FanFic.nl

Their legacy (or: part two.one of the Potter family)

Hoofdstuk 38: The Match

“Jij mestbom!” Ik schaterde, Fred had zojuist een schunnige grap verteld aan ieder de het wilde horen, wat een behoorlijke groep was. De fluimstenen club lag stil, niemand, zelfs Hermione niet, maakte huiswerk, Fred, George, de dames en ik zaten in een kring bij het vuur, een grote groep kletsende medeleerlingen om ons heen. Morgen... morgen zouden we eindelijk tegen Slytherin spelen. Ik was die middag alsnog berispt door professor Lupin voor mijn strafregel wijziging. Maar alleen, zei hij, omdat mijn vader ongeveer hetzelfde had uitgehaald, liet hij me gaan.
“Oke, nu jij weer Nayla!” De grappen gingen in willekeurige volgorde. Ik grijnsde breed, stond op en ging in de kring staan.
“Een man staat op het marktplein op een put te springen, eenentwintig, eenentwintig, eenentwintig,” bij het nummer sprong ik op en neer.
“Vreemd, ja, daarom komt op een gegeven moment een andere man naar hem toe en die vraagt hem ‘Meneer? Wat doet u in vredesnaam?’ Waarop de springende man antwoord; ‘ik spring, wilt u ook eens?’ Gek genoeg zegt de ander ja,” ik deed alsof ik de andere man uitbeelde.
“Dus de man gaat ook op de put staan en begint te springen, eenentwintig, eenentwintig, eenentwintig,” ik sprong bij de nummers op en neer.
“De eerste man kijkt even toe, maar loopt dan om de man heen, hurkt neer en,” ik hurkte, “trekt de putdeksel weg, de man valt erin, hij doet de deksel er weer op, gaat erop staan en begint weer te springen; ‘tweeentwintig, tweeentwintig, tweeentwintig,” ik hoefde niet verder te gaan de groep schaterde het uit, het was ietwat cru, maar compleet hilarisch. Ik sloeg een high-five met George op het moment dat Wood opstond en door de ruimte riep dat het team naar bed moest. Ik bedacht me dat het geen slecht idee was. Mijn tweety-horloge wees twaalf uur aan, en om tien uur begon de wedstrijd.
Ik sliep licht en schrok bij elk geluidje wakker. Mijn dromen waren koortsachtig. Mama die ineens de aanvoerder was van Slytherin, de tweede droom was dat we ineens op skateboards moesten spelen die niet bestuurbaar waren. Al met al was ik blij toen om half negen mijn wekker ging.

Ik ving de slurk uit de lucht en vloog op het tegenoverliggende doel af. Ontweek een beuker en ik verloor de slurk door een handige beuker, ik vloekte en schoot toen achter de jager die twee keer zo breed was als ik aan. George hielp een handje door een prachtige beuker en de slurk was weer in ons team, waar hij thuishoorde, Angelique stoof op het doel van Slytherin af, ontweek een beuker en scoorde de eerste tien punten voor onze afdeling. Ik sloeg een high-five met Katie, al was de vreugde van korte duur, Angelique werd door Flint ‘niet gezien’, en verloor de slurk. Fred reageerde door het hoofd van Flint een kus aan zijn bezem te geven. Beiden teams kregen een strafworp. Ik kreeg de slurk. Ik haalde die adem, nam de slurk goed vast. Vanaf het punt dat ik moest zien te scoren was de makkelijke keuze rechts van me, maar dan, wist ik, zou de wachter de slurk tegen weten te houden. Ik zette mijn voeten diagonaal op de bezem, woog de bal in mijn handen en smeet het ding zo hard ik kon naar het middelste doel. De wachter, Bletchley dook en greep mis, ik werd luid toegejuicht. Ik luisterde niet naar Lee zijn commentaar maar vloog soepeltjes naar het midden van het veld waar Slytherin zijn strafworp opzich nam. Wood hield met een zijwaartse koprol tegen. Gryffindor leidde.
Maar dat was ook alles wat ik meekreeg. Een rottige beuker tegen mijn bezem deed me ronttollend naar de grond buitelen, maar zelfs dat merkte ik al niet meer, ik was knock-out.
Luid gejuich deed me weer bijkomen op het veld, een grijnzende Katie, Angelique en Alicia hingen met hun gezichten boven me, Katie had kunnen inspringen dankzij Wood zijn idee om haar als reserve achter te houden. Zodoende dat ze nu een scharlaken rood gewaad droeg.
“Hebben we gewonnen?”
“Ja, Nayla, ja, we hebben de cup!” Ik grijnsde ging overeind zitten, ik had nergens last van, pakte de handen aan die me toegereikt werden en kwam overeind. Precies op tijd om te zien hoe Harry met de cup op de schouders van Fred en George balanceerde. Ik grijnde, pakte mijn bezem en liep met de massa mee, terug naar het kasteel, tijd voor feest. Een gigantisch feest.
Ik kreeg van Lee, en de rest van het team een uitvoerig verslag van de rest van de wedstrijd. Eentje waarin Lee niet uit McGonagall haar bereik hoefde te blijven en zijn taal bijzonder bloemrijk was. Ik leerde bijvoorbeeld dat Assbutt een prima beschrijving was voor een Malfoy. Ik dronk, ik at en lachte mee. In mijn achterhoofd negeerde ik de stemmetjes die me waarschuwden voor de kater die ik morgen zou hebben als ik deze beruchte fles Firewhisky zou legen in mijn keel, maar het was té lekker. Nu was het tijd voor feest.
Pas rond een uur of vijf waren de meeste mensen of naar bed of te ver heen om nog een trap te beklimmen. Ik pakte veer, inkt en perkament, nam plaats in een diepe vensterbank en schreef een verslag over de afgelopen wedstrijd. Ik schreef omdat ik niet mijn geweldige stemming wilde vernietigen met mijn nachtmerries. Voornamelijk over mama en mij, of Norren en mama. De ruzies die in de zomers plaatsvonden. Hete, helachtige zomers. Dus wakker blijven, met een houten kop, en een zonsopgang die prachtig was deed me goed. Ik krabde in mijn nek, al een tijdje was ik mijn bos haren zat, maar het knippen mocht niet.
“O bekijk het!” ik had niet door dat ik het hardop zei en griste een schaar van een tafel, liep naar een goudvergulde spiegel in de naastgelegen toiletruimte en begon te knippen. Lok na lok viel op de grond. Ik knipte zolang dat ik een rommelig, krullend, kort kapsel had. Ik had mijn nek vrij, bijna opgeschoren, bovenop piekte het net als aan de zijkant alle kanten op, de pony was even lang als de rest en voor mijn oren had ik twee plukjes die gek genoeg stijl werden nu ik het kort had. Tevreden keek ik naar het resultaat, sprak een schoonmaakspreuk uit over de berg haren dat was dus mijn enorme bos krullen geweest. En met een verlichte zucht sloot ik de deur achter me.

Twee weken later
"Meneer, dit is echt onterecht, dit kunt u niet maken!"
"Oh, en hoezo niet, denkt u het beter te kunnen jufvrouw Black?" Snape stond in een paar snelle passen naast mijn tafeltje.
"Ja, ik heb een hoger cijfer dan Neville," ik was er niet door geintimideerd.
"Ik bedoelde lesgeven jufvrouw Black."
"Dat ook," Sneep keek me met woedende ogen aan en ik keek hem vastberaden in de ogen.
"U heeft vast een hele goede reden voor deze reactie, anders zou Gryffindor na vandaag wel eens in de min kunnen staan met punten voor het eerst in 300 jaar," de zijdezachte dreiging sidderde door het lokaal.
"Kalm aan Nayla," fluisterde Hermione van een rij achter me in paniek.
"Dat heb ik, professor," ik spuwde het woord er nog net niet met minachting uit.
"Ik ben benieuwd," dit werd interessant.
"U heeft Neville een veel te laag cijfer gegeven. Neville en ik hebben het samen gemaakt dus hij zou hetzelfde cijfer als ik moeten hebben."
"Oh, dat is geen probleem jufvrouw Black, ik zal meteen uw cijfer omlaag halen" met een grijs van hier tot aan de Himalaya veranderde hij mijn cijfer ook tot een dikke rode vier.
"Dat heeft u fout, u moet beide cijfers juist omhoog halen inplaats van mijn cijfer omlaag," zei ik mijn woede voor deze man doorslikkend als een overrijpe citroen. De hele klas was doodstil en Hermione zat gespannen op haar stoel met medelijden voor haar vriendin die zojuist haar doodvonnis had getekend.
"Ik ben benieuwd," ik keek op met verbazing, waar bleef de punten aftrek, waar bleef mijn nablijven? Snape leek te genieten van dit moment, waarom wist ik niet maar ik greep mijn kans.
"Om een simpele reden, we hebben aan al uw eisen gedacht en verwerkt:
A: Het moest en gaat ook over weerwolven.
B: We hebben exact verwerkt hoe een weerwolf eruit zie en hoe je hem kan onderscheiden van een die er altijd een is en eentje die alleen bij volle maan er een is.
C: Wij hebben erin vermeld hoe een mens een weerwolf wordt.
D: We hebben laten zien hoe je hem moet herkennen en hoe je moet reageren als je er een tegen komt
E: We hebben zelfs vermeld hoe je een wizard tijdens zijn volle maan nog zijn verstand kan behouden.
F: Én ik zelf heb beschreven hoe je bij hem in de buurt kan zijn zonder aangevallen te worden
En toch heeft u eronder gezet dat er te weinig inhoud in zit." De klas was een graftombe en angstige spoken en Snape keek met verbazing naar de laatste twee punten die ik had aangewezen. Niet met woede maar met een vreemde blik. Ik was even bang dat hij het laatste punt heel verdacht vond worden maar hij pakte mijn en Neville's vel en zette er een 7 op. Ik keek hem stomverbaasd aan maar toen ging de bel en zette ik het op het lopen voordat hij zich bedacht. De klas volgde me al snel. Hermione, Ron en Harry voegde zich bij mij terwijl we ons een weg baande door de volle gangen opweg naar het avondeten.
“Nayla, dat was vreselijk riskant! Je had rustig moeten blijven!”
"Hermione, je zou inmiddels toch wel moeten weten dat het woordje kalm niet in mijn woordenboek staat?"
"Maar-"
"Shht, ik ga voor alles of niets, niet een beetje." Ron en Harry lachten en we ploften naar bij een grote schaal pasta. Overmorgen begonnen de examens.

Reacties:

narcissa zei op 8 jan 2018 - 13:59:
" Jij mestbom"
Yes Nayla is terug en hoe!
Je knalt hem er meteen in met die eerst zin. Geweldig.
Je hebt het lange tijd wachten hier ruimschoots mee goed gemaakt.