FanFic.nl

Fanfic's fic week

23 dagen

Het was 23 dagen sinds Scorpius Malfoy Albus Potter voor het laatst gesproken had. Scorpius staarde doelloos naar het witte plafon. Hij luisterde naar het getik van de klok die aangaf dat ook de 23e dag langzaam wegtikte zonder dat er verandering was. Hij moest waarschijnlijk bezig met zijn toverdrank huiswerk, maar hij was de laatste 23 dagen alleen maar gefocusseerd op die opdrachten dat hij er ziek van was geworden. En aangezien hij niemand had om ook maar een gesprek mee aan te gaan, lag hij nu al zo’n anderhalf uur op bed naar het plafon te stare. Hij had zich al alle scenarios bedacht waarom Albus hem ineens vermeed en het maakte hem alleen maar eenzamer. Alsof het vinden van de reden het zou gaan oplossen. Hij kwam nauwelijks bij Albus in de buurt, laat staan dat hij hem kon aanspreken.
Scorpius ging rechtop zitten, wierp een geïrriteerde blik op de klok en besloot toch maar bezig gaan met het huiswerk wat hij morgen moest inleveren. Dan was hij in ieder geval bezig. Toen hij het toverdranken boek wat naast zijn bed lag oppakte ving hij een glimp op van het tasje wat hij sinds dag 1 al niet meer gezien had. Hij pakte het voorzichtig op en hield het even vast. Voor even zat hij en staarde hij ernaar, bijna geobsedeerd door iets normaals. Hij sloot zijn ogen, zuchtte en haalt het voorwerp uit het tasje.
De tijdverdrijver zag er nog net zo ingewikkeld en mysterieus uit als 23 dagen gelden, toen hij het gekweld en boos in het hoekje tussen zijn bed en het nachtkastje had verstopt. Hij had moeten weten dat het fout zou gaan. Hij had er al over gelezen voordat hij naar Zweinstein ging. Hij wist wat ermee gebeurd was en waarom ze vernietigd waren. Het ministerie had dat niet voor niks gedaan. Het feit dat het voorwerp wat hij nu in zijn hand echt bestond, verbaasde hem nog altijd. Hij wilde soms niet eens geloven dat het echt was, maar hij was ermee naar het verleden geweest en dat was bewijs genoeg. 
Hij haatte het meer dan wat dan ook.
Vanaf het moment dat Albus met het idee kwam om Carlo Kannewasser te redden met de tijdverdrijver had Scorpius zijn twijfels, maar hij wilde ook zijn vriend helpen. En aangezien Albus al op het dak van de trein stond voordat Scorpius ook maar tegenspraak kon inbrengen had hij weinig keus. Daarnaast moest hij toegeven, het was best opwindend. Tot nu toe.
Ondanks dat hij er eigenlijk zo snel mogelijk vanaf wilde, kon hij het niet weg doen. Dan zou hij Albus helemaal tegen zich hebben en het was immers ook een optie om terug in de tijd te gaan en alles weer terug te zetten naar hoe het was. Hij wist nog niet hoe, dat zou hij trouwens sowieso met Albus moeten overleggen. En aangezien Albus al 23 dagen lang prompt omkeerde zodra Scorpius een glimp van hem kon opvangen, was dat heen makkelijke opgave.
Tranen liepen over Scorpius’ wangen tegen de tijd dat hij de tijdverdrijver in het tasje stopte en het gouw weet in zijn verstop plek gooide. Het waren tijden zoals deze, dat hij compleet ondergedompeld werd met de pijn, dat hij zich afvroeg of er een andere oplossing was. Of hij misschien zelf terug kon gaan en het recht kon zetten. Maar elke keer als hij het dacht, wist hij wel dat hij dat toch niet zou durfen. Hij zou het verpesten.
“Scorpius heb jij toverdranken al… oh.” Craig kwam ietwat gestresst hun kamer binnen lopen, maar stopte abrupt toen hij Scorpius zag. “Sorry. Ik eh… kom later wel terug.” 
“Nee, nee wacht. Ik heb het nog niet af maar ben al wel begonnen.” Scorpius haalde een stuk perkament onder de boeken naast zijn bed vandaan en gaf het aan Craig.
“Ik eh, vroeg me alleen af wat er precies bedoelt wordt met vraag 3b…”Craig nam het stuk papier ongemakkelijk aan. Scorpius wuifde ernaar.
“Ik denk dat het antwoord daar wel ergens opstaat.” 
“Oké. Thanks!” Craig aarzelde geen moment om weer uit de slaapkamer te komen, maar draaide zich op het laatste moment nog om.
“Trouwens.Albus is in de bibliotheek. IK denk dat hij op je aan het wachten is.” Scorpius keek verbaasd op.
“Oh, natuurlijk. Dankje, Craig.” zei hij zachtjes. Craig glimlachte nogmaals ongemakkelijk voor hij de kamer verliet.
Scorpius zuchtte, veegde de tranen van zijn gezicht af en besloot toch maar eens aan zijn huiswerk te beginnen. Hij keek naar de klok, die netjes aangaf dat het drie uur was. Hij zuchtte nogmaals, begon de eerste paragraaf te lezen maar besloot dat hij zich toch niet kon concentreren. Hij gooide het boek dicht, pakte de tijdverdrijver en naaste zich uit de kamer.
Het werd eens tijd om problemen op te lossen die 23 dagen geleden al opgelost hadden moeten zijn.

Reacties: