FanFic.nl

WWW [Welcome with weirdness]

C1: Troubles at the University

Ik sloot mijn deur achter me en verliet het appartement gebouw en begaf me te voet richting de universiteit zelf. Ik fronste even toen ik een vijftal zwarte SUV's zag staan voor het hoofdgebouw, maar herinnerde me toen het nieuwsbericht van die ochtend. De vrouw die vermoord was. Ik schudde het van me af en liep het brede bordes op. Tijd voor mijn lessen.
De rest van de klas was er al, alleen de docent ontbrak nog. Ik wachtte op een kleine afstand van de rest, voor het feit ik een loner was, en voor het feit zij mij als object zagen om hun rothumeur op af te reageren. Desondanks leek de rest van de school blij met me te zijn, maar misschien kwam dat omdat ik altijd bereid was te helpen, om aan boeken te komen die rest nergens kon vinden en omdat ik iedere student bij voor en achternaam kende, inclusief hoe zij eruit zagen.
De leraar, professor Wilkins, kwam ruim een kwartier later dan de bedoeling was, al had hij iemand vooruit laten sturen dat de FBI, de lui van wie de SUV's waren, hem wou spreken. Zijn optimistische stap was verdwenen en zijn bleke gezicht maakte voor velen duidelijk dat het geen goede dag was voor hem.
"I am sorry I am so late, my younglings," hij was gelukkig nog wel zichzelf met de Star Wars- reference. "Whom of you has heard or seen the news today?" Ik was letterlijk de enige.
"Right, no problem. As some of you may have noticed, the FBI is here. This morning is the sixth woman in this week only found dead in her room. Al six were students here. Different studies, same age." De klas keek geschokt, wellicht omdat we allemaal beseften dat Julia Morr afwezig was. De leraar praatte met ons voor ongeveer een kwartier alvorens toch nog naar zijn les te keren.
"Right, history of music. Whom can tell me why you as music students have to learn the symbols of the graveyards?" Ik zweeg.
"No one?" Ik zuchtte en stak mijn hand op. Opnieuw was ik de enige.
"Yes, miss O'Donoghan?"
"Because with the knowledge of the symbols you know what to play at the funeral. You know what's appropiate, and what isn't. Like at the funeral of a elder person you best can play Bach or something, whereas at the funeral of a teenager better Beethoven. Both have absolutely different symbols on the graves."
"Exactly, if it's right you all have to hand in your homework today or tomorrow. Please do so at the end of the lesson. Now then. Today I want to talk with you about the symbols of water." De les duurde korter dan normaal, deels omdat Willins later was en deels omdat we om 10:30 PM naar de aula werden geroepen. De FBI stond al klaar. Ik ging op een stoel zitten vooraan.
"Good morning everybody, thank you for coming." De leider van het team, die zich voorstelde als Aaron Hotchner, vertelde over de zes dames, de laatste was niet eens Julia, maar ene Mare Roberts, ik kende haar niet persoonlijk maar wist dat ze een natuurkundige studie deed. Een voor een spraken de zeven mensen over de zaak. Uiteindelijk vroegen ze of er nog vragen waren. Ik stak mijn hand op.
"Maybe I've missed something, but why is it exactly that you are telling us this all?"
"Because," de jongste van het stel, die zich voor had gesteld als Doctor Reid, "we are looking for this person, and we believe you know him or her, and because of the information you got, you should be vigilant. And we know that the unsub is no someone from the University. So you can be aware of anyone not familiar within these walls is an danger."
"How? I mean, he has killed only woman of 20 from this University..."
"Yes, in their rooms, so the school itself isn't the target, we are still searching for a connection between these woman and that's where we need you guys," de man die ikzelf de Italiaan noemde had een warme stem waardoor studenten bleven luisteren.
"On the screen you'll see the six woman, do you know them personally? Let us know, do you know more then one? Please let us know. Do you know anyone from the 'outside' who knows one of them, or more? Please let us know. We ask your help because neither of them had family, each of them were overactive on social media and none them were studying the same," er klonk bezorgd gemompel door de zaal. Josh stond op en het werd stil.
"Excuse me, but eh... why do you think the murderer is targeting these woman?"
"That's hard to say right now. That's why we need more information about their lives." Dat was de Italiaan weer.
"First we thought it was because the first three victims were out of this state, but the fourth and fifth weren't. We thought it had to do with length, each of them except for the last two were five point five feet. The other two were different lengths. Then we thought it had to do with the fact they had no family. Kinda true, but the first two were fosterkids, the other two had lost their family like two years back and the last one has broken all contact with them. So we are kind of left without clues."
"Should every woman of twenty be careful now?"
"Yes."
"What do we have to know about the murderer?"
"He is male, most likely white, about your age, he is charming, dominant, but also a certain lack of social skills. He sees woman as an object, he owns them. In his past there has happened something between him and this woman. This woman was his girlfriend, cousin or sister. Where he is growing, the woman do age too. His urge to kill has been bound for a very long time. But recently he has gained the strength and social status he is finally capable of doing so. He is not going to stop until we catch him. He will probably go down by gun." Het was stil na die woorden. Ik speurde de foto's van de leerlingen af in mijn hoofd.
"There are eighteen other woman of twenty with this kind of family issues..." Ik deed er niet moeilijk over om mezelf daar tussen te plaatsen.
Snel daarna werd iedereen terug naar de klas gestuurd met de waarschuwing om vooral alles goed af te sluiten 's nachts.
Ik begaf me naar het archeologische practicum lokaal, naast geschiedenis deed ik ook een studie in muziek en in archeologie. In dit geval was mijn tweede klas die dag daarop gefocust. De leraar, mrs Thompson was er al, bleek, geschokt maar ook wakker.
"Morning class, I promised you last week we would do some digging up in the construction site, but the FBI has declined that anybody leaves the school today. Lucky for us, they needed a secure area to place Mare Roberts body. They have to question every staff member and student, so they asked us, archaeologists in spe to examine the body. I have asked for the other bodies too. You're dismissed if you knew Mare, Tania, Winnie, Robin, Angela or Zoë." Twee studenten verlieten het lokaal. Ik kende ze allemaal maar niet zo persoonlijk dat ik me er toe afgeschrokken door voelde.
Ik trok de verplichte latex handschoenen aan, bond een kap voor mijn mond en propte mijn bos rode krullen onder het mutsje. Het eerste wat we deden, Toby, en ik bestudeerde Zoë, het eerste slachtoffer, was checken op infrarood. Vervolgens maakten we vingerafdrukken en stuurde die naar de FBI, opdat we op die manier konden zien of ze misschien toch nog familie had of iets in die trant.

Het was pas laat die avond dat ik ineens besefte, tijdens het maken van een opstel voor geschiedenis, wat deze dames in overeenkomst hadden. Ik had met elk van het gesproken. Ik vloekte binnensmonds, ik wist wie de dader was en ik wist ook waar hij op uit was, en ook dat het geen makkelijke taak zou worden voor de FBI om te bewijzen dat ik gelijk had. Ik kende de dader bijna net zo goed als ik mezelf. In de ondervraging van die middag had de FBI me een kaartje gegeven met telefoon nummers van hen, in het geval van nood, in het geval dat iets me te binnen zou schieten. Ik griste mijn telefoon van mijn onopgemaakte bed. Toetste het eerste nummer in dat direct in gesprek overging, de tweede ook. De derde stond uit, de vierde ging over naar voicemail net als nummer vijf. Pas nummer zes had ik geluk.
"Dr. Reis speaking?"
"Hello, with Gwen O'Donoghan...we...er... spoke this afternoon about the murders in college?"
"I remember you, where can I help you with?"
"It's rather where I can help you with...""
"Please do tell..."
"Can we meet? My phone... can be tapped, and this might be... highly dangerous..."
"I am in the classroom of archeology."
"I see you in five." intussen had ik mijn tas gepakt, jas aangetrokken en de deur van mijn appartement achter me dichtgedaan. We hingen op. Ik rende, geruisloos, de stenentrap van het appartementencomplex af. Buiten werd de straat verlicht door de lantaarns en een heldere, sikkel, maan. Ik voelde me bekeken en zette er een flinke pas in. Ik was blij toen ik eenmaal in het gebouw was. Het was er verdacht stil. Op mijn hoede begaf ik mij naar de kelder, waar het lokaal zich bevond.
"Dr. Reid?" Ik moest bekennen dat hij geen verkeerd uitzicht was.
"Miss O'Donoghan?"
"Yes."
"Please, behind the curtains." Dat was waar we de lijken hadden verborgen. Ik schoof het gordijn opzij en keek recht in het gezicht van Dr. Reid.
"Hi."
"Hey. What was it that you wanted to share?" Oh gelijk ter zake.
"I know what the victims had in common, why the unsub choose them..." Dit verraste hem.
"Their... their voices."
"Their what?"

Reacties: