FanFic.nl

Lies In The Dark

Drie

Mijn adem stokt. Zijn lichaam verstart. Wat doet hij hier? Híj is meneer Johnson? De grote held van de dag? Hij kijkt mij recht in de ogen. Verbazing. Vermaak. En dan verschijnt er een lach rond zijn lippen. Aarzelend steek ik mijn hand uit.
‘Naomi, prettig kennis te maken,’ zeg ik om ervoor te zorgen dat Jildou geen gek gezicht trekt.
Sebastian pakt mijn hand gretig past.
‘Hallo Naomi, ik ben Sebastian Johnson,’ antwoord hij. Hij blijft mijn hand vasthouden en ik voel dat ik warm word vanbinnen. Nog steeds kijkt hij mij aan en laat zijn blik geen seconden los. Om geen vragen te krijgen laat ik zijn hand los.
‘Ik moet gaan. Ik moet nog even snel iets maken voor ik je presentatie kan zien,’ zeg ik tegen Jildou en ik draai me om. Ik weet niet hoe ik hierop moet reageren. De jongen die mijn gister thuis heeft gebracht staat in minder dan vier meter van mij vandaag. Ik sta in vuur en vlam. Wat moet ik doen? En stuif om de hoek van de aula en leun dan zwaar ademend met mijn rug tegen de koude muur. Ik besluit hem een berichtje te sturen.

Naomi- 11:34; Waarom heb je niet gezegd dat je naar mijn school ging vandaag?

Sebastian- 11:35- Hallo Naomi, omdat ik niet doorhad dat jij hier op school zit. Maar ik vond het een aangename verrassing. S.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik het ook niet erg vind om naar hem te kijken. Maar de schrik zit er goed in.

Naomi-11:39- Ik moet eerlijk zeggen dat ik het ook wel een leuke verrassing vind.

Sebastian- 11:41- Ga wat met mij drinken straks. Hoelaat ben je klaar? S.

Naomi- 11:43- Ik ben al klaar. Ik wil alleen de presentatie van Jildou zien. N.

Sebastian- 11:44- Prima, gaan we daarna. Ik kijk er naar uit om weer bij je te zijn. Ik vond het erg prettig gisteravond. S.

Mijn innerlijke zelf maakt een sprongetje bij het lezen van zijn laatste woorden. Hij kijkt er naar uit. Ik voel dat ik begin te blozen en vlucht naar het toilet. Eerst check ik of er iemand is om daarna een plens water in mijn gezicht te gooien. Maar dat helpt voor niet een meter.

‘Ik ben zo trots op jou!’ zeg ik tegen Jildou als ze na haar presentatie bij mij komt staan. Ik geef haar een stevige knuffel. Ze grinnikt.
‘Ik ben zo blij dat het nu gaat gebeuren. Eindelijk ons afstudeerproject! Hierna zijn we klaar en kan ons leven beginnen!’ Jubelt ze. In de verte zie ik Sebastian staan met een groep docenten. Ze geven hem allemaal een hand en bedanken hem voor zijn bijdrage. Hij tilt zijn hoofd op en kijkt mij recht in de ogen. Ik zie hem iets van ‘Excuseer mij’ zeggen en loopt dan mijn kant op.
Oh shit. Nu moet ik wel. Ik ben enorm zenuwachtig. Gister was ik redelijk aangeschoten, wie weet wat hij wel niet van mij denkt.
‘Ben je er klaar voor?’ vraagt ie als hij bij mij staat. Jildou kijkt verbaast op en Kevin, die zich net heeft aangesloten bij ons kijkt verschikt naar Sebastian. Kevin zijn houding bevriest. Is het koud hier?
‘Ik ga even iets drinken met Seb… Meneer Johnson, Jildou wil jij mijn auto naar huis rijden?’
‘Ja tuurlijk,’ aarzelt ze. ‘We lopen met jullie mee.’
Stilletjes lopen we naar de auto’s.
‘Waar sta je geparkeerd?’ vraag ik aan Sebastian als we richting de plaats lopen waar mijn auto geparkeerd staat. Hij wijst in de richting van mijn auto. Eenmaal daar klikt hij op het knopje van zijn sleutel en de Audi Q8 springt open. A-ha, hij is van hem dus. Kon ook niet anders.
‘Dit is mijn auto,’ giechel ik en wijs trots naar de Q7.
‘Nice,’ hij kijkt oprecht vrolijk en er verschijnt een lach om zijn mond.
‘Rustig aan rijden hè, hij rijdt en schakelt heel soepel.’ Zeg ik tegen Jildou als ik haar mijn auto sleutel geef.
‘Komt goed lieverd, ik heb er vaker in gereden weet je nog?’ stelt ze me gerust.
Ik stap bij Sebastian in de auto en kan het niet helpen om hem niet aan te kijken. Ik zwaai nog even snel naar Jildou en Kevin als ze voorbij rijden. Sebastian schenkt mij een lach en draait dan de sleutel om in het contact. Het verbaast mij hoe weinig geluid de Q8 maakt bij het starten. Aan de ene kant is dat best jammer want ik had een monsterlijk geluid verwacht. Maar die nieuwe auto’s van tegenwoordig maken amper geluid omdat ze zuinig en meestal elektrisch zijn.
‘Ik weet wel een leuk tentje,’ zegt Sebastian als hij mijn gedachten onderbreekt. Hij draait op de rotonde driekwart en rijd dan richting de ingang van de parkeergarage. Het is vrij druk en daardoor moeten we twee verdiepingen omlaag. Als hij de auto in een parkeervak gezet heeft merk ik pas dat er al die tijd vanaf school een donkere auto achter ons gezeten heeft. Ook een Audi. Deze wordt naast ons neergezet in het parkeervak. Sebastian en ik stappen uit en hij knikt even naar de bestuurder is de Audi.
‘We gaan alleen even iets drinken,’ zegt hij tegen de man. De man komt mij bekent voor. Hij is netjes gekleed in een donkerblauw pak. Een stekelbaardje en kort blond haar.
‘Meneer,’ antwoordt de man en hij stapt weer in om de parkeergarage te verlaten.
‘Wie is dat?’ vraag ik aan Sebastian.
‘Mijn chauffeur, grootste gedeelte van de tijd. Zijn naam is Smith. Hij is ook een beetje mijn bodyguard.’ Hij lacht scheef alsof hij zich schaamt. ‘Kom, dan gaan we naar boven.’
We nemen de lift naar boven toe. De lift is leeg en het lijkt eeuwen te duren voor we boven zijn. Ik voel me een beetje opgelaten. Alleen, in een kleine ruimte met hem. Mijn adem stokt en hij moet dat door hebben want hij kijkt opzij en een kleine lach. Ik voel dat ik rood aanloop en wend mijn blik af. Eenmaal boven trekt hij me mee naar een klein en intiem barretje waar ze cocktails schenken. Aangezien het nog best wel vroeg op de dag is, is het vrij rustig in de bar. We gaan zitten aan een klein tafeltje voor twee.
‘Ben je hier wel eens vaker geweest?’ vraag ik als we wat te drinken besteld hebben.
‘Ja, mijn zus, Rosalee, komt hier graag. Ik denk dat ik sowieso wel één keer per maand hier te vinden ben,’ antwoord hij. Een zus?
‘Wat voor werk doet zij dan?’
‘Zij werkt voor mij, net als mijn broer. Zij zoeken uit welke bedrijven goed zijn om in te investeren.’
‘Bestaande bedrijven?’
‘Ja maar ook nieuwe zoals die van Jildou en Kevin. Toen Rosalee de email zag van Jildou kon ze niet wachten om het mij te vertellen.’ Sebastian lacht erbij, waarschijnlijk denkt hij aan dat moment.
‘En jij?’ vraagt hij. ‘Wat voor opleiding doe je?’
‘Ik studeer financiële economie. Het is de bedoeling dat ik de boel draaiende houd straks,’ lach ik.
‘Zij doen het kroegwerk en ik het boekwerk.’ Trots lach ik om mijn grapje en bij Sebastian gaan zijn mondhoeken ook omhoog.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.