Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Standalones » Losbreken
Standalones
Losbreken
Scorpius voelde de druk van zijn familiegeschiedenis op zijn schouders. Hij wist dat hij vrijer was opgevoed dan zijn beide ouders, maar de rest van de Toverwereld leek dat niet te weten. Zelf maakte het hem niet uit wat iemands bloedstatus was of in welke afdeling iemand geplaatst werd. Bloedstatus was ook minder belangrijk geworden. Wat men tegenwoordig belangrijk vond, was of iemands familie vroeger in Zwadderich had gezeten.
Het was een verrassing geweest toen Scorpius in Ravenklauw werd geplaatst. Ondanks zijn zenuwen was het ook hem opgevallen dat het applaus zwakjes was vergeleken met de andere eerstejaars. Met een gebogen hoofd was hij naar de tafel gelopen en had hij plaatsgenomen. Niemand had zich voorgesteld aan hem, wetend wie hij was en voornamelijk wie zijn vader was. Het eerste feestmaal had hij in stilte genuttigd.
Scorpius wist lang goede moed te houden dat hij de mening van zijn medeleerlingen kon veranderen. Natuurlijk hadden ze vooroordelen, natuurlijk hadden ze over zijn vader gehoord. Hij had echter zeven jaar om hun mening te veranderen, dus hij was vastberaden dat dat genoeg tijd was.
Er waren een aantal leerlingen die tegenover hem opwarmden. Het waren de zonen en dochters van de voormalige vrienden van zijn ouders, de mensen die Draco liever vermeed. De meeste van deze kinderen zaten ook in Zwadderich, maar ook degene in andere afdelingen voegden zich bij de groep. Het was de enige groep in Zweinstein die hen accepteerde.
Het was een terugkerend thema in zijn schooljaren, maar daar bleef het niet bij. Scorpius had gehoopt dat hij zichzelf van de stigmata kon bevrijden wanneer hij de school en de jonge, oordelende kinderen achter zich kon laten. Hij had er echter geen rekening mee gehouden dat de kinderen hun mening enkel gebaseerd hadden op wat ze overgedragen hadden gekregen van hun ouders, en dat de volwassen wereld gevuld was met mensen die het zelf hadden meegemaakt.
Tijdens zijn schooljaren had hij hard gewerkt. In totaal had hij zeven P.U.I.S.T.-en gehaald, elk beoordeeld met een Boven Verwachting of Uitmuntend. Zelfverzekerd begon hij aan de selectieprocedure voor de opleiding voor Heler. Hij wilde graag mensen helpen, misschien kwam dat doordat hij altijd werd behandeld of hij mensen kwaad had gedaan.
Teleurstelling na teleurstelling volgde. Toen hij drie jaar op rij werd afgewezen voor de opleiding besloot hij met pijn in zijn hart ook bij andere opleidingen te kijken. Hij solliciteerde voor opleidingen die hem steeds minder aanspraken, maar ook bij de minder populaire opleidingen lukte het hem niet om binnen te komen.
Scorpius raakte steeds gefrustreerder en wanhopiger. Het voelde alsof hij zich in een krappe ruimte bevond met doorzichtige wanden die hem tegenhielden om welke kant dan ook op te gaan. Hij kon niet laten zien tot wat hij in staat was, de daden van zijn familie hielden hem tegen. Iedereen in de Toverwereld kenden zijn naam en niemand was bereid hem te vergeven voor zijn vaders daden. Hij wist dat hij niet in staat was gelukkig te worden zolang hij zo behandeld werd. Op zijn 23ste nam hij een besluit dat niemand van een Malfidus verwachtte: hij stapte de Toverwereld uit. Het was de meest bevrijdende beslissing die hij ooit had genomen.
Oooohhhhh. Dit is zo cool! Ik zou zo graag meer willen lezen over deze versie van Scorpius 0.0
Echt vet goed over nagedacht trouwens. In de dreuzelwereld kan hij helemaal overnieuw beginnen.
I like