kon ze het niet laten.
“Behoren we geen rokken te dragen?”
“Ja, daarom doe ik het ook niet,” ik grijnsde, ze trok een schouder op.
“Nee, serieus, dat is voornamelijk de reden, mama wou dat ik ook thuis rokken en jurkjes ging dragen, die zelfs voor de dames van lichte zeden te ver zou gaan,” nu keek ze met een blikaan die ik zou omschrijven als walgend.
“Ja, precies, dat dacht ik dus ook, dus zwoer ik nooit meer rokken of jurken te dragen, en ik ben er blij om, moet ik zeggen,” we lachten.
“Ja, je bent ook geen meisje voor rokken, ze staan niet bij je… gedrag,” nu grijnsde ik breed.
“Dankje Hermione, laten we gaan,” we stopten ons laatste snoepgoed in onze zakken, ik stopte het fotoalbum in mijn schoudertas, samen met mijn toverstaf en wat andere standaard dingen. De trein remde af; Hogsmeade lag in het donker te wachten.
We zwaaiden even naar Hagrid en Ginny en begaven ons toen achter de andere studenten aan naar paardeloze koetsen. Wacht eens even? Paardloos? Nee dit waren geen paarden… Wat het wel waren wist ik niet, maar ze zagen er luguber uit. Ze hadden glanzende zijde achtige huid, ik kon letterlijk hun al hun botten tellen, maar het meest bizarre, alsof het uit een horrorsprookje kwam, hadden ze twee gigantische vleugels die nu langs hun mager lijf gevouwen lagen. Hun ogen waren helder blauw wat me het gevoel gaf alsof ze door me heen konden kijken. Tenslotte wende ik mijn blik af van het vreemde tafereel en stapte bij Neville en Hermione in.

De Grote Zaal was mooi als altijd en vulde mijn lijf met een aangename tinteling. Nog altijd was er geen spoor van Ron en Harry. Ik nam tussen de Weasley tweeling plaats.
“Hebben jullie het al gehoord?” Vroeg Lee die tegenover mij zat.
“Nee?”
“Harry en Ron zijn gezien met een vliegende auto,” het kwam binnen maar helemaal bevatten lukte niet, sinds wanneer hadden we vliegende auto’s? En Hoe waren die twee eraan gekomen?
“Wat?”
“Ja, kijk,” Lee pakte de avondeditie van de Ochtendprofeet. Onderaan op de voorpagina stond een artikel dat een vliegende Ford Anglia was gezien door diverse dreuzels. Daarnaast, gingen er de woorden rond dat mensen de auto vanuit de Hogwartsexpress hadden gezien, Harry en Ron waren er niet dus één en één is twee; mijn neef en diens vriend waren wéér de schreef over gegaan.
Op dat moment gingen de deuren van de zaal open en kwamen de eerstejaars binnen, het leek wel gisteren dat ik daar tussen liep, dat ik inmiddels een hoofd boven ze uitstak deerde me niet. Bij de oppertafel hielden ze halt en nieuwsgierig keken we toe.

Long long ago when this land was bare
Four friends travelled north.
Brave, wit, cunning and loyal.
They saw what we see now.

Long long ago when this land was theirs.
Friends chased the dreams forth and forth.
Willing, knowing, clever, and warm.
They were what you’ll be.

Long long ago they build a castle.
Nothing more but a barn.
Fierce as the lion roars.
He became me, as I became him.

Long long ago there grew hassle.
This barn became a farm.
Twist between two friends.
As every story goes.

Long long ago the ladies stayed put.
Farm becamo manor.
Loyal, she was and remained here.
For the young and bold.

Long long ago the man spraid soot
As the manor got it´s own banner.
Made by ladies, cared by them.
The wise became sad, but remained knowing.

Long long ago when this land was bare.
Four friend saw what we see.
Once Hogwarts was theirs.
And I will see you no more.

Because the time has past with flair.
The next step is between you and me.
Put me on, put me on.
I say you belong in a house.

Ravenclaw for the wit and smart.
Hufflepuff for warm of heart.
Gryffindor for the brave and loyal.
Slytherin for the cunning and royal.”

De hoed zweeg, enigszins onder indruk klapten Hermione en ik met de zaal mee.
“Dat was een mooier lied dan dat wij hadden,” riep ik in Fred zijn oor. Hij knikte, antwoorden ging niet meer want McGonagall was naar voren gekomen en had de eerste Hufflepuffer naar voren geroepen. Ik keek toe hoe de rij met eerstejaars korter en korter werd. Toen Ginny, het zusje van, gesorteerd werd was het voorbij en stond professor Dumbledore op. Vreemd genoeg glimlachte hij niet.
“Er is een tijd voor mededelingen, maar die is niet nu, eet smakelijk!” Ik trok een wenkbrauw op.
“Wat is er met zijn humor gebeurd?”
“Al sla je me dood,” antwoordde George die een pannenkoek pakte. De humor, echter kwam terug toen het feestmaal voorbij was.
“Welkom, welkom op Hogwarts! Voordat jullie lekker onder de wol kruipen zijn er een paar mededelingen die er gedaan moeten worden. Ten eerste; het donkere bos op het terrein is verboden gebied voor iedereen, een aantal oudere jaars -” zijn ogen flitsten naar ons “- zouden dat nogmaals in hun oren moeten knopen. Ten tweede meneer Filch, de conciërge wil een ieder eraan herinneren dat er Niet getoverd mag worden op gangen en dat de lijst met verboden voorwerpen is uitgebreid met magieks jojo’s en vleermuisfrisbee’s. En als laatste wil ik jullie aan de nieuwe, dappere docent Verweer tegen de Zwarte Kunsten voorstellen; Gilderoy Lockhart!” Dus we kregen les van de beste man zelf? We zouden zien. Desalniettemin klapte ik beleefd mee. Ook al had hij voor zijn vak mama’s salaris tweemaal bijna opgebruikt. Na het applaus dat de man in warm ontvangst had aangenomen begaven we ons naar de leerlingenkamer. Het gerucht dat Ron en Harry van school waren getrapt geloofde ik niet, maar dat ze met een vliegende auto naar Hogwarts waren gekomen wel. Getuige was het moment dat we – Gryffindors al te samen – in de leerlingenkamer verzamelden en hen opwachtten. Dat ik nauwelijks een week later iets zou meemaken waardoor ik het jaar niet helemaal volgde zoals het behoorde kon ik natuurlijk niet verwachtten toen Ron en Harry warm, en enthousiast onthaald werden.

Reacties:

Rukia zei op 17 juli 2017 - 13:54:
kan ze nu terzielers zien? Ze heeft toch niemand zien sterven? Nou ja, Draco, in een andere tijdlijn dus die telt niet mee....Of wel...?
En leuk om te zien dat ze meteen door Lockhart heen kan zien. nayla die zich gedraagt als een verliefde puppy klopt gewoon niet

narcissa zei op 17 juli 2017 - 8:03:
Dat sorteerlied was echt heel erg mooi
En blegh die Lockhart heb hem altijd heel erg irritant gevonden.
En dat einde ben heel erg benieuwd.
Wat ik nog graag zou in gebeuren?
Ehum... Ik zou het eigenlijk wel leuk vinden als Nayla en Harry opzoek gaan informatie over hun ouders. ( En oom en tante)
Want ik reuze benieuwd of mijn vermoedens kloppen en dat Sirius toch echt haar vader is. ( Straks blijkt het gewoon Peter te zijn en zat ik helemaal fout
)
En ik zou graag willen hoe Norren reageert op het feit dat Nayla er achter is gekomen dat Remus zijn. Vader is. Want door onbreekbare eed moet dit hem vertellen.

En dan nog iets hoe kan Nayla de terzielers zien?
Wie heeft ze dood zien gaan? ( Ja, Draco maar dat was in die andere tijdslijn, of telde dat nog mee?)