FanFic.nl

Mountain Phantoms

Proloog

‘‘Hmm, dit is ook niks…’’ Een jongen met wit haar stond peinzend bij het S-Class Request Board van het plaatselijke guild Lamia Scale. Met zijn wijsvinger ging hij de posters met opdrachten langs. Hij las elke omschrijving aandachtig, maar schudde telkens weer zijn hoofd. Hij was al enkele weken niet meer op een missie geweest en zijn geld begon langzaam aan op te raken. Op het bord hingen een hoop nieuwe opdrachten die hij zou kunnen aannemen, maar hij had tussen de vele posters nog niet de perfecte opdracht gevonden.
“Lyon, stop met staren en pak een poster, for the sake of love,” riep een meisje met roze haar, haar naam was Cherry Blendy. Ze zat aan een tafel met een blauw-harige jongen met enorme wenkbrauwen. De jongen bij het bord, genaamd Lyon Vestia, zuchtte diep en draaide zich om naar zijn vrienden.
“Waarom kijken jullie zelf niet? Er is echt niks interessants! We kunnen beter wachten tot de nieuwe opdrachten komen.”
“Maar die komen volgende week pas! Ons geld is bijna op, dat van jouw ook Lyon. Je weet dat we niet nog langer kunnen wachten,” zei de jongen met de enorme wenkbrauwen, hij heette Yuka Suzuki.
“Ja ja, ik weet het... Sorry, ik kijk wel nog een keer,” zei Lyon en hij draaide zich terug naar het bord.

Nog geen vijf minuten later kwam er iemand naast hem staan. Hij keek niet opzij, hij moest een opdracht uitzoeken.
“Is dit niet iets voor je?” De jongen keek op en guild master Ooba duwde hem een poster in zijn handen.
“‘STOP DE VERVLOEKTE GIF-REGEN’ stond er in grote letters op de poster.
“Vervloekte gif-regen? Klinkt mysterieus, dit wordt hem!” dacht hij en glimlachte breed. Toen zag hij op de hoek van het papier een 'S' staan. Hij keek Ooba vragend aan. "Dit is een S-class opdracht ik ben officieel nog geen S-class magiër."
"Ik geloof dat je het kan! Doe je best, Lyon, maar wees voorzichtig. Deze opdracht is al jaren oud en niemand durfde hem te accepteren." zei de guildmaster.
“Bedankt master, u bent de beste! Dit gaat helemaal lukken!” Hij liep terug naar de tafel waaraan zijn vrienden zaten. Hij legde de poster op de tafel en wees ernaar. “Dit wordt hem, onze eerste S-class quest! De beloning is 1,000,000 jewel!” Cherry en Yuka bogen over de poster heen om hem eens goed te bekijken.
“Een S-class opdracht?! Wow... En eh, waar woont de opdrachtgever?” vroeg Yuka aan Lyon.
“Shirotsume Town, en daar is ook de regen. Het is niet ver van hier,” antwoordde hij. Het duo knikte instemmend en Cherry keek Lyon lachend aan.
“Zie je nou wel dat er wat voor je bij hing. Laten we die arme inwoners redden van die gif-regen, for the sake of love!”

Na een uurtje had iedereen zijn spullen gepakt. Jura, één van de Ten Wizard Saints en de meest krachtige magiër van de guild, liep naar het trio die bepakt en bezakt klaarstonden voor de reis.
“Wees voorzichtig, de bergen bij Shirotsume Town zijn gevaarlijk. Ik hou contact met jullie door middel van telepathie magie. Elk uur maak ik één keer contact,” zei hij, misschien zelfs wel een tikkeltje bezorgd. “Veel succes!”
De drie magiërs knikte en zwaaide, waarna ze de guild verlieten.

Een paar gesprekken met Jura later, kwam het trio bij Shirotsume Town. Cherry zag de stad als eerste en riep opgewonden:
“Kijk! Daar is Shirotsume Town al! Snel!” Ze stopte met lopen en hield haar handen voor haar uit. “Rock doll!” Een monster van steen kwam uit de aarde omhoog. Het nam Lyon, Yuka, Cherry en de bagage op zijn hoofd mee de hoogte in. “Vooruit,” lachte Cherry en het stenen monster rende met een flinke snelheid op de stad af.
De jongen met het witte haar greep zich goed vast en riep:
“Cherry alsjeblieft! Hoe vaak heb ik je wel niet verteld dat je je magie niet moet gebruiken voor dit soort dingen?!” Hij keek naar Yuka alsof hij om een bevestiging vroeg. De blauw-harige jongen klampte zich vast aan de bagage en zei niks, maar aan zijn gezicht te zien vond hij het ook geen pretje. Cherry glimlachte ongemakkelijk bij het zien van de blikken en liet het monster weer terug de grond in zakken.
“Sorry,” mompelde ze blozend. “Ik wou alleen maar snel in de stad zijn want we moeten de me-“ ze stopte halverwege haar zin toen ze de stad zag. De normaal zo drukke straten waren nu verlaten en de huizen waren leeg. Enorme gaten waren in de daken en muren gebrand en lieten zwarte brandplekken achter op de straat.
“Wat is hier gebeurd?!” fluisterde Lyon zacht en hij liep langzaam de stad in.

Bijna meteen kwam er een man aanrennen. “Redders! De redders van Lamia Scale zijn gekomen!” riep hij opgewonden. Hij wees naar het einde van de straat. “Daar is het pad dat de bergen ingaat, ga alsjeblieft meteen. Anders vallen er vannacht nog meer slachtoffers dan er nu al zijn…”
“Eh, meneer? Meneer!” riep Lyon, maar de man was alweer verdwenen tussen de kapotte huizen. Hij krabde zijn nek en draaide zich om naar Cherry en Yuka. “Tja, we hebben de man gehoord, laten we maar meteen de bergen in gaan.” De anderen knikte instemmend en volgde Lyon naar het pad.
“Hallo? Jura hier, kunnen jullie mij horen?” De stem van Jura sprak in hun hoofden.
“Hey Jura, alles gaat goed hier hoor!” zei Yuka. Hij vertelde over hoe de stad toegetakeld was en hoe ze besloten hadden maar meteen de bergen in te gaan. Ze wandelde rustig over het pad en babbelde nog even met Jura.
Plotseling klonk er geritsel. “Ho, wacht even. Ik hoor wat,” fluisterde Cherry angstig. Ze draaide zich om. “Het lijkt wel alsof he-“ Ze gilde luid. “HELP!” schreeuwde ze en de twee jongens keken snel om. Cherry stond niet meer op de plaats waar de een paar seconden geleden nog stond.
“Wat is dit? Wa-“ hoorde hij zijn vriend roepen en toen hij naar de plaats keek waar zijn vriend hoorde te staan, was deze leeg.
“Shit, shit shit!” zei hij paniekerig.
“Lyon! Wat gebeurt er?!” riep Jura in zijn hoofd. “Waar zijn ju-“
De telepathische verbinding werd abrupt verbroken.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.