FanFic.nl

a cursed legacy

17

De tweeling viel van de ene verbazing in de andere. Toen ze de trap af liepen werden ze opgewacht door de man die hen had geroepen. En die zijn uiterlijk was op zijn zachts gezegd opmerkelijk. Zijn gezicht was misvormd door verschillende littekens. Een deel van zijn neus was verdwenen, en zijn linkeroog was het meest bizarre wat ze ooit gezien hadden. Het blauwe pupil stuiterde alle kanten op, als en pingpongbal, en leek gewoon alles te hebben waargenomen. Toen het Elena in het oog kreeg voelde die zich alsof de man recht door haar ziel kon kijken. Het bleek makkelijker om naar zijn been te kijken. Of beter gezegd de prothese waar ooit een been had gezeten. In het beste geval kon je het kunstzinnig noemen. In het ergste geval was het gewoon macaber te noemen, met die grote klauwen.
George boog zich naar hen toe.
'Ik weet het. Hij ziet er vreselijk uit. Maar hij is echt een van de goeden. Je kan hem vertrouwen.'
'Als jij het zegt.'
'Zijn jullie daar eindelijk? Ik vraag jullie een klein dingetje en daar lijken jullie uren over te doen.'
'We zijn hoogstens tien minuten weg geweest, Alastor. En we moesten Elena nog helpen met haar gebroken ribben.' Antwoorde Tops. Als een geduldige moeder die het tegen een moeilijk kind had.
'Pffoe, gebroken ribben. Heb ik geen vijf dooddoeners gearresteerd het moment dat ze me mijn been afpakten? Heeft het verlies van mijn oog me ooit tegen gehouden?'
'Nee Alastor. Alleen ben jij een speciaal geval. Niemand kan tegen jou op.'
Verbijsterd keek de tweeling naar George. Die kon alleen maar verontschuldigend lachen.
'Hij is echt een van de goeden. Je moet hem alleen maar leren kennen, en na een tijdje raak je wel gewoon aan hem.'
'Na een tijdje? Na honderd jaar?'
'Nu niet overdrijven. Na vijftig jaar is het ergste wel achter de rug.'


De volgende verassing was de realisatie hoe veel personen er wel niet waren. Enkel en alleen om Elena te kunnen ontvoeren. Twee vrouwen lagen vastgebonden op de grond. Een derde man lag net als de man boven, stijf als een plank op de grond. En tot hun grote verbazing zagen ze een kleine aquarium met twee goudvissen in. Het was pas toen ze een staf op de grond zagen liggen drong het tot hun door waar die twee nu plots vandaan kwamen.
'Goudvissen? Jullie kunnen mensen in goudvissen veranderen?'
'Goudvissen. Muizen, of kakerlakken. Noem een beest en het is mogelijk. Al is het natuurlijk geen goed idee om een beer of tijger te kiezen. Het is de bedoeling ze onschadelijk te maken, niet gevaarlijker.'
'Goed idee, ik zal er de volgende keer aan denken.'
Ongelofelijk. Mensen verstijfd als een plank, een staf die huizen kon laten opblazen. Goudvissen die je aanstaarden alsof ze je ter plekke willen verscheuren. Dit was gewoon verkeerd, dit was allemaal zo verkeerd. Gewoon verkeerd.


In de woonkamer werden ze opgewacht door nog twee mannen. De ene was een man van een jaar of dertig, met gitzwart haar dat tot op zijn schouders ging. Zijn collega was ongeveer van de zelfde leeftijd, en van Afrikaanse origine. Beide droegen ze de meest vreemde kleren die de tweeling ooit had geien. Maar in tegenstelling tot Dolleman zagen deze twee mannen er zo goed als normaal uit. Dus kleine details als kleren vergaten ze met veel plezier.
De man met het lange haar was de eerste die hen in de gaten kreeg. Met een brede glimlach liep hij op hen af, en stak zijn hand naar Elena uit.
'Fijn om jullie eindelijk te ontmoeten. Mijn naam is Sirius. En mijn collega hier heet Romeo Wolkenveld.'
'Aangenaam kennis te maken.' Lachte de donkere man, terwijl ook hij zijn hand uitstak.
'Ik zie dat jullie al kennis hebben gemaakt met Tops en Dolleman. Ik hoop dat ze je niet te veel op stang hebben gejaagd?'
'Na een groep gekken die je huis bestormen om je te ontvoeren? Ik denk dat je na dat wel tegen een stootje kunt.'
Sirius begon te lachen. Het was een innemende lach die Elena ondanks alles meteen op haar gemak stelde.
'Kan ik me voorstellen. Maar daar kunnen we later nog genoeg over praten. Eerst moeten we maken dat we hier weg kunnen. Remus staat ons buiten al op te wachten.'
'Is die hier ook?' Vroeg George verrast. 'Waarom is hij dan niet hier? Hier kan hij toch meer doen dan buiten?'
'Hij heeft ook hier geholpen. Maar dacht toen dat er iemand buiten de wacht kon houden. We hebben ze voorlopig wel kunnen afslaan, maar het kan niet anders dan dat er meer op komst zijn.'
'Maar waarom al die moeite voor een meisje?' Kwam Garrett tussenbeide.
'Weten jullie dat dan nog niet?' Vroeg Tops verbaast, terwijl ze haar gezicht naar George draaide.
'Geloof het of niet, maar ik was het laatste uur nogal druk.'
'Wel, het is inderdaad een lang verhaal. Kort samengevat willen ze Elena...'
Het was inderdaad een erg korte samenvatting. Nog voor Sirius tot de kern van de zaak kwam werd iedereen omver geblazen door een harde ontploffing.

Reacties: