FanFic.nl

a cursed legacy

18

Elena knalde met haar hoofd tegen de muur. Voor enkele ogenblikken was ze compleet in de ban van de vrolijke sterretjes die plots voor haar ogen begonnen te dansen. Tot een hand haar bij de schouder greep en haar recht trok. Instinctief verwachte ze Garrett te zien, maar het bleek George te zijn, die haar bezorgd opnam.
'Ben je in orde? Je hoofd, dat ziet er niet goed uit.'
'Waar heb je het over? Ik ben in orde.'
Waarom deed die idioot alsof er iets aan de hand was? Ze had zich nog nooit zo goed gevoeld. En dan al die mooie sterretjes, die waren zo prachtig dat een mens al zijn zorgen zou vergeten.
Werkelijk, dit zou George toch ook moeten inzien?
Die keek haar echter aan alsof ze haar verstand verloren was. En toen streelde hij plots met zijn vingers langs haar voorhoofd. Dit intieme gebaar bracht een rilling langs haar rug. Waar haalde George dit plots vandaan? En waarom nu? En waarom had Elena er niets op tegen dat hij dit nog eens zou doen?
'Alles in orde zei je? Wel kijk dan nog eens beter.'
Rood? Waarom waren zijn vingers plots rood? Wacht. De mist leek eindelijk op te trekken. De rode substantie aan zijn vingers bleek bloed te zijn. Haar bloed.
'Oké, dat is wel degelijk bloed. Is het een grote wonde?'
'O ja.'
'Het soort wonde dat meestal gepaard gaat met een hersenschudding?'
'Hoogstwaarschijnlijk ja.'
'Juist ja. Dan George, zal ik me al vast verontschuldigen.'
Kreunend zakte ze door haar knieën . En toen ging het stroompje opwaarts.


George gilde het uit van afschuw.Werkelijk? Ze waren omringt door een leger van dooddoeners en het eerste wat Elena deed was zijn schoenen onder kotsen?
'Goed gericht, zus.' Lachte Garrett achter hem.
'Ja hé? Nog beter dan die keer op kerstavond.'
Halo, ontploffing, dooddoeners. Waren die twee soms blind? Of ze waren gewoon compleet in shock. Je huis half in puin zien, alle mooie jeugdherinneringen in een keer weg gevaagd. Zoiets had de irritante gewoonte om rare dingen met mensen te doen.
'Jullie twee, hou jullie even kalm.'
Hij sprak hen toe alsof hij het tegen twee kleine kinderen had. Elena leek zich op een andere planeet te bevinden, en Garrett staarde naar George zijn besmeurde schoenen met een grote grijns op zijn gezicht. Een griezelig beeld aangezien zijn lip gescheurd was en hij nu vol bloed ging.
En wat de tweeling enkele ogenblikken geleden nog over Dolleman dacht, de man had al snel mogen bewijzen wat hij waard was. Nog voor de inslag goed en wel had kunnen inslaan had hij een beschermend schild opgeroepen dat iedereen in de kamer voor iets erger dan schrammen en builen had weten te behoeden.
'Wat was...Ik dacht dat Remus op wacht stond?'
'Of hij staat te slapen, of ze hebben hem te pakken.'
Tops haar stem klonk somber. De kans dat ze Remus hadden weten af te leiden met een potje knalpoker was vrij miniem. Dus de optie dat hem iets was overkomen was vrij reëel.
'Wie is die Remus?' Vroeg Elena. George zag dat haar blik weer helder was, en op hem gericht. Alles om maar niet rond te moeten kijken.
'Die was een goede vriend van ons.'
'Was?'
'Was? Nee, is een goede vriend van ons.'
Ja, hij is een goede vriend. George moest niet beginnen om in de verleden tijd te praten voor ze zeker waren. Remus was een harde, en de kans was groot dat hij had weten te ontsnappen.
En toen liep er een man de kamer binnen. Voor een ogenblik hoopte George dat het hun vriend was. Maar toen het laatste beetje stof wegtrok zag hij dat het Dolochov was. Zes toverstaffen waren in een oogwenk getrokken. Met een brede glimlach hief de man zijn handen op.
'Rustig. Ik kom in vrede.'
'Vrede? Wonderbaarlijk dat jij dat woord kan uitspreken. Heeft het geen vieze nasmaak?' Kaatste Sirius terug.
'Misschien een klein beetje. Maar doet er nu niet toe. Ik kom hier als onderhandelaar, zodat we dit allemaal op een beschaafde manier kunnen oplossen.'
'Vrede? Beschaafd? Betalen ze je soms dubbel?' Vroeg Tops deze keer.
De man rolde met zijn ogen.
'Is het dit wat jullie aan onze Elena vertellen? Straks denkt ze nog dat wij de slechte zijn.'
George voelde Elena verstijven bij het horen van haar naam. Instinctief ging hij voor haar staan.
'Werkelijk? Erg teleurstellend. Na alles wat jou en je broer al is aangedaan denken jullie nog steeds dat die mooie orde hier is om jullie te helpen?'
'Niet luisteren, El.' Siste George.
'Ons is aangedaan? Wat bedoel je?' Vroeg Garrett.
George kon het wel uitschreeuwen. Net nu besloot die idioot om wakker te worden en in het aas te bijten.
'Hebben ze het jullie nog niet verteld? Jullie zijn de afstammelingen van een van de meest edele tovenaars ooit. Maar jullie magie is van jullie gestolen, en daarom hebben jullie je hele leven moeten leven als die vuile dreuzels.'
'Je bedoeld als de dreuzels die hen jaren hebben opgevoed? De dreuzels die jij enkele ogenblikken eerder nog gedood hebt?'
George begreep niet waar deze grote mond plots vandaan kwam. Woede? Angst? Wie zou het zeggen.
'Die twee? Waar jij je druk om maakt. Die twee waren niet meer waard dan maden in een rot stuk vlees.'
'Dat zijn onze ouders waar je over spreekt!'
Sirius kon Garrett nog maar net tegen houden voor die de man te lijf zou gaan.
George had het zelfde probleem met Elena. En voor iemand die net een hersenschudding had opgelopen was ze nog behoorlijk koppig.
'Dit is net wat hij wil, Elena. Laat je niet door hem opjutten.'
'Mijn ouders. Denk je nu echt dat ik toelaat dat hij hun naam besmeurd?'
'Het waren jullie ouders niet. Het waren twee bloedzuigers die jullie je al die jaren jullie ware erfenis hebben ontzegt. Wees blij dat we jullie eindelijk van hebben bevrijd.'
'Erfenis? Ons leven was perfect voor jullie kwamen! En wij zijn niet zo als jullie, wij hebben geen magie!'
George moest nog een tandje bij steken, of hij zou Elena verliezen.
'Luister niet naar hem. Elena, alsjeblieft beheers je.'
'O maar jullie hebben wel degelijk magie. Gekregen van een man die niet alleen een van de grootste tovenaars ooit was, maar bovendien ook nog eens jullie grootvader. De meesten hier zullen zijn naam wel kennen. Gellert Grinderwald. '
'Rustig Elena, je moet...'
Toen drongen de laatste twee woorden tot George door. Elena en Garrett waren op slag rustig toen ze de gezichtsuitdrukking van hun beschermers zag.
'Wat zei je daar?' Riep George verbijsterd.

Reacties: