FanFic.nl

Their legacy (or: part two.one of the Potter family)

Hoofdstuk 37: Naughty Rising

“Dit is geen vakantie meer!” Dean smeet gefrustreerd zijn boek dicht. Paasvakantie, de drukte om te leren en de bergen met huiswerk af te krijgen. Ik gaapte, de klap had me uit mijn slaap gehaald.
“Als jij het zegt, Dean,” antwoordde ik loom en rekte me als een luie hond uit.
“Hoe kun je toch zo rustig blijven, Nayla?” Ron keek me jaloers aan.
“Omdat ik alles al weet, en omdat het me geen zier uitmaakt of ik overga of niet.”
“Je bent gek,” deehee.
“Ja weet je toch,” ik pakte een koekje uit een schaal op tafel.
“Je weet alles al?” Hermione, die op magische wijze weer vrienden was geworden met Ron en Harry keek me ongelovig aan van haar Voorspellend Rekenen.
“Jup, jaloers, Granger?”
“Nee, eerder ongelovig.”
“Dat ben je wel vaker.” Gegniffel, ik grijnsde liefjes, gelukkig kon Hermione het grapje wel waarderen.
“Bewijs het me,” ik maakte een gebaar van; kom maar op.
“Bezoar?”
“Steen van een geitenmaag, bruikbaar voor als de tegengif, tegen de meeste soorten gif.”
“Drie bezweringen om een aanvaller af te weren?”
“Protego, depulso, circum vertere.”
“Object in een schildpad veranderen?”
“Mutatio turtur.”
“Boeman?”
“Ridiculus.”
“Gemiddelde tijd om in een faunaat te veranderen?”
“Twee maanden,” ik grijnsde schaapachtig, want ik had het in twee en een half gedaan.
“Verschil tussen faunaat, transformagiër en weerwolf?”
“Faunaat kiest er vrijwillig voor, maar moet ervoor leren, weerwolf heeft geen keuze en een transformagiër is in staat uiterlijk te veranderen vanaf de geboorte.”
“Verbond?”
“Ehwaz.”
“Eihwaz?”
“Verdediging.”
“Toverstaf?”
“Sjemas.”
“Oke, jij wint.”
“Zei ik toch,” ik grijnsde en bokste mijn hand tegen die van Ron.
“Hoe? Hoe doe je dat?” Bij wijze van antwoord stak ik mijn middelvinnger op, waar de ring nog vrolijk omheen zat.
“Oh...” ik grinnikte en stond op.
“Wat ga je doen?” Ron keek op.
“Wandelen... denk ik.” Ik knipoogde, en vertrok. Ron in stilte achterlatend.

Hoewel de examens nog twee maanden op zich lieten wachten merkte ik in de week van Pasen dat de spanning in de leerlingenkamer ver van ontspannen was. Vreemd genoeg maakte ik me er totaal niet druk over. Ik las de schoolboeken van voor naar achteren, nam mijn notities nogmaals door en tegen de tijd dat ik daar klaar mee was, had de maand mei haar intrede gedaan.
Mijn lezen werd slechts onderbroken door de lessen en zwerkbal.
De week nadat Pasen achter ons lag stegen de spanningen rondom de laatste, smerigste en belangrijkste wedstrijd.
“Blackie, draag je alvast rouwkleren?” Malfoy stond tegenover me op de gang, ik had staan kletsen met Neville en Seamus.
“Ja natuurlijk, Malfoy, iemand moet toch jou het respect betuigen,” ik grijnsde loom. We stonden te wachten op een blokuur toverdranken.
“Ik dacht eerder voor Potter,” antwoordde hij met een sneer in zijn stem, maar ik had hem strak aangekeken en zag een twinkeling in zijn ogen om mijn opmerking en ik grijnsde.
“Nooit gedacht dat je me voor een waarzegster hield, Malfoy.”
“Wat?”
“Ja, het zal nog jaren duren voordat Harry de pijp uitgaat dus het zou vreemd zijn dat ik nu al rouwkleren zou dragen voor de jaren die nog moeten komen,” vreemd hoe pesten, plagen kon worden en dat vervolgens te serieus.
“Wie zegt dat hij nog jaren heeft?”
“Jij.” Op dat moment ging de deur naar de kerker open en liep ik achter Seamus aan naar binnen, het gepruttel van Malfoy negerend. De les begon, zoals gebruikelijk met een uitleg van de drank, ditmaal skeletine. Na een de uitleg mochten we aan de slag.
Ik verklaarde mezelf voor gek maar ik vond het brouwen van drankjes best leuk. Natuurlijk mocht ik Snape niet, maar dat negeerde ik hiervoor.
Ik floot zachtjes voor me uit terwijl ik de ingrediënten afwoog. De ketel pruttelde zachtjes boven het vuurtje. De klas murmelde gedempt en Snape liep tussen de leerlingen door met een roofzuchtige blik in zijn ogen.
Roer zesmaal tegen de klok in Dat was raar want twee stappen ervoor had ik dat ook gedaan... Ik stak een hand op, Snape kwam naar me toe.
“Professor, eh ik wil het boek niet beledigen, maar is het niet vreemd dat bij stap vier er zesmaal tegen de klok in geroerd moet worden en bij stap zes weer?” Ik sprak zachtjes om niemand uit de concentratie te halen.
“Wat staat er op het bord?” Ik keek even, en grijnsde.
“Bedankt professor!” En roer viermaal met de klok mee. Ik pakte mijn veer en kraste voor de zoveelste keer dat jaar de instructies door en verbeterde het. De les eindigde spectactulair met Crabbe zijn ketel die ontplofte door een gegooid stuk vuurwerk, ik wist wie het gegooid had, maar ik zweeg wijselijk toen Snape de schuldige vroeg naar voren te stappen. Mooi niet dat ik mezelf ging opofferen! Snape trok tien punten van Gryffindor en stuurde ons weg, ik had tenminste wel een voldoende voor mijn skeletine.
Ik volgde mijn klas naar de Grote Zaal voor het avondeten, toen ik Malfoy passeerde fluisterde ik een spreuk en zijn veters kwamen onheroepelijk in de knoop. Ik grijnsde toen hij plat op zijn gezicht viel.
“Het ziet ernaar uit dat Slytherin een matras gevuld veld nodig gaat hebben,” mijn vrienden lachten. De zaal was bijna vol, ik schoof naast Lee en Ginny aan tafel, pakte een beker met pompoensap en dronk.
“Wat is er met Malfoy aan de hand?” Ginny keek fronsend naar de waggelende Draco.
“Oh, hij heeft wat moeite met lopen.”
“Dat zie ik, maar hoezo?”
“Ik heb zijn veters met een permanente plakbezwering in de knoop gelegd,” ik schepte kalmpjes pasta op. Ginny keek me even fronsend aan.
“Je bent best wel geniaal, weet je dat?”
“Ja, natuurlijk weet ik dat, anders zou ik het niet doen,” gelach.

“Ga zitten, juffrouw Black,” ik liet me voor de zoveelste keer op de stoel tegenover het hoofd van Gryffindor zakken. Ik probeerde onschuldig te kijken maar dat mislukte enigzins.
“Wat heeft u gedaan met de eerstejaars Slytherin?”
“Ze iets te drinken gegeven,” wat waar was.
“Juist, en wát voor drinken?”
“Pompoensap...”
“Zat daar toevallig ook een pompoendrank bij in?”
“Ja,” ik kón het niet ontkennen.
“Dertig punten van Gryffindor! En strafwerk voor de rest van de week! Hoe durft u nieuwe toverdranken uit te testen op eerstejaars!”
“Ik heb het eerst op mezelf uitgeprobeerd hoor,” ik probeerde haar hiervan te verzekeren, want het was de waarheid.
“Dat maakt het niet beter! Ik had beter van u verwacht juffrouw Black!” Ze leunde ziedend op haar bureau.
“Echt? Waarom?” Ik trok mijn wenkbrauwen op. Ze keek me een paar minuten perplex aan.
“Weet u, ik heb werkelijk géén idee,” zei ze hoofdschuddend. Ik grijnsde, iemand had het door. Ze wuifde me haar kantoor uit. Dat mijn volgende stop het kantoor van Lupin was kon zij niet weten.
“Ga zitten,” hij klonk vastberaden, ik kon wel raden waarom. Mama was soms toch wel een goede bron.
“Is er een specifieke reden dat u Mrs. Norris rood hebt getoverd?”
“Ja, de spreuk zorgt voor een dertig seconden durende bewusteloosheid, die gaf me tijd om weg te komen...”
“En waarom wou u weg komen?”
“Ze mag me niet... Ze gaat er altijd vanuit dat ik iets uit heb gehaald...”
“Ditmaal?”
“Ben ik al voor gestraft...” ik grijnsde.
“Juist, dan heeft u er dus nog een straf bij zitten...”
“Waarom?”
“Omdat Mrs. Norris niet behekst behoord te worden, op welke wijze dan ook.”
“Oke...” Ik wachtte af.
“Heeft u vandaag nog les?”
“Ehm...” ik viste mijn rooster uit mijn zak, “nee.”
“Mooi, hier is een veer, perkament, inkt.”
“Wat moet ik daarmee?”
“Honderd maal opschrijven: Ik mag Mrs. Norris niet rood toveren.”
“Oh... waarom?”
“Omdat ik het zeg.” die zat. Ik ging er goed voor zitten, schudde mijn lange haren naar achteren en begon rustig te schrijven. Lupin ging aan de slag met een stapel nakijk werk. Na een tijdje waren we allebei in stilte. Ik keek naar de klok op de schoorsteenmantel toen mijn buik begon te knorren; hal zes. Ik was bij regel vijfenzeventig.
Ik mag Mrs. Norris niet veroden.
Zo dat schreef sneller. Nog twintig.
Ik mag Mrs. Norris veroden.
Hm dat klonk véél beter! Tevreden schreef ik de laatste twintig regels af. Ik gaf Lupin het perkament terug, stond op en voordat hij mijn verhaspeling doorhad was ik al weg. Huppelend voegde ik me bij mijn vrienden, die opweg waren naar de Grote Zaal.
Misschien, bedacht ik me, had dit gedrag nu het straf effect omdat we overmorgen tegen Slytherin gingen zwerkballen, en dat eveneens de finale was. Maar dat weerhield me niet om, toen we de grote zaal uitliepen, de deur te beheksen zodat ie met elke persoon die er langs liep zou brullen. Vreemd genoeg kwam ik er nog mee weg ook. Hogwarts was echt raar.

Reacties:

Rukia zei op 12 aug 2017 - 23:19:
dat strafwerk, geniaal gewoon
Remus had die toch wel ergens moeten zien aankomen? Aangezien hij haar beide ouders kent

narcissa zei op 11 aug 2017 - 7:10:
Ik mag Mrs Norris veroden!!!!

Tuurlijk Nayla!
Ergens zie ik Lupin nu voor me lachend in zijn kantoor, omdat Nayla op het laatst Ik mag Mrs Norris veroden. Denkt aan Rebella en dat toch erg op haar moeder lijkt.
En kleine eerstejaars pesten, Nayla is weer lekker bezig.