FanFic.nl

Their legacy (or: part two.one of the Potter family)

Hoofdstuk 40: The potion & the exams

De gangen van Hogwarts hadden me nog nooit zo lang toegeleken. We liepen zwijgend achter professor Lupin aan. Ik wou dat hij om zou kijken, maar dat deed hij niet. Norren had een bedachtzame frons in zijn voorhoofd. Ik liet geruisloos een diepe zucht ontsnappen. Ik was meer iemand van de abrupte grappen dan daadwerkelijk gepland- hoewel de Weasley-tweeling er ook wel wat van konden en me ermee aanstoken. Hm... Daar kon ik vast wel wat mee.
We waren bij Lupin zijn kantoor gekomen. Ik keek om me heen, elke keer als ik hier kwam- wat nu een flink aantal keren was geweest- was er wel weer iets veranderd. Deze keer echter niet, misschien omdat we nu alleen nog maar bezig waren met herhalen van de stof afgelopen jaar.
“Ga zitten,” Lupin wees naar de twee stoelen voor zijn overvolle en chaotische bureau. Uit het niets verschenen er drie koppen thee. Ik nam het aan maar dronk niet, na de les van Snape zijn veritaserum dronk ik zelden iets wat anderen me aanboden.
“Goed, ter zake. Wat deden jullie in die tunnel?”
“Lopen,” Norren en ik keken elkaar grijnzend aan, tegelijk hadden we gesproken.
“Jullie weten dat de Womping Willow verboden terrein is?”
“Ja,” opnieuw.
“Waarom waren jullie in de tunnel?”
“Omdat we privacy wilden...” dit zei Norren.
“Voor een gesprek,” voegde ik eraan toe.
“Waarover?”
“Broer en zus zaken,” ik zakte een beetje onderuit, dit werd saai.
“Juist ja, die gaan jullie niet vertellen?”
“Professor, niet om beledigend te zijn, maar als mensen privacy willen voor een gesprek wil dat meestal zeggen dat het tussen hen is, en niet om te delen met de wereld,” ik kwam niet meer overeind.
“Plus dat Nayla ik te vaak zijn... verraden, om dat woord te gebruiken, om dit soort gesprekken met de wereld te delen, incluus leraren.” Norren had zijn benen opgetrokken en zat nu in de kleermakerszit. Ik benijde hem, ik was iets minder lenig dan hij en kon dus niet in de kleermakerszit makkelijk zitten op een stijve stoel als dit.
Buiten scheen de zon, en wierp al lange schaduwen op het veld achter het kasteel. Deze schaduwen gaven de zomer in aantocht een oneindig en op een gekke manier ook eenzaam gevoel dat ik van me af probeerde te schudden.
“Juffrouw Black, heeft u het besef dat uw broer rond de volle maan transformeert?” Ik keek de leraar overdonderd aan.
“Ja, natuurlijk...”
“Heeft het besef dat hij een-” ik onderbrak hem.
“Weerwolf is, ja, ik weet het, onze moeder is er ook een...” Even was het stil.
“Juist, ik zou u willen verzoeken tegen niemand te praten over dit gesprek...”
“Waarom?”
“Omdat buiten het docenten team niemand van mijn lucantropy zijn afweet.”
“Ah, dan zullen we dat verzwijgen.” Norren knikte naast me, we wisten beiden de waarde van zowel eerlijkheid als geheimhouding. Even was de leraar Defence Against the Dark Arts stil, maar stond toen abrupt op en keerde zijn rug naar ons toe, starend naar de lange schaduwen buiten. Norren en ik keken toe. Om een of andere reden wist ik dat we geen straf zouden krijgen, ik wist dat we moesten blijven zitten.

Remus POV
20 jaar eerder, eind mei, buiten op het terrein van Hogwarts
“Lily heeft straf!” Sirius kwam met een tevreden grijns overeind van de sofa bij het vuur.
“Wat?”
“Lily heeft-”
“Ja ik verstond je wel, maar-”
“Ze had flubberwurmen in mijn shirt gestopt...” James keek zijn beste vriend aan met een blik die waarschuwde er vooral niet op door te gaan dat Lily wegkwam met het stelen van Flubberwurmen van professor Kettleburn en hij niet.
“Waarom?” Ik keek op van mijn voorspellend rekenen.
“Weet ik het?”
“Ja,” Ah Sirius was het met me eens.
“Wormtail, help me, mijn beste vrienden zijn tegen me!” James wierp zich overdramatisch (ik bedoel hij deed zelden anders) aan Peter zijn voeten die hem meelevend op zijn hoofd klopte.
“Rustig Prongs, het zijn maar flubberwurmen, geen slangen,” daar had hij een goed punt. Ik grinnikte om James zijn beledigde gezicht.
“Zeg je nou dat ik bang moet zijn voor flubberwurmen?” En zo kwamen we alsnog op zijn gevreesde onderwerp.
“Wa-?!” Peter keek zijn vriend geschrokken aan.
“JA!” Ik schrok me een ongeluk toen James zijn zus, Rebella overeind kwam van een bank die tegen die van Sirius stond. Ze grijnsde breed en sprong op.
“Ja, broertje lief, je bent bang voor flubberwurmen, wij tweeën weten precies waarom!”
“Waag het niet!” James rende achter een schaterende Rebella aan. Sirius keek ietwat teleurgesteld dat de actie alweer voorbij was en liet zich terug vallen op de bank.
“Moonyyyy,” o god hier gingen we.
“Ja, Sirius,” neutraal.
“Ik verveel me,” ja pech voor jou.
“Weet ik, dat zei je vijf minuten geleden ook al.”
“Ja maar ik verveel me nog steeds.”
“Het zeggen helpt niet.”
“Niet?”
“Nee.”
“Oh...” Een gaap.
Een luidde klap bracht me terug naar het heden. Nayla was van haar stoel gevallen omdat ze te ver zat te wippen. Ze grijnsde verontschuldigend.
“Sorry.” Ik zuchtte om mijn schok te verbergen. Elke keer als ik haar zag herinnerde ik me Sirius. Haar haren had ze zelf geknipt, iets van Sirius ook had gedaan, gek genoeg in exact hetzelfde kapsel. Beiden hadden een flair over zich die gemak, lichte arrogantie en uitdaging uitstraalde. Ik had het opgegeven om haar straf te geven. Maar het bleef pijnlijk hoeveel ze op hem leek. Zo ontzettend veel.
“Ahum,” ik nam weer plaats achter het bureau.

Nayla POV
Ik keek naar mijn favoriete leraar met een gedachte waarvan ik schrok; hij zit ook nog vastgelkuwd aan het verleden. De andere ‘ook’ was uiteraard mama. Norren legde een hand op die van mij toen die zich onbewust tot een strakke vuist had gebald. Ik keek verbaasd naar mijn hand en toen dankbaar naar Norren.
Ik was nog steeds boos op mama.
“De reden dat ik jullie hier bij me heb geroepen is riskant,” ik wist niet waarom maar bij het woord riskant, of een synoniem ervan was ik er als de kippen bij.
“Des te meer een reden het te doen,” redeneerde ik, mijn woede uitgummend en genietend van Hogwarts. Dat Lupin me daarop een blik schonk vol nostalgie ontging me omdat Norren zijn ingehouden gegrinik veel interessanter was.
“Jullie weten wat ik ben...” het was geen vraag.
“Ja.” reageerden we met een knik.
“Professor Snape-” dat was foute boel “-maakt voor mij een toverdrank. Een drank die ervoor zorgt dat ik mijn verstand niet verlies gedurende volle maan.” Daar had ik over gehoord.
“Wolfsworteldrank...” Norren fluisterde het woord en Lupin knikte.
“Waarom vertelt u ons dit?” Ik keek hem fronsend aan, hij leek me het type niet om zout in een open wond te wrijven.
“Omdat ik hem extra wil laten maken...” Nu trokken mijn broer en ik onze wenkbrauwen op, wat wou hij laten doen? Dat we hiermee extreem veel op onze ouders leken konden we ook niet helpen.
“Ja, zodat jij, Norren de volle maan in rust kan ondergaan.” Nu keken we elkaar aan, dit was een droom toch?
“Morgen nacht is het volle maan, professor...”
“Klopt, maar ik heb al extra laten maken...” Nou brak mijn klomp. Op het moment dat Norren iets wou zeggen werd er op de deur geklopt en kwam professor Snape binnen met twee bekers.
“Ah, Severus, dankje.”
“Geen probleem,” ik kreeg rillingen van die man. Hij zette de bekers met een doffe ‘pok’ op het bureau en vertrok zonder een woord te zeggen. Ik keek naar professor Lupin, ik had Snape alleen zo naar maar een paar mensen zien doen...
“Professor? Waarom heeft Snape zo’n hekel aan u?” Lupin keek verbaasd.
“Hoe-?”
“Omdat hij zo ook naar Harry, Norren, Neville en mij kijkt...”
“We waren vijanden in onze tijd op Hogwarts, zoiets als jullie en meneer Malfoy,” ah dat verklaarde een hoop. Mijn broer vond echter van niet.
“Maar... als hij een hekel aan u heeft, waarom maakt hij die drank dan?”
“In opdracht van Dumbledore,” dus Dumbledore was opnieuw de draad in het verhaal.
“Norren, hier is de drank, ik beloof je dat het niet vergiftigd is...” Norren knikte aarzelend en dronk.
“Ugh, dat is smerig...”
“Ja, helaas werkt het niet met suiker...”
“Shit...” Lupin glimlachte meewarrig.
“Professor?” Er schoot me iets te binnen.
“Ja?”
“Als u... als u met professor Snape op school zat... dan dan moet u onze moeder ook gekend hebben...”
“Ja, Rebella, was een goede vriendin van...” hij viel stil.
“Jullie...” vulde ik in. Ik keek met moeite naar de leraar, vastbesloten niet weg te kijken of een slap excuus te maken dat ik teveel wist.
“Ja...” een zucht.
“Dan kende u haar broer ook...” voegde Norren toe, de lege beker op het bureau zettend.
“James was een van mijn eerste vrienden hier...”
“Sirius Black dan ook...” een trieste knik bevestigde het. Blijkbaar kwam het niet bij hem op hoe ik dat wist.
“En...-” Norren wou nog een naam opnoemen maar ik schudde mijn hoofd. Lupin was weer in diepe gedachten gezonken. Stil stonden we op en verlieten het lokaal.

De volgende ochtend/middag
Ik keek toe hoe mijn klasgenoten een voor een het examenparcours van Defence Against the Dark Arts volbrachten. Ik keek hoe Dean zijn afgehakte hand versloeg bij de laatste opdracht, en het was mijn beurt. Ik liep door de poel van de Wierling, het ding negerend. Vervolgens laveerde ik handig om de kuilen van de Roodkopjes heen om de Zompelaars moeras te trotseren. Als laatste moest ik in een vergrote hutkoffer klimmen en het aangaan met een boeman. De ruimte in de koffer was best groot, ik omklemde mijn toverstaf; eenendertig komma één centimeter, eenhoornhaar, redelijk flexibel, cypres. De kist tegenover me ging langzaam open en een koude rilling schoot door me heen toen de dementor uit de kist zweefde.
“Naaayyyllaaaaa,” oh dit was de boeman, een dementor met mama’s stem... Ik haalde diep adem en richtte mijn staf.
“Ridikulus!” Voor mijn ogen veranderde de dementor in Draco Malfoy die een roze tutu droeg en gouden schoenen droeg. Tevreden grijnsde ik en klom de koffer uit. Lupin die blijkbaar alles gezien had trok een wenkbrauw op.
“Volgens mij heb je rijke fantasie...”
“Tja...” ik trok een schouder op van ‘niet mijn schuld’ en liep toen met Ron, Hermione en Harry terug naar het kasteel. Tijd voor onze laatste examens. Wat voor mij de magische versie van kunst was, althans de theorie. Met een zucht schoven Dean en ik in de bank van het hete lokaal. We staken een vuist naar elkaar op, succes.
Hoe kon ik weten dat ik nauwelijks zes uur later een drastische verandering zou meemaken? Niet toch?
Ik pakte de veer op en begon aan mijn laatste examen van dit schooljaar.

Reacties:

narcissa zei op 13 jan 2018 - 21:57:
Allereerst jij krijgt het gewoon voor elkaar om van Peter een geweldige tiener te maken. James even wijs vertellen dat flubberwurmen geen slangen zijn.

En dan nog de boeman van Nayla echt geniaal Draco in een tutu en gouden schoenen. Ja dat kan ik wel voor me zien.

Dat was heel fijn. Hoofdstuk om te lezen benieuwd hoe je verder gaat.

Voor dat een deel 3 maken. Voor de loop van het verhaal maakt het denk ik niet zo veel uit. Maar het maakt het misschien wel overzichtelijker voor ons om te lezen. Ga vooral ba waar jij je het prettigst bij voelt